تعیین حداقل مقدار مورد احتیاج به پروتئین ها

برای تعیین حداقل آمینواسیدهای اساسی و کل پروتئین های مورد نیاز بدن ، از مطالعات تعادل استفاده می شود ، در این روش در دوره های متوالی تعادل ، معمولا بین ۳ تا ۷ روز ، تدریجا به شخص مقدار کمتری نیتروژن می خورانند و در طول این مدت ، تمام مقادیر مصرف نشده و دفع شده را جمع آوری و تجزیه می کنند .
مادامی که شخص دارای تعادل نیتروژن است از کل پروتدین به اندازه کافی مصرف می کند و یا اگر آمینواسید خاصی آزمایش می شود ، مقدار کافی از آن ، به بدن او می رسد. در مرحله ای که تعادل نیتروژن منفی می شود ، مقدار مورد نیازش بیش از میزانی است که دریافت می کند . در این مرحله مقدارمورد نیاز بدن او ، بین پائین ترین حد، به هنگام تعادل نیتروژن و سطحی است که تعادل نیتروژن شخص منفی شده است .
شاید بتوان با افزایش تدریجی پروتئین در دوره های متوالی تعادل تا رسیدن دوباره شخص به حالت تعادل نیتروژنی ، رقم دقیق تری بدست آورد .
این تکنیک ، مشخص می کند که میزان آمینواسدهای ضروری بسیار اندک است و افراد از نظر احتیاج به آمینواسیدها ، مانند دیگر مواد مغذی با یکدیگربسیار متفاوتند و مقادیر پیشنهاد شده هنوز جای گفتگو دارد . بجز حداقل مقدار پیشنهاد شده برای آمینواسیدها، باید مقداری نیتروژن غیر ضروری نیز برای آمینواسیدهای غیر اساسی موجود باشد .
با این شناخت که بدن به جای نیاز به پروتئین ، به نیتروژن ، آمینواسیدها و اسیدهای آلی احتیاج دارد تا بتواند پروتئین را سنتز کند ، امروز اصطلاح احتیاجات پروتئینی منسوخ شده است . به هر حال ، منظور ما از مقدار مورد نیاز ، مقدار پروتئینی است که هر یک از گروههای سنی برای تهیه آمینواسیدها و نیتروژن به آن احتیاج دارند .

منبع : علوم ورزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد پرند