«آرمان امروز» واکنش‌ها به یک رای دادگاه را بررسی می‌کند:

آرمان امروز، گروه سیاسی: حضور منقدی که در گفته‌‌ها و مصاحبه‌های خود همواره از منافع ایران حمایت می‌کند، در زندان واکنش‌های بسیاری را به همراه داشته است. در پی قطعی شدن برخی احکام پرونده‌های قضایی «صادق زیباکلام»، این فرد جهت اجرای احکام صادره روز شنبه وارد زندان اوین شد. طبق اعلام قوه‌قضاییه او دارای پرونده‌های قضایی متعددی است که موجب محکومیتش شده است. لازم به ذکر است که این استاد دانشگاه با رای صادره از سوی دادگاه بابت ارتکاب «فعالیت تبلیغی علیه نظام» به ۱۸ ماه حبس و ۲ سال محرومیت فعالیت در احزاب، گروه‌های سیاسی و فضای مجازی محکوم شده بود که این حکم قطعی شده است. پرونده دوم این فرد که حکم آن نیز قطعی شده است، مربوط به فعالیت تبلیغی علیه نظام در خصوص انتشار مطالب غیر مستند و غیر واقعی است. او در این پرونده به یک سال حبس محکوم شده است. یکی دیگر از پرونده‌های قضایی زیباکلام که حکم آن قطعی و لازم‌‎الاجرا است نیز مربوط به نشر مطالب خلاف واقع است که وی در این پرونده به ۶ ماه حبس محکوم شد بود که پس از فرجام خواهی در دیوان عالی کشور، این حکم مورد ابرام قرار گرفته است. باتوجه به گزارشات قوه قضاییه هر ۳ محکومیت زیباکلام قطعی و لازم ‌الاجرا است که این احکام امروز اجرا شد. باتوجه به این موضوع جامعه و بسیاری از چهره‌های سیاسی اصولگرا و اصلاح‌طلب به چنین رایی نقد وارد کردند. در ادامه این گزارش به برخی از واکنش‌ها و فعالیت‌های این استاد زندانی خواهیم پرداخت.

کوتاه از زیباکلام
صادق زیباکلام مفرد در ۲۲ خرداد ۱۳۲۷ استاد علوم سیاسی، نویسنده و از کارشناسان ایرانی با گرایش اصلاح‌طلبی و نئولیبرال است. او استاد واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد و استاد تمام دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهرانبود. او در حوزه سیاست خارجی از حکومت جمهوری اسلامی انتقاد می‌کند و هوادار عادی‌سازی رابطه ایران با کشورهای غربی بوده است. او علوم سیاسی خود را از دانشگاه برادفورد دریافت کرده است. او در سال ۱۳۵۳ به اتهام خرابکاری علیه حکومت پهلوی و تبلیغ برای مجاهدین خلق، به سه سال زندان محکوم شد. در پی انقلاب ۱۳۵۷، او در سال ۱۳۵۸ به‌عنوان نماینده نخست‌وزیر وقت مهدی بازرگان در امور کردستان به این منطقه فرستاده شد. زیباکلام در سال ۱۳۷۴ با کتاب ما چگونه ما شدیم به شهرت رسید.

هرکسی که خبر بازداشت زیباکلام را شنید ناراحت شد
«غلامعلی جعفرزاده ایمن‌آبادی»، نماینده ادوار مجلس، در واکنش به دستگیری زیباکلام، به خبرآنلاین گفت: «زیباکلام هر از گاهی مطالبی را بیان می‌کرد که انتقادات زیادی هم به او وارد بود اما اینکه این استاد دانشگاه را بازداشت کنند، یکی از خطاهای بزرگ حاکمیتی است، باید بعد از مشارکت ۸ درصدی در انتخابات عزا می‌گرفتند که آن را حماسه خوانده و حتی وزیر کشور توئیت خود را پاک کرد. این اقدامات پسندیده نیست و امیدوارم هرچه زودتر ایشان آزاد شود. آقای زیباکلام در داخل صحبت می‌کرد، ما هر چه در داخل کشور منتقد داشته باشیم بهتر از آن است که در خارج داشته باشیم، ما نمی‌توانیم سرمایه‌های خودمان را حفظ کنیم. هرکسی که خبر بازداشت آقای زیباکلام را شنید ناراحت شد. شاید شما هم حرف‌های او را قبول نداشته باشید اما این‌ حرف‌ها هیچ خطری نداشت. او در زیرزمین که صحبت نمی‌کرد. در نشست‌های دانشگاهی، صدا و سیما و حوزه‌های مجوزدار صحبت می‌کرد. این اقدامات، بیرون کردن افراد و ایجاد رادیوهای مخالف درست نیست.»
ابهام در مورد محل دستگیری
«اصغر جهانگیر»، سخنگوی قوه قضاییه در حاشیه بازدید از شهرک صنعتی یاسوج و در جمع رسانه‌ها در مورد حکم زیباکلام گفت: «آقای صادق زیباکلام مطابق قانون دستگیر شده و خودش هم از این موضوع اطلاع داشت. او در پاسخ به این سوال ایلنا مبنی بر اینکه آیا دستگیری صادق زیباکلام در راه نمایشگاه کتاب صحت دارد یا خیر؟ خاطرنشان کرد: «باید این موضوع بررسی شود، اما تا آنجا که می‌دانیم خود آقای زیباکلام از حُکم خبر داشته‌ و خودش را به اجرای احکام معرفی کرد. با توجه به اینکه حکم آقای زیباکلام قطعی شده بود به مرحله اجرا درآمد و یکی از سه حکم قطعی، اجرایی شد.»
زیباکلام برای نظام تبلیغ می‌کرد
روزنامه اصولگرای جوان در واکنش به دستگیری این استاد دانشگاه نوشت: «اصولا دکتر زیباکلام هرچه می‌کرد تبلیغ برای نظام بود. نه فقط او، بسیاری دیگر هم هرچه می‌گویند تبلیغ برای نظام است. وقتی علیه نظام استدلال سست بیاوری، «استدلال نظام» را قوی کرده‌ای. پس باید به زیباکلام، یک ویلای اختصاصی جایزه داد نه زندان. آنچه دکتر زیباکلام در نقد روابط ما با امریکا و اسرائیل می‌گفت، چیز قابل‌ذکری نبود. زیباکلام نیم‌قرن تقریباً هر روز افاضات و اظهارات سیاسی داشت. حتی میهمان بیت می‌شد. به تلویزیون می‌آمد و با هر جوان و پخته و ناپخته‌ای در خبرگزاری‌ها مناظره را می‌پذیرفت. میمیک صورت، اکسنت خاص، و لحن و ادای او بیشتر جلب‌نظر می‌کرد تا سیاست‌ورزی‌اش. با این حال بلد بود که در هر مناظره یا مصاحبه چند جمله را چگونه بگوید که «دیده شود». این بود که دیده می‌شد، اما پذیرفته نمی‌شد.»