گوشه‌گیران آلتونا - I Sequestrati Di Altona

سال تولید : ۱۹۶۲
کشور تولیدکننده : فرانسه و ایتالیا
محصول : کارلو پونتی.
کارگردان : ویتوریو دسیکا.
فیلمنامه‌نویس : آبی مان و چزاره زاواتینی، برمبنای نمایش‌نامه‌ای نوشته ژان پل سارتر.
فیلمبردار : روبرتو جراردی.
آهنگساز(موسیقی متن) : دمیتری شوستاکوویچ.
هنرپیشگان : سوفیا لورن، ماکسیمیلیان شل، فردریک مارچ، رابرت واگنر، فرانسواز پره‌وو و آلفردو فرانکی.
نوع فیلم : سیاه و سفید، ۱۱۴ دقیقه.


"فون گرلاخ" (مارچ)، رئیس یک امپراتوری کشتی‌سازی در هامبورگ، می‌فهمد که چند ماه دیگر بیشتر زنده نیست. او از پسر کوچک‌ترش، "ورنر" (واگنر)، می‌خواهد که به خانه‌اش در آلتونا بیاید تا کارخانه را تحویل بگیرد. همسر "ورنر"، "جوآنا" (لورن) می‌فهمد که پسر بزرگ‌تر "گرلاخ"، "فرانتس" (شل) در جنگ کشته نشده و در اتاقی بدون پنجره در آن خانه خود را زندانی کرده است و تنها خواهرش، "لنی" (پره‌وو) برایش غذا می‌برد و به دروغ به او می‌گوید که آلمان پس از جنگ، هنوز هم اقتصاد نابه‌سامانی دارد. "جوآنا"، فرانتس را می‌بیند و واقعیت را به او می‌گوید. "لنی" نیز برای "جوآنا" فاش می‌کند که "فرانتس" یک جنایتکار جنگی است و خیلی‌ها را کشته و شکنجه داده است. سرانجام "فرانتس" پس از سال‌ها برای نخستین‌بار از اتاقش بیرون می‌رود و با پدرش دیدار می‌کند. سپس هر دو در گردشی روی عرشه یک کشتی، از بالابری سقوط می‌کنند و می‌میرند...
٭ اقتباس آشفته دسیکا از نمایش‌نامه پرآوازه سارتر نمی‌تواند حتی مجموعه بازیگران بین‌المللی را به‌عنوان یک خانواده هم بسته بقبولاند. فیلم‌نامه‌نویسان یکی از جنبه‌های اثر اصلی ـ اصرار "فرانتس" بر این‌که آلمان هنوز و ویرانه‌ای بیش نیست ـ را بیش از حد برجسته کرده و به محور فیلم بدل ساخته‌اند. در نتیجه باقی مایه‌ها و شخصیت‌ها از دست رفته‌اند. اثر سارتر درباره احساس گناه بشریت است اما فیلم در حد نمایش احساس گناه "فرانتس" متوقف می‌شود. دسیکا حتی موفق نمی‌شود از طرح کلی اندیشه سارتر برای خلق یک ملودرام سنتی خوب استفاده کند و فضای کلاستروفوبیک ضروری نمایش‌نامه را هم از دست می‌دهد.