هیروشیما ، قربانی اولین بمب اتمی

ششم اوت ۲۰۰۷؛ سالروز حمله اتمی ۶۲ سال پیش آمریكا به هیروشیما بود. در ششم اوت سال ۱۹۴۵ در ساعت ۸:۱۵ صبح آمریكا برای اولین بار در تاریخ با استفاده از یك بمب اتمی، ۱۴۰ هزار تن از ساكنان هیروشیما كشته شدند و عرصه جدیدی در كشتار دسته جمعی غیر نظامیان به وجود آمد.به گزارش ایسنا در نخستین ساعات روز ششم اوت ۱۹۴۵ ( ۱۵ مرداد ۱۳۲۴) بمب افكن آمریكایی B-۲۹ به نام «انولاگی» (Enola Gay) از جزیره «تین جان» به هوا برخاست و به سمت ژاپن حركت كرد. هدف نخست این بمب افكن شهرهیروشیما بود.
این شهر در آن زمان تقریبا ۳۰۰ هزار تن جمعیت داشت و یك مركز نظامی مهم متشكل از ۴۳ هزار سرباز به شمار می آمد.این بمب افكن كه هدایت آن را سرهنگ پل تیبتز بر عهده داشت، قبل از رفتن به ارتفاع ۳۱ هزار پایی در نزدیكی منطقه هدف در ارتفاع پایین و به صورت اتوپایلوت (خلبان خودكار) پرواز كرد. انولاگی تقریبا ساعت ۸:۱۵ صبح به وقت هیروشیما، بمب اورانیوم ۹۷۰۰ پوندی موسوم به «پسر كوچولو»(LittleBoy) را روی شهر هیروشیما رها كرد.
سرهنگ تیبتز برای اجتناب از موج ضربه ای احتمالی ناشی از انفجار بلافاصله از محل فاصله گرفت.این بمب ۴۳ ثانیه پس از رها شدن در ارتفاع ۱۹۰۰ پایی شهر هیروشیما و درست بالای سر یك زمین رژه كه سربازان ارتش دوم ژاپن در آن در حال نرمش بودند، منفجر شد و شدت آن تا حدی بود كه بمب افكن انولاگی را در فاصله ۱۱/۵ مایلی محل انفجار به لرزه در آورد.سرهنگ پل تیبتز در ابتدا فكر كرد كه آتشبار ضد هوایی در حال شلیك كردن به سمت هواپیما است. اما پس از اینكه دومین موج ضربه ای كه از زمین منعكس شده بود به هواپیما ضربه زد، سرنشین های بمب افكن از بالا به هیروشیما نگاه كردند.خلبان بمب افكن به خاطر می آورد شهر در توده عظیمی از گرد و غبار فرو رفته بود كه همانند یك قارچ به شكلی وحشتناك و باور نكردنی در حال بالا آمدن بود؛ بعد ها بازده این انفجار حدود ۱۵ كیلو تن (معادل ۱۵ هزار تن TNT) تخمین زده شد.اما دقایقی قبل از انفجار، آسمان هیروشیما آرام و آفتابی بود. در ساعت ۸:۱۵ روز حمله شهر هیروشیما غرق در فعالیت و جنب و جوش بود.
سربازان در حال نرمش صبحگاهی بودند، مردم با پای پیاده یا بوسیله دوچرخه در حال تردد بودند. آن دسته از كسانی كه به محل انفجار نزدیك تر بودند، در دم كشته شدند و اجسادشان از شدت سوختگی جزغاله شده بود. شدت شعله های آتش حاصل از انفجار تا حدی بود كه پرنده های در حال پرواز در ارتفاع متوسط در آتش سوختند. بازماندگان حمله هیروشیما كه در نزدیكی محل انفجار حضور داشتند عموما نور حاصل از این انفجار را كور كننده و همراه با یك موج گرمای ناگهانی و طاقت فرسا توصیف كردند (تاثیرات تشعشعات مواد رادیو اكتیو معمولا بلافاصله ظاهر نمی شوند).
موج انفجار تقریبا بلافاصله افرادی را كه در نزدیكی محل انفجار در داخل خانه هایشان بودند تحت تاثیر قرار داد و اغلب آنها را به زمین كوبید. آنهایی كه در خانه هایشان بودند از سوختگی های ناشی از تشعشعات اتمی در امان ماندند. شیشه های تمام پنجره ها خرد شده، تمام ساختمان ها به جز آنهایی كه بسیار مستحكم بودند، فرو ریختند. شدت انفجار تا حدی بود كه یك پسر بچه در حال فرو ریختن خانه اش از پنجره ها به وسط خیابان پرتاب شد. ظرف چند دقیقه ازهر ۱۰ نفری كه در محدوده نیم مایلی یا كمتر محل انفجار حضور داشتند ۹ تن كشته شدند.افرادی كه از محل انفجار دورتر بودند ابتدا یك نور و حرارت شدید و سپس یك غرش كر كننده و موج انفجار شدید را تجربه كردند. تقریبا تمام ساختمان هایی كه در محدوده نیم مایلی محل انفجار بودند ویران و تمام ساختمان ها در فاصله سه مایلی تخریب شدند. تنها كمتر از ۱۰ درصد از ساختمان های شهر بدون آسیب باقی ماندند و موج انفجار شیشه های تمام ساختمان ها در محدوده دوازده مایلی را خرد كرد.
