پلیس مفاسد میامی - MIAMI VICE

سال تولید : ۲۰۰۶
کشور تولیدکننده : آلمان و آمریکا
محصول : مایکل مان و پیتر یان بروگه
کارگردان : مان
فیلمنامه‌نویس : مان، برمبنای مجموعهٔ تلویزیونیِ آنتونی یرکوویچ
فیلمبردار : دیون بی‌بی
آهنگساز(موسیقی متن) : جان مورفی
هنرپیشگان : کالین فارل، جیمی فاکس، گونگ لی، نیومی هریس، سیران هیندز، جاستین تروکس، لوئیس توسار و جان اورتیس
نوع فیلم : رنگی، ۱۳۴ دقیقه


̎ریکاردو تابز̎ (فاکس) و ̎سانی کراکت̎ (فارل) دو کارآگاه پلیس‌اند که به‌طور مخفیانه در فلوریدا کار می‌کنند. ̎تابز̎، زیرک و خونسرد و زرنگ است، حال آن‌که ̎کراکت̎ روش‌ِ کاریِ مخصوص خودش را دارد و البته طوری هم به ضوابط و مقررات پای‌بند است که دردسری نتراشد. تازه‌ترین مأموریت آن‌دو گیر انداختن ̎مونتویا̎ (توسار) یکی از رؤسای قاچاقچیان محلی است که می‌گویند افرادش مسئول جنایت‌هائی‌اند که به‌تازگی رخ داده است. ̎تابز̎ و ̎کراکت̎ برای نفوذ در تشکیلات ̎مونتویا̎ خودشان را قایق‌رانان سریعی جا می‌زنند که حاضرند در برابر مبلغی مناسب، محموله‌های قاچاق را به مقصد برسانند. حقهٔ کارآگاهان می‌گیرد ولی در حالی‌که بیشتر و بیشتر در تشکیلات ̎مونتویا̎ نفوذ می‌کنند، درگیر عملیات خطرناکی می‌شوند که آنان را از تاهیتی به کوبا می‌کشاند ـ جائی‌که اگر احیاناً به دردسر بیفتند، نه پلیس میامی و نه دولت آمریکا، هیچ‌یک نمی‌توانند کمکی به آنان بکنند. ̎کراکت̎ ضمناً وقتی با ̎ایزابلا̎ (لی) دوست ملیح ̎مونتویا̎ رابطه برقرار می‌کند، در واقع کوره‌راهِ خطرناکی را در پیش می‌گیرد و از سوی دیگر، ̎تابز̎ در باب وفاداری دوست خودش، ̎ترودی̎ (هریس) به شک و تردید می‌افتد.
● بازسازی یک مجموعه تلویزیونی موفقِ سال‌های ۱۹۸۴ ـ ۱۹۸۹. مان تمامی توان و نبوغ سبکی و زیبائی‌شناسانهٔ منحصربه‌فردش را به کار می‌بندد تا مایه‌های مورد علاقه‌اش، یعنی خودبسندگی جهان مردانه را به نمایش بگذارد. رفاقت دو مردی که در شاهکارهای پیشین او، مخمصه (۱۹۹۵) و منقع موثق (۱۹۹۹) به اَشکال مختلف بیان شده بود، در این فیلم به نقطه‌ای قابل اتکا می‌رسد: جائی که فیلم داستانِ خودِ این جهان از پیش شکل گرفته است، نه هم‌چون فیلم‌های پیشین، شکل‌گیری این جهان. قاب‌بندی‌های مان نیز در صدد بسط این مایه است، به‌خصوص که نماهای دونفرهٔ فارل ـ فاکس و بعد فارل ـ لی لایت موتیف فیلم‌اند و بیان‌گر این تز آثار مان (از این بابت او مدیون استادش، هوارد هاکس است) که این حرکت به‌سوی ثنویت، تنها از خلالِ رابطهٔ مردانه ممکن است و زنان حتی در پیراسته‌ترین شکل‌شان که مفهوم عشق را برمی‌سازند، بیگانه‌هائی‌اند که باید به قلمرو دیگری فرستاده شوند. انتخاب لی چینی برای تأکید بر این بُعد بیگانگی است. فارل الماسی است که در سراسر فیلم می‌درخشد و جذابیت‌های مردانهٔ جهان مان را به لحظهٔ غائی خود می‌رساند، جائی که او به کانون لذت بصری تماشاگر تبدیل می‌شود؛ آرایش مو و سبیلی که یادآور بهشت گم‌شدهٔ نسل مان هم است: دههٔ ۱۹۶۰.