در برزیل هر روز یک بازیکن به‌دنیا می‌آید

در برزیل مردم نه هم‌اکنون که دوران جام جهانی است، بلکه همیشه از فوتبال حرف می‌زنند و این فرق اساسی میان اروپا و برزیل است. پس از جام جهانی، مردم اروپا به سر کار و زندگی خود برمی‌گردند، اما اینجا در برزیل، ما به فوتبال نفس می‌کشیم. در هر ساعت از هر روز.
برزیل، نامی که به تنهائی همه بهترین‌های فوتبال جهان را توصیف می‌کند.
کلمه‌ای که در فوتبال به معنای هنرورزی، خلاقیت و نبوغ است. کلمه‌ای که هم مهارت فردی و هم هماهنگی جمعی است، ترکیبی که نه فقط تماشائی، بلکه به طرز ویران‌کننده‌ای موفق است.
برزیل سال‌ها بازیکنان بزرگی مانند گارینشا، پله، جزینیو، توستائو، سوکراتس، زیکو و ... به دنیای فوتبال معرفی کرده است.
تیم برزیل با رکورد ۵ عنوان قهرمانی در ۱۷ دوره گذشته جام جهانی، در حالی به جام هجدهم در آلمان قدم گذاشته که با فاصله زیاد از دیگر رقیبان به‌عنوان شانس اول بلند کردن جام افتخار در آلمان ۲۰۰۶ به‌شمار می‌رود.
گذشته از این، تماشاگران منتظر هستند که با وجود چهره‌های برجسته‌ای مانند ”رونالدو“، ”رونالدینیو“ و ”کاکا“، تیم برزیل لحظاتی به یادماندنی در تاریخ فوتبال خلق کند. اما پرسش اینجا است که این همه بازیکنان بزرگ و تیم‌های قدرتمند، چگونه در برزیل پدید می‌آیند؟ داستان موفقیت و چیرگی برزیل در جهان فوتبال از جایگاه منحصر به فرد این ورزش در زندگی روزمره مردم برزیل آغاز می‌شود.
”کارلوس آلبرتو پریه‌را“ مربی تیم برزیل می‌گوید: ”تیم ملی فوتبال نماد هویت ملی است و تنها موردی که تمام جمعیت متحد می‌شوند“. ”آلبرتو تورس“ کاپیتان تیمی که در جام جهانی ۱۹۷۰ در مقام قهرمانی رسید اضافه می‌کند که ”فوتبال در برزیل مثل یک مذهب است“.
وی می‌گوید: ”در برزیل مردم نه هم اکنون که دوران جام جهانی است، بلکه همیشه از فوتبال حرف می‌زنند و این فرق اساسی میان اروپا و برزیل است. پس از جام جهانی، مردم اروپا به سر کار و زندگی خود برمی‌گردند، اما اینجا در برزیل، ما با فوتبال نفس می‌کشیم. در هر ساعت از هر روز“. برزیل سرزمین پهناوری با بیش از ۱۸۰ میلیون جمعیت و در این میان انبوه فوتبالیست‌های بالقوه، به‌ویژه با در نظر گرفتن اینکه همه برزیل فوتبال بازی می‌کنند.
اما برای بسیاری از برزیلی‌ها، فوتبال چیزی بیش از یک بازی است و آن طور که ”لیتوکاوالکانتی“ روزنامه‌نگار برزیلی می‌گوید ”راهی برای زندگی کردن است“.
او می‌گوید: ”فوتبال در برزیل، تنها راه رها شدن از بدبختی است و طبقات محروم عملاً دسترسی به مدرسه و آموش ندارند و آنها در زاغه‌نشین‌هائی زندگی می‌کنند که همه چیز تحت کنترل قاچاقچیان مواد مخدر است و ورزش تنها راه گریز است، در برزیل فوتبال تنها ورزشی است که برای مردم اهمیت دارد“. در برزیل کودکان فوتبال را به روش بسیار متفاوتی با همسالان اروپائی خود یاد می‌گیرند.
هیچ لیگ با مسابقه رسمی برای کودکان وجود ندارد، چرا که فشار رقابت به‌عنوان سدی احتمالی در برابر قوه خلاقه بازیکن خردسال دیده می‌شود. ”پریه‌را“ می‌گوید: ”ما بچه‌ها را در قفس نمی‌کنیم و برای آنها تعیین نمی‌کنیم که چگونه باشند، بلکه به آنها آزادی عمل می‌دهیم تا زمانی‌که آمادگی پذیرش مربی و تاکتیک‌پذیری را پیدا کنند“.
به اعتقاد ”آلبرتو تورس“ کاپیتان سال ۱۹۷۰ برزیل، در مدارس فوتبال این کشور بچه‌ها می‌خواهند مثل رونالدو، پله، بازیکو باشند.
وی می‌گوید: ”این نام‌ها الگوی کودکان خردسال هستند و ما نه فقط یکی، ۲ تا، بلکه تعداد زیادی از این بازیکنان بزرگ داریم“.
این بازیکن برزیلی که خود به‌ تازگی جایزه زیباترین گل تاریخ جام جهانی را از فدراسیون جهانی فوتبال (فیفا) دریافت کرده در پایان اضافه می‌کند: ”در برزیل ضرب‌المثلی داریم که هر روز یک بازیکن بزرگ به دنیا می‌آید“.

منبع : روزنامه ابرار ورزشی