واكنش اولیه مردمی كه حتی چندین مایل آن طرف تر از محل انفجار، در خانه هایشان بودند، این بود كه گمان كردند خانه شان به طور مستقیم هدف یك بمب قرار گرفته است.گروه های ویژه امداد و نجات اندكی بعد كار خود را شروع كردند ولی تقریبا نیمی از جمعیت شهر كشته یا زخمی شده بودند. مناطقی كه به بیشترین حد تحت تاثیر انفجار قرار گرفته بودند تقریبا هیچ كس از جراحات جدی در امان نمانده بود. حریق های كوچك بیشماری كه به طور همزمان سرتاسر شهر را فرا گرفته بود به سرعت ادغام شده و به یك توفان بزرگ آتش تبدیل شد كه باعث ایجاد باد های به شدت سهمگین كه به سمت مركز آتش در حركت بودند، شد.حریق ایجاد شده در نهایت ۴/۴ مایل مربع از شهر را در بر گرفت و در پی آن تمام افرادی كه در نخستین دقایق پس از حمله فرار نكرده بودند، كشته شدند.
نتایج یك مطالعه روی قربانیان حمله اتمی به هیروشیما نشان داد كه كمتر از ۴/۵ درصد بازماندگان این حمله دچارشكستگی پا شدند. این جراحات چندان عجیب و غیر عادی نبودند و تنها باعث شدند آنهایی كه توان راه رفتن نداشتند گرفتار حریق شوند.حتی پس از فروكش كردن شعله های حریق نیز امداد و نجات از خارج به كندی صورت می گرفت. دولت ژاپن تا ساعاتی پس از حمله حتی مطمئن نبود چه اتفاقی رخ داده است. ارتباطات رادیویی و تلگرافی با هیروشیما ناگهان در ساعت ۸:۱۶ صبح (یك دقیقه پس از حمله) قطع شد و گزارشات مبهم حاكی از بروز نوعی انفجار در هیروشیما شروع به منتشر شدن كرد ولی فرماندهی كل ارتش ژاپن متوجه شد كه هیچ گونه حمله هوایی در مقیاس وسیع در هیروشیما رخ نداده و یا هیچ گونه ذخایر عظیم مواد منفجره در آنجا وجود نداشته است.
در نهایت یك افسر ژاپنی به هیروشیما اعزام شد تا با هواپیما از بالا اوضاع شهر را بررسی كند و هنگامیكه وی هنوز در حدود ۱۰۰ مایلی هیروشیما رسید، گزارش داد كه توده عظیمی از دود و غبار شهر را فرا گرفته است. اولین تایید آنچه كه دقیقا رخ داده تنها ۱۶ ساعت پس از حمله صورت گرفت و آمریكا اعلام كرد كه هیروشیما را بمباران اتمی كرده است. نهایتا امدادگران از خارج شهر وارد هیروشیما شدند و اوضاع را به طریقی ثبات بخشیدند.چند روز بعد از حمله پزشكان اولین علایم اشعه زدگی را در میان بازماندگان تشخیص دادند. آمار این بیماری به سرعت شروع به بالا رفتن كرد به طوریكه آن دسته از كسانی كه به نظر می رسید در حال بهبود هستند مجددا دچار این بیماری جدید عجیب شدند.هیچ كس به طور قطع نمی داند كه در نتیجه حمله آمریكا به هیروشیما چند تن كشته شدند اما به طور میانگین ۱۴۰ هزار تن در این انفجار و یا به دلیل تبعات آن كشته شدند.
انفجار اولیه، گرما و حرارت و تاثیرات ناشی از تشعشعات رادیو اكتیو، احتمالا به كشته شدن ۷۰ هزار تن انجامید. در پایان سال ۱۹۴۵ به دلیل تاثیرات باقی مانده ناشی از باران رادیو اكتیو و دیگر تبعات، تلفات حمله اتمی به هیروشیما به حدود ۱۰۰ هزار تن رسید. به دلیل بروز سرطان ها و دیگر اثرات بلندمدت مواد رادیو اكتیو مجموع تلفات پنج ساله این حمله حتی براساس برخی برآوردها به ۲۰۰ هزار تن رسید.سه روز پس از انفجار اتمی هیروشیما آمریكا یك حمله اتمی بزرگ تر را در تاریخ ۹ اوت ۱۹۴۵ علیه شهر ناكازاكی ترتیب داد. بمب پلوتونیوم كه بر سر مردم این شهر رها شد «مرد چاق» (Fat man) نام داشت كه تقریبا ۰۵/۴ كیلوگرم وزن داشت.از آنجا كه شهر ناكازاكی در میان كوهستان احاطه شده میزان ویرانی ها به حدود ۶/۲ مایل مربع محدود شد. در این حمله حدود ۷۴ هزار تن كشته و همین مقدار زخمی شدند.دو بمباران اتمی و اعلام جنگ شوروی سابق علیه ژاپن در هشت اوت ۱۹۴۵ سرانجام هیچ راه چاره ای برای این كشور باقی نگذاشت و ژاپن در ۱۴ اوت ۱۹۴۵ در جنگ جهانی تسلیم نیروهای متفقین شد.

منبع : روزنامه ابرار