به نام پدر - IN THE NAME OF THE FATHER

سال تولید : ۱۹۹۳
کشور تولیدکننده : ایرلند، انگلستان و امریکا
محصول : جیم شریدان
کارگردان : شریدان
فیلمنامه‌نویس : تری جرج و شریدان، بر مبنای خود سرگذشت‌نامهٔ جری کانلن
فیلمبردار : پیتر بیزیو
آهنگساز(موسیقی متن) : ترور جونز
هنرپیشگان : دانیل دی لوئیس، اما تامپسن، پیت پست لتویت، جان لینچ، مارک شپارد، بیتی ادنی، مری جونز، بریتا اسمیت، دان بیکر و جو مک‌پارتلند
نوع فیلم : رنگی، ۱۳۳ دقیقه


ـ پنجم اکتبر سال ۱۹۷۴. بمبی توسط جبههٔ آزادی‌بخش ایرلند (IRA) در یک نوشگاه در لیگفورد منفجر می‌شود. ده سال بعد خانم وکیلی به نام ̎گارت پیرس̎ (تامپسن) به شهادت ̎جری کانلن̎ (دی لوئیس)، یکی از چهار نفری که به جرم این بمب‌گذاری دستگیر و محکوم شده‌اند، گوش می‌کند. ایرلند، دههٔ ۱۹۶۰. ̎کانلن̎ با جمع رفقایش در بلفاست به دزدی مشغولند. سربازهای بریتانیائی او را به جای یک تیرانداز IRA می‌گیرند و تعقیبش می‌کنند. ̎جری̎ که برای IRA دردسر ایجاد کرده با میانجی‌گری پدرش، ̎جوزپه̎ (پست لتویت)، از دست افراد IRA خلاص می‌شود. او تصمیم می‌گیرد به انگلستان برود و در کشتی، ̎پل هیل̎ (لینچ)، یکی از همکلاسی‌های قدیمی‌اش را می‌بیند. در لندن ̎پل̎، ̎جری̎ را به خانهٔ یکی دیگر از بر و بچه‌های اهل بلفاست، ̎پاتریک آرمسترانگ̎ (شپارد) می‌برد ولی به دنبال جر و بحثی در بارهٔ جنگ در ایرلند شمالی، از خانه اخراج می‌شوند. آنان شب بمب‌گذاری در گیلفورد، در یک پارک و در کنار ̎چارلی برک̎ (مک پارتلند) که دربارهٔ خطرهای زندگی در لندن به آنان هشدار می‌دهد، بودند. ̎جری̎ به بلفاست بر می‌گردد. در این فاصله، پلیس به محل سکونت ̎پاتریک آرمسترانگ̎ حمله می‌کند و دیری نمی‌گذرد که در بلفاست هم به سراغ ̎جری̎ می‌روند. در بازپرسی، ̎پل̎ به بمب‌گذاری اعتراف می‌کند و به ̎جری̎ هم توصیه می‌کند که همان کار را انجام دهد. ̎جری̎ مقاومت می‌کند تا آنکه یکی از پلیس‌ها به او می‌گوید اگر اعتراف نکند، پدرش کشته خواهد شد. در دادگاه، دادستان استدلال خود را بیشتر بر مبنای اعترافات ̎پل̎ و ̎جری̎ و نیز صحبت‌های ̎پاتریک̎ و نامزدش، ̎کارول̎ (ادنی) پیش می‌برد و هر چهار نفر به حبس ابد محکوم می‌شوند. در زندان ̎جری̎ را در سلولی می‌اندازند که پدرش هم به اتهام اقدامات تروریستی زندانی است. در همان‌جاست که ̎جو مک‌اندرو̎ (بیکر)، یکی از مردان IRA که بمب‌گذاری گیلفورد را انجام داده، ̎جری̎ را تحت حمایت خود می‌گیرد. اما خشونت ̎مک اندرو̎ و دوستانش در زندان باعث می‌شود ̎جری̎ را از آنان جدا کند و تلاش خود را روی اثبات بی‌گناهی‌ خود و پدرش متمرکز کند. با مرگ پدر، ̎جری̎ در تصمیم خود مصمم‌تر می‌شود.
ـ شریدان از ماجرای واقعی معروف به ̎گلیفورد چهار̎ فیلمی ساخته است که پیش از آنکه اثری سیاسی باشد، دربارهٔ رابطهٔ میان یک پدر و پسر است. به این ترتیب به نام پدر را دنباله‌ای بر پای چپ من (ساختهٔ خود شریدان، ۱۹۸۹) می‌توان به شمار آورد. شاید در لحظاتی فیلم شعاری به نظر رسد اما قطعاً در صحنه‌هائی بسیار تأثیرگذار است؛ از جمله ابراز همدردی زندانیان با ̎جرمی̎ به خاطر مرگ پدرش، از طریق پرتاب کردن کاغذهای آتش‌زده شده از پنجرهٔ سلول‌ها. بازی دی‌لوئیس بی‌نقص است، اما بازی تامپسن، سرد و با نقش یک زن عدالت‌خواه در تضاد است.