کد خبر : 2020317 | 21 اردیبهشت 1403 ساعت 13:32 | 3.3K بازدید | 10 دیدگاه داوری بهانه شیرین برای آرام کردن درد مونیخ مارسینیاک بهانه است: رئال شایسته صعود بود

بایرن پس از شکست 2-1 در بازی برگشت نیمه‌نهایی به میزبانی مادرید، فینال لیگ قهرمانان اروپا در ومبلی را از دست داد. بازیکنان، هواداران و مدیران باشگاه آلمانی به عملکرد مارسینیاک، داور بازی، اعتراض کردند. تمام این‌ها قابل‌درک است اما بی‌اساس است. به گزارش "ورزش سه"، رویای دومین نسخه از فینال آلمانی چمپیونزلیگ در ومبلی به پایان رسیده است. یک روز پس از صعود هیجان انگیز دورتموند در پاریس، بایرن مونیخ در بازی برگشت نیمه نهایی به میزبانی رئال مادرید، 2-1 شکست خورد و فینال لیگ قهرمانان را از دست داد.

آن هم با صحنه‌ای در دقیقه 13 از وقت‌های تلف شده پایان بازی به طور خاص جنجال برانگیز شد: ماتیس دی‌لیخت گل تساوی فرضی را به ثمر رساند، اما گفته شد که به محض ارسال بلند توپ به سمت محوطه جریمه، یوشوا کیمیش در موقعیت آفساید بود - یا داور اینطور تصمیم گرفت.

بر خلاف چیزی که مرسوم است، شیمون مارسینیاک به عنوان داور به جای اینکه اجازه دهد، ابتدا صحنه تمام شود، بلافاصله در سوت خود دمید. باواریایی‌ها اعتراض کردند. با داور بحث کردند و طبیعتاً خشمگین شدند.

توماس توخل‌ به عنوان مربی بایرن مونیخ این تصمیم را "بر خلاف تمام قوانین فوتبال مدرن" و "یک فاجعه مطلق" توصیف کرد. خود دی لیخت آن را «باورنکردنی» و توماس مولر هم آن را «کاملاً وحشیانه» توصیف کردند.

خشم آن‌ها قابل‌درک است، اما در نهایت این فقط یک بهانه برای منحرف کردن تمرکز و توجهات از اشتباهات است. بازپخش و تصاویر متعدد در شبکه‌های اجتماعی حتی حاکی از آن است که با وجود سوت جنجالی، مارسینیاک تصمیم درستی گرفته است.

حتی اگر داور اجازه ادامه بازی می‌داد، نمی‌توان این را نادیده گرفت که آندری لونین، دروازه‌بان رئال، شوت تقریبا کم‌قدرت دی‌لیخت را دفع می‌کرد. بالاخره او چند لحظه‌ای بود که به دلیل سوت داور دست از کار کشیده بود.

صرف نظر از صحنه‌ای که تمام بایرنی‌ها در مورد آن صحبت می‌کنند، نکات دیگری وجود دارد: حذف سزاوارانه اتفاق افتاد! تیم مونیخی در کل بازی بدتر از رئال بود. تنها به لطف مانوئل نویر درخشان بود که تا دقیقه 87 همه شوت‌ها، از جمله چند ضربه تقریبا غیرممکن را دفع کرد و تیم مونیخی برای مدت طولانی در بازی ماند.

حتی نمونه‌های بیشتری وجود دارد که ضعف مونیخ را نشان می‌دهد: یوشوا کیمیش نتوانست وینیسیوس جونیور را در تمام بازی تحت کنترل خود درآورد، لروی سانه تقریباً به طور کامل در بازی نبود. بازی تهاجمی بایرن نیز به راحتی می‌توان گفت که شایسته صعود به فینال نبود.

بیهوده نبود که گل بایرن هم روی تلاش انفرادی آلفونسو دیویس رقم خورد. صحبت از دیویس شد؛ این مدافع چپ پس از مصدومیت سرژ گنابری به عنوان وینگر وارد زمین شد. او مانند دیگر تعویض‌های توماس توخل به معنای واقعی کلمه قابل توجه بود:

در پایان بازی، یک مدافع میانی در سمت چپ و یک مدافع میانی در سمت راست بازی کردند. دو مدافع دفاعی در‌ جناح‌های تهاجمی بودند، اگرچه دو مهاجم قوی مانند ماتیس تل و برایان ساراگوسا وجود داشتند که تا آخر نیمکت نشین ماندند و بازی نکردند.

حداقل بهترین اتفاق ممکن این بود: یولیان ناگلزمان، سرمربی تیم ملی آلمان، می‌تواند نفس راحتی بکشد که بازیکنان بایرن بتوانند زودتر برای مسابقات یورو آماده شوند. همچنین لازم هم نیست مدیران بایرن هیچ سوالی از خود بپرسند که چرا مربی قهرمان چمپیونزلیگ (توماس توخل) را در پایان فصل اخراج می‌کنند.

اشتفان لویدا - راینش‌پست برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار ورزشی ایران و جهان اپلیکیشن ورزش سه را نصب کنید. رئال مادرید بایرن مونیخ لیگ قهرمانان اروپا سیمون مارسینیاک فوتبال اشتراک گذاری گزارش خطا گزارش خطا

کاربر گرامی ،
به منظور بررسی بهتر و دقیق تر مشکل مورد نظر، فرم زیر را تکمیل نمایید. نوع مشکل را انتخاب نمایید مشکل محتوایی مشکل نگارشی سایر ارسال رئال مادرید

مشاهده برنامه و نتایج رئال مادرید، بازی بعدی رئال مادرید و ویدئو خلاصه بازی های رئال مادرید