تاندر بردز

● کارگردان: جانات فریکس. فیلم‌نامه: ویلیام آزبُرن، مایکل مک کوپرز. بازیگران: بیل پکستون، آنتونی ادواردز، سوفیا میلس، بن کینگزلی، بردی کوربت، ران کوک. مدت: ۸۷ دقیقه.
هالیوود، اقتباس‌های عجیب و نامناسب زیادی را تجربه کرده، ولی اولین‌بار است که دنیای تاریک عروسک چرخانی، منبع اقتباس قرار گرفته. در واقع این فیلم، براساس سریان تلویزیونی گری اندرسون که در آن عروسک‌های چشم شیشه‌ای جان گرفته بودند، ساخته شده است. ولی چطور می‌شود از این‌ها یک فیلم ساخت، گری اندرسون، خود چند باری سعی کرد در این زمینه فیلم سینمائی بسازد، ولی هیچ‌یک از آن فیلم‌ها، نتوانست موشکافی و دقت پرده بزرگ را تاب بیاورد؛ با وجود این، تلاش‌ها باز هم ادامه یافت و حتی یک نمایش کم و بیش موفق هم بر این اساس بر صحنه آمد. مشکل این فیلم زنده اینجاست که نه مثل استارسکی و هاچ تقلیدی و مضحک و نه چون فیلم‌های اسپیلبرگ ماجراجویانه است و در واقع بی‌مزه و لوس از آب درآمده. این فیلم با تماشاگرانی در گروه سنی بچه‌های جاسوس، صحنه‌آرائی کارآمد و ماهرانه‌ای دارد. بیل پکستون نقش جف تریسی را بازی می‌کند: میلیاردر، فضانورد و مؤسس سازمان سری نجات جهانی که با شعار طولانی ”نجات آدم‌ها کار خطرناکی است، ولی ما این‌کار را انجام می‌دهیم“، وظیفهٔ نجات همهٔ کسانی را که در معرض خطر قرار دارند، به‌عهده گرفته است. مرکز ثقل فیلم، پسر کوچک جف، آلن (کوربت) است. او روزی که در پایگاه‌شان تنهاست، مورد حملهٔ مغز متفکر تبهکاری به نام هود (با بازی بن کینگزلی که ایجا به هدر رفته) قرار می‌گیرد. کمدی مورد نیاز فیلم، در بده بستان لیدی پنه‌لوپه (میلس) و راننده‌اش پارکر (کوک) کمی تأمین می‌شود، و کینگزلی هم واقعاً مصداق عروسک خیمه‌شب‌بازی است. فیلم، چیزی بیش از این برای درگیر کردن تماشاگران بزرگسال عرصه نمی‌کند. انتخاب آنتونی ادواردز هم که غیر عادی‌ترین بازیگر سینما به شمار می‌آید، برای نقش برینز که رابط بازیگران در موقعیت جدیدشان است، بسیار نامناسب به‌نظر می‌رسد.

منبع : مجله دنیای تصویر