مهارت‌های زندگی مشترک‌

زندگی مشترک ‌‌افقی است روشن و جلوه گاهی‌ ‌زیبا برای تولدی دوباره؛ مشروط بر آن که وجوه ضروری این اشتراک، یعنی توانایی‌ها و‌ ‌مهارت‌های خاص و سازنده، در تفکر، بینش و عملکرد انسان روِیت و ملاحظه شود. زیرا این‌ ‌مهارت‌ها و توانایی‌های انسان است که در وقت لزوم، به یاری او می‌آید تا‌‌ مشکلات، اختلافات و نقاط ضعف و کاستی‌های زندگی‌مشترکش را برطرف کند. حال چنانچه زندگی مشترکی که براساس پیوندی مقدس از سوی زن و‌ ‌مرد، صورت پذیرفته، با عدم توانایی‌ها و مهارت‌های هر دو نفر و یا حتی یکی از آنها‌ ‌روبه رو شود، به طور مسلم، ادامه این زندگی با تلخکامی، ناراحتی و تنش و رنجش همراه‌‌ ‌خواهد شد. بنابراین باید در نظر داشته باشیم بقا و تداوم و شیرینی یک زندگی مشترک،‌ ‌همیشه در گرو توانایی‌ها و مهارت‌های خاصی است که در حقیقت تضمین کننده ای قابل‌ ‌اطمینان برای‌‌ خوشبختی ‌‌زوجین به حساب می‌آیند.‌‌ ‌
‌به همین لحاظ در نوشتاری که پیش رو دارید سعی شده است تا به صورت‌ ‌اجمالی به راهکارهای مهم و اساسی، درباره برخی از توانایی‌ها و مهارت‌های لازم برای‌ ‌ایجاد و برقراری یک زندگی مشترک ایده آل پرداخته شود.‌‌ ‌
● مهارت در خودآگاهی‌‌ ‌
‌آگاهی از خود و خصوصیات مختلف خود، به انسان کمک می‌کند با توانایی‌ها و ضعف‌ها‌‌ ‌و سایر خصوصیات خود آشنا شود. همچنین در صورت برخورد با طرف مقابل و تشکیل‌‌ زندگی مشترک ‌‌بهتر و عمیق تر با مسائل روبه رو شود.‌ ‌این خودآگاهی به شخص نشان می‌دهد که چگونه می‌تواند احساسات خود را بشناسد، از وجود‌ ‌آنها آگاه شده و به وقت لزوم کنترلشان نماید تا منجر به هیچ‌گونه ناراحتی نشود.‌‌ ‌
‌خودآگاهی، موجب شناخت نیاز افراد و یافتن راه مناسب برای مواجهه با آنها می‌شود.‌ ‌همچنین اهداف زندگی را واقع بینانه تر نشان می‌دهد. خودآگاهی فرآیند سالم هویت یابی را برای انسان‌ ‌آسان‌تر می‌نماید، به زندگی او آرامش می‌دهد و احساس رضایت مندی اش را رونق می‌بخشد.‌‌ ‌
خودآگاهی تضمین کننده استحکام وجود فرد در هنگام بزرگسالی است و باعث پرورش‌ ‌روابط زن و شوهر در رویارویی با مشکلات و حل مناسب آنها می‌شود.‌‌‌ ‌
به جز موارد بالا، <خودآگاهی> شناخت و تنظیم احساسات، اهداف و برنامه زندگی،‌ ‌تفریحات و سرگرمی‌ها، توانایی‌ها، ضعف‌ها، ارزش‌ها، مسئولیت‌ها، شناخت فرهنگ، مذهب،‌ ‌علائق، آرزوها و استعدادها را به دنبال دارد.‌‌ ‌
‌کشف و درک و شناخت مهارت‌ها و توانایی‌های خود، به این دلیل مهم است که فرد قبل‌ ‌از ازدواجش بداند چه هدفی دارد تا برای ازدواج خود براساس هدف اصلی زندگی‌اش،‌ ‌برنامه ریزی نماید. مثلاً فردی که هدفش رسیدن به درجات عالیه کمال و معنویات است،‌ ‌اگر با کسی ازدواج کند که هدفش رسیدن به یک زندگی تجملی و سراسر مادیات است، به طور‌ ‌قطع پس از ازدواج، دچار مشکلات فراوانی در زندگی مشترک خواهد شد. باید گفت شناخت تفاوت‌های میان زن و‌ ‌مرد، یکی از مهم ترین بخش‌های مربوط به مهارت خودآگاهی است.‌‌ ‌
● شناخت تفاوت‌های میان زنان و مردان‌‌ ‌
‌در یک بعد کلی می‌توان گفت انسان‌ها، تفاوت‌های بسیاری با یکدیگر دارند که دلایل‌ ‌شان نیز متنوع و متعدد است. اما‌‌ تفاوت‌های بین زن و‌ ‌مرد ‌‌، تفاوت‌های عمده ای است. برخی از این تفاوت‌ها، ریشه در عوامل فیزیولوژیکی‌ ‌و زیستی دارند و بعضی، نشأت گرفته از عوامل فرهنگی و اجتماعی‌ ‌هستند.‌‌بیشترین این تفاوت‌ها را که معمولاً شدید و قابل تعمق است، می‌توان در ازدواج و زندگی مشترک به وضوح احساس کرد، از جمله این که:‌‌ ‌
۱) استقلال برای مردان اهمیت بسیاری دارد‌‌ ‌
‌استقلال مردها از موارد قابل توجه در زندگی مشترک است. چون آنها مایلند و می‌‌ ‌خواهند در مورد مسائل مالی و معاملات و سایر موارد مشابه، مستقل عمل کنند. مخالفت‌ ‌همسر یا بی توجهی وی به این نکته، می‌تواند مشکلات و موانعی در زندگی مشترک ایجاد‌ ‌کند زیرا مرد تصور می‌کند که به احساس استقلالش، لطمه خورده است.‌‌ ‌
۲) ‌‌زنان می‌خواهند مورد حمایت باشند و به این حمایت اهمیت می‌ ‌دهند‌‌ ‌
‌چنانچه زن حس کند از طرف همسرش مورد بی‌توجهی و بی مسئولیتی قرار گرفته، به شدت‌ ‌آزرده می‌شود و واکنش‌های عاطفی شدید نشان می‌دهد. زیرا آنچه برای زن‌ها اهمیت‌ ‌دارد، آن است که حس کنند همسرشان به آنان احترام می‌گذارد و به سلامت وعقیده و... ‌ ‌آنان اهمیت می‌دهد.‌‌ ‌
۳) ‌‌مدیریت خانه برای مردها بسیار مهم است‌‌ ‌
‌با مراجعه به فرهنگ‌های مختلف موجود در جوامع گوناگون، خواهیم دید که <مرد> به‌ ‌عنوان قدرت اول خانواده، شناخته شده است که البته این مسئله را باید جدای از تبعیض‌ ‌های جنسی میان زن و مرد، به حساب آورد. در خانواده‌هایی که زن بدون نظرخواهی و‌‌ ‌مشورت همسرش درباره مسائل خانوادگی تصمیمی اتخاذ می‌نماید، یا این که قدرت اول‌ ‌خانواده است، معمولاً مشکلات گوناگون زیادی مشاهده می‌شود که آسیب دیدگی احساس مرد‌ ‌از خود را می‌توان یکی از این ناراحتی‌ها دانست. البته این که مرد، قدرت اول‌ ‌خانواده باشد بدان معنا نیست که مرد، در یک نقش دیکتاتوری ظاهر شود بلکه منظور از‌ ‌این مسئله، مدیریتی است که باید بر عهده مرد قرار بگیرد.‌‌ ‌
۴) ‌‌صحبت کردن و ارتباطات اجتماعی برای زنان مهم‌ ‌است‌‌ ‌
‌زن‌ها با دور هم جمع شدن و صحبت کردن، بسیاری از نگرانی‌ها، استرس‌ها و ناراحتی‌ ‌های خود را تعدیل و تخلیه می‌نمایند. تمایل به ارتباطات اجتماعی و حرف‌زدن در زنان‌ ‌بیشتر از مردان است. به همین دلیل چنانچه درک و آگاهی زن و مرد، نسبت به این خصوصیت‌ ‌ضعیف باشد، مطمئناً آنان را دچار سوءتفاهم‌های جدی در زندگی مشترک خواهد کرد.‌‌ ‌
۵) ‌نگاه مردان به مسائل، کلی تر است‌‌ ‌
‌مردها معمولاً وارد جزئیات و نکات ظریف نمی‌شوند، در حالی که زن‌ها به عمق مسائل‌‌ ‌و ریزه کاریهای در ارتباطات و دیگر موارد، توجه زیادی دارند. معمولاً این خصوصیات زن و‌ ‌مرد، موجب می‌شود زن تصور کند مرد در باره بسیاری از مسائل‌ بی دقت و بدون توجه است‌ ‌و مرد نیز همسرش را فردی حساس و ریزبین بداند که همیشه ذهن خود را برای موارد و‌ ‌مسائل پیش پا افتاده و کم اهمیت، درگیر و مشغول می‌سازد.‌‌ ‌
۶) ‌‌زن‌ها عاطفی تر از مردها هستند‌ ‌
یکی دیگر از تفاوت‌های عمده بین زن و مرد، عاطفی‌تر بودن زنان است و این انتظاری‌ ‌است که زن‌ها، از مردها نیز دارند! مثلاً زنی که همواره تاریخ دقیق روز ازدواج،‌ ‌تاریخ تولد همسر، مکان آشنایی و ... را به یاد دارد و چه بسا به مناسبت آنها، برای‌ ‌همسر خود، هدیه‌هایی هم تهیه کند، وقتی با شوهری روبه رو می‌شود که نسبت به این‌‌ ‌مسائل بی اعتنا یا فراموشکار است، نخستین احساسش آن است که همسرش نسبت به او بی‌ ‌علاقه و بی اهمیت است. باید دانست ادامه چنین تفکرات منفی و برخوردهای احساسی در‌ ‌مدت زمانی اندک، موجب بروز سوء تفاهم و دلسردی از زندگی مشترک می‌شود. بنابراین آگاهی از‌ ‌این نکات ضمن آن که از ناراحتی‌های بسیاری جلوگیری می‌کند، احساس مهارت در زندگی‌ ‌مشترک را در شخص رشد می‌دهد و او را به موفقیت می‌رساند.‌‌ ‌
● مهارت در همدلی با افراد‌‌ ‌
‌همدلی با افراد مهارت خاصی می‌خواهد. همدلی در برقراری ارتباط عمیق و صمیمی به‌‌ ‌انسان‌ها کمک بسیاری می‌کند. گاهی اوقات افراد به اشتباه، تصور می‌کنند تفاهم به‌ ‌این معناست که ما با فرد مقابل، کاملاً همفکر و هم عقیده باشیم، در حالی که باید‌ ‌گفت چنین تصوری از پایه و اساس اشتباه است، زیرا هیچگاه نمی‌توان دو انسان را یافت‌ ‌که به طور کامل شبیه یکدیگر باشند. اختلاف و تفاوت در دیدگاه‌ها، سلیقه‌ها، آرزوها،‌‌ ‌عقاید و علایق، همه و همه، امری طبیعی و کاملاً عادی است. اما آنچه این اختلاف و‌ ‌تفاوت را می‌تواند برای ما، قابل درک و فهم سازد، همان <همدلی> است که به واسطه آن،‌ ‌می توانیم بسیاری از مشکلات ارتباطی خود با دیگران، خاصه شریک زندگی مان، را برطرف‌ ‌سازیم.‌‌
● اصول مهارت همدلی‌‌ ‌
۱) ‌‌به صحبت‌های دیگران خوب گوش کنید‌‌. ‌
‌هنگامی که کسی صحبت می‌کند، کار دیگری انجام ندهید. خوب گوش کردن یا به عبارت‌ ‌دیگر، گوش کردن فعال، پایه و اساس هر نوع ارتباط سالمی است. نمی‌توان هم کتاب خواند‌ ‌و هم به صحبت‌های طرف مقابل گوش داد. چون بین شنیدن و گوش دادن، تفاوت زیادی وجود‌ ‌دارد. همچنین توجه کنید که هنگام صحبت کردن طرف مقابل، به صورت او نگاه کنید تا‌ ‌مطمئن باشد نسبت به صحبت‌هایش، هر چند معمولی و عادی، دقت، حرمت و حساسیت لازم را‌ ‌قائلید. حتی گاه با اظهار کلماتی چون بله! عجب! خوب! فهمیدم! پس این طور! به او‌ ‌نشان دهید که کاملاً به صحبت‌هایش و آنچه که می‌گوید، توجه دارید و برای این توجه‌ ‌تمرکز کافی داشته باشید‌‌. ‌
۲) ‌‌با احساس و عواطف طرف مقابل تان همراه و هماهنگ‌ ‌شوید‌‌. ‌
هنگام همدلی، سعی کنید طرف مقابل خود را درک کنید. آن هم به طور حقیقی و دور از‌ ‌هرگونه تظاهر و تصنعی ریاکارانه یا از روی اجبار! بلکه از روی عاطفه و احساس هماهنگ‌ ‌با طرف مقابل. مثلاً هیچ وقت نمی‌توان با فردی که با صدا و حالتی حزن آلود، درباره‌ ‌مسئله یا موضوع ناراحت کننده ای سخن می‌گوید، با لحنی شاد و سرشار از سرخوشی سخن‌ ‌گفت. البته عکس این مثال نیز صادق است‌‌. ‌
۳) ‌‌به احساسات و هیجان‌های طرف مقابل تان توجه داشته‌‌ ‌باشید‌‌. ‌
‌بیشتر اوقات، فردی که از شرایط و مسایل خود، سخن می‌گوید و به شرح مشکلات یا درد‌ ‌دل‌هایش می‌پردازد، قبل از آن که به دنبال راه چاره یا پند و اندرز و یا راهنمایی‌ ‌باشد، نیاز دارد تا مخاطب او، متوجه احساس و حالت و هیجان او شود و موقعیت‌های‌ ‌احساسی او را درک کند. شما باید با توجهی که نسبت به احساس و هیجان او می‌کنید، این‌ ‌خواسته را برای وی به اثبات برسانید‌‌. ‌
۴) ‌‌خود را به جای طرف مقابل بگذارید‌‌. ‌
‌تنها در این صورت است که می‌توانید از دریچه چشم وی، به مشکلات نگاه کنید و‌ ‌احساسات و موقعیتش را دریابید تا بتوانید همدلی لازم را درباره اش داشته باشید‌‌. ‌
۵) ‌‌در همدلی با طرف مقابل، از جمله‌های قاطع استفاده‌ ‌نکنید‌‌. ‌
‌معمولاً شدت ناراحتی و هیجان در فرد نیازمند به همدلی، به حدی است که موجبات‌ ‌آزردگی و آسیب‌پذیری را در او، مستعد می‌سازد. بنابراین باید مراقب بود تا با چنین‌‌ ‌فردی، با کلمه‌ها و جمله‌های قاطع و بُرنده، صحبت نکنیم. چه بسا که در تشخیص احساس‌ ‌و معانی سخنان وی اشتباه کرده باشیم آن وقت به دلیل قطعیت نظر و صحبتی که داشته‌ ‌ایم، نه تنها همراه و همدل او نبوده ایم، بلکه به نوعی وی را آزرده خاطر و منزجر‌ ‌نیز کرده ایم‌‌. ‌
● مهارت حل اختلاف‌‌ ‌
‌این مهارت نیز، همانند بقیه مهارت‌ها، برای‌ ‌ازدواج و تشکیل زندگی مشترک ‌‌و اصولاً برقراری ارتباط درست با دیگران ضروری و‌ ‌واجب است. آنچه مسلم است، بروز اختلاف و تفاوت بین افراد، امری کاملاً عادی و طبیعی‌ ‌است. منتها مهمتر و طبیعی تر آن است که نسبت به حل این اختلافات، اشراف داشته باشیم‌ ‌و بتوانیم اختلاف یا سوء تفاهمات خود یا دیگران را به گونه ای حل کنیم که رضایت همه‌ ‌فراهم آید؛ و این رضایت حاصل نخواهد شد مگر با کسب مهارت در حل اختلافات‌‌. ‌
● اصول مهارت حل اختلاف‌‌ ‌
‌- ‌‌صحبت کنید، اما بدون پرخاش و توهین و تندی‌‌. ‌
حل اختلاف، در زمان عصبانیت، حاصلی جز تخریب بیشتر نخواهد داشت. پس بهتر آن است‌ ‌که همیشه بعد از آرام شدن محیط و افراد، اقدام شود‌‌. ‌
‌- ‌‌منفی سخن نگویید‌‌. ‌
‌اگر برای وصل کردن، قدم جلو می‌گذاریم، باید دقت کنیم از به کار بردن سخنان‌ ‌نومید کننده و تحریک کننده و در مجموع منفی، خودداری نمائیم‌‌. ‌
‌- ‌‌در اولین قدم اختلاف، آن را حل کنید‌‌. ‌
‌به محض احساس اختلاف یا سوء تفاهم، درصدد حل آن برآیید. چون اگر شامل مرور زمان‌‌ ‌شود، تبدیل به کینه و رنجش می‌شود. به خاطر داشته باشید صحبت و بازگو کردن ناراحتی‌ ‌ها و سوءتفاهمات، کمک مؤثری برای رهایی از غم و اندوه است و حل اختلافات را نیز سهل‌ ‌تر می‌نماید‌‌. ‌
‌- ‌‌از طرف مقابل خود، یا طرفین اختلاف، درخواست کنید تا خیلی سریع،‌ ‌وقت مناسبی را با هماهنگی یکدیگر، برای حل اختلاف، اختصاص دهند‌‌. ‌
‌- ‌‌احساس شرم و گناه و خجالت را برای طرف مقابل به وجود‌ ‌نیاورید‌‌. ‌
‌چنانچه ما با طرف مقابل خود، دچار مشکلی شده اید یا برای حل اختلاف دیگران، می‌‌ ‌خواهید اقدام نمائید، هرگز نباید به گونه ای صحبت کنید که دیگری یا دیگران را دچار‌ ‌احساس خجالت، گناه یا شرمندگی کنید. طعنه و کنایه را نیز باید از لحن و کلامتان حذف‌ ‌نمایید‌‌. ‌
‌- ‌‌نظر و عقیده خود را بیان کنید‌‌. ‌
‌ناراحتی خود را عنوان کنید و درباره‌اش سخن بگویید بدون آن که قضاوت یا سرزنش‌ ‌کنید و حکمی صادر نمایید‌‌. ‌
‌- ‌‌دیگری یا دیگران نیز حق دارند‌‌. ‌
به طرف مقابل خود یا دیگرانی که با یکدیگر دچار اختلاف شده اند، اجازه کافی‌ ‌بدهید تا از ناراحتی‌ها و مشکلاتشان صحبت کنند. تخلیه روانی، فرد را برای طرح یا‌ ‌پذیرش مسائل متفاوت و سپس حل مشکلات، آماده تر می‌نماید‌‌‌. ‌
‌- ‌‌عذرخواهی مشکل نیست‌‌. ‌
در زمان حل اختلاف، چنانچه فرد متوجه اشتباه خود بشود، بهتر است فوری با یک جمله‌ ‌که حاکی از ندامت و عذرخواهی اوست مسئله را ختم به خیر کند. "عذرخواهی" نه تنها فرد‌ ‌را کوچک نمی‌کند، بلکه دیگران را متوجه انعطاف و دقت نظر او نیز می‌سازد. حال‌ ‌چنانچه لزومی به عذرخواهی هیچ کسی مشاهده نشد، توافق و به قول معروف، کنار آمدن با‌ ‌هم، مسیری تازه برای رفع سوء تفاهمات و برقراری ارتباطات جدید خواهد بود‌‌. ‌
‌- ‌‌هربار، فقط یک موضوع را مطرح کنید‌‌. ‌
برای هر مشکل، یک جلسه مشخص را اختصاص دهید. چرا که در صورت صحبت و طرح همه‌ ‌ناراحتی‌ها و مشکلات در یک جلسه، نه تنها راه حلی حاصل نخواهد شد، بلکه به لحاظ‌ ‌یادآوری و تداعی یا درهم پیچیدگی ناراحتی‌ها، دامنه اختلافات وسعت بیشتری خواهد‌ ‌گرفت‌‌. ‌
‌لازم به یادآوری است که مهارت حل اختلاف، در روابط خانوادگی، خاصه ارتباط میان‌ ‌زن‌ها و شوهرها، اهمیت بسیاری دارد. ضمناً باید در نظر داشت که در این روابط، حفظ‌ ‌احترام ادب و حرمت و همکاری و تعادل، برای همگان امری لازم و واجب است‌‌. ‌
● ‌مهارت تصمیم گیری‌‌ ‌
‌تصمیم گیری نیاز به مهارت دارد. انسان‌ها به صورت‌های مختلفی تصمیم‌گیری می‌ ‌کنند، خواه این تصمیم درباره معامله ای باشد یا اشتغال به کاری یا انجام عملی یا‌ ‌ازدواجی‌‌. ‌
● ‌انواع تصمیم گیری‌‌ ‌
۱) ‌‌تصمیم گیری احساسی؛‌ ‌که تصمیم براساس یک احساس‌ ‌خاص‌‌ (‌عشق ‌‌، خشم، کینه، حسادت و کمک و...) گرفته‌‌ ‌می شود‌‌. ‌
۲) ‌‌تصمیم گیری اجتنابی؛‌ ‌تصمیمی که فرد به دلیل‌ ‌ترس و نگرانی که دارد، سعی می‌کند تا آنجا که می‌تواند آن را به تعویق اندازد. این‌ ‌گونه اتخاذ تصمیم، امکان آن را به وجود می‌آورد که فرد، فرصت‌های مناسب زندگی خویش‌ ‌را از دست بدهد‌‌. ‌
۳) ‌‌تصمیم گیری اخلاقی؛‌ ‌تصمیمی است که فرد، برای‌ ‌انجام آن به دلایل اخلاقی تکیه می‌کند. مثلاً ادامه دادن به یک زندگی مشترک مملو از‌ ‌تنش و پر تشنج، به دلیل وجود فرزند‌‌. ‌
۴) ‌‌تصمیم گیری تکانشی؛‌ ‌این نوع تصمیم گیری،‌ ‌بسیار سریع و بدون توجه به عاقبت کار، یا ارزیابی و توجه به موقعیت‌ها و شرایط صورت‌ ‌می گیرد. مثلاً فردی، فرد مقابل خود را برای کاری که در نظر دارد ترغیب به عجله می‌ ‌کند و قدرت تفکر در مورد یک عمل درست را از او می‌گیرد‌‌. ‌
۵) ‌‌تصمیم گیری مطیعانه؛‌ ‌سبک‌ ‌تصمیم گیری مطیعانه،‌ ‌می تواند صدمه زیادی به موضوع تصمیم و یا به عنوان مثال، به ازدواج فرد، وارد کند‌‌. ‌در تصمیم‌گیری مطیعانه، دیگران برای یک یا دو نفر یا موضوعی، تصمیم می‌گیرند بدون‌ ‌آن که فرد یا افراد یا موضوعی که تصمیم بر روی آن اجرا می‌شود، نقشی در این تصمیم‌ ‌گیری داشته باشند. نمونه این تصمیم گیری را می‌توان در ازدواج‌های سنتی مشاهده کرد‌‌. ‌
۶) ‌‌تصمیم گیری عقلانی؛‌ ‌سالم ترین تصمیم‌ها،‌ ‌تصمیمی است که براساس تفکر، بررسی و مطالعه، ارزیابی و تحقیق صورت بگیرد. تصمیم‌ ‌گیری عقلانی، براساس واقعیات است و معمولاً خطا و اشتباه در آن به ندرت دیده می‌ ‌شود‌‌.
● اصول تصمیم گیری عقلانی‌‌ ‌
‌تصمیم گیری عقلانی نیز مانند بقیه مهارت‌ها، دارای اصول مهارتی‌ به ترتیب ذیل است‌‌: ‌
- ‌‌مواجه شدن با یک تصمیم‌: ‌زمانی است که فرد متوجه‌ ‌می شود باید تصمیم بگیرد. بنابراین روی آن تمرکز می کند و ضمن روشن کردن موضوع تصمیم،‌ ‌اطلاعات مورد نیاز را جمع آوری می‌نماید‌‌. ‌
‌- ‌‌حق انتخاب و بررسی مورد تصمیم بر اساس اطلاعات‌: ‌با راه حل‌ها و اطلاعاتی که فرد به دست آورده، این حق را می‌یابد تا تصمیمی درست‌ ‌برای انتخاب، ازدواج یا انجام کار مورد نظرش بگیرد‌‌. ‌
‌- ‌‌ارزیابی پیامدهای پیش بینی شده حق انتخاب‌: ‌فرد‌ ‌پیامدهای متفاوت از انتخاب‌ها را مورد بررسی و ارزیابی قرار می‌دهد تا معقول ترین‌ ‌آنها را انتخاب کند‌‌. ‌
‌- ‌‌تعهد به تصمیم‌: ‌نسبت به تصمیمی که گرفته می‌شود‌ ‌باید پایبند بود و به آن اعتقاد داشت‌‌. ‌
‌- ‌‌برنامه ریزی برای انجام تصمیم‌: ‌حتی تصمیم‌ ‌عقلانی نیز نیاز به برنامه ریزی دقیق دارد‌‌. ‌
‌- ‌‌اجرا یا انجام تصمیم‌: ‌در این مرحله، فرد به‌ ‌صورت عملی وارد مراحل برنامه‌ریزی شده می‌شود. مثلاً تصمیم به ازدواج که مراحلی‌ ‌همچون‌‌ خواستگاری ‌‌،‌‌ نامزدی ‌‌، خرید و غیره دارد‌‌. ‌
‌- ‌