اتوبوس مدرسه

اتوبوس از میان درختان خیس و باران زده می گذرد و جلوی پـایم توقف می کند. مثل همیشه اتوبوس مدرسه!
چقدر دلم برایش تنگ شده برای اتوبوسی که مرا به زیباترین لحظه های زندگیم پیوند می زد. اتوبوسی که هرسال بزرگ شدنم را می دید. از همان روز اول همدم دلتنگی کودکیهایم شد.
روزی که تاب جدا شدن در مادرم را نداشتم با مهربانی مرا روی صندلیش نشاند و مرا به جایی برد که حالا عمری است با آن مأنوس شده ام و اکنون با اینکه ده سال می گذرد و اگر چه اتوبوس تغییر کرده است ولی هنوز بوی کودکیهایم را می دهد. می شنوم! هنوز صدای خنده های کودکیم را می شنوم صدای پچ پچ و صحبت بچه ها و صدایی که مهر را در دلم زنده می کند، صدای زنگ مدرسه.
اتوبوس بوق می زند دستم روی میله های اتوبوس جان می گیرد. اتوبوس مرا ببر مقصدم مثل همیشه مدرسه.

فاطمه حسین زاده .نایین

منبع : روزنامه کیهان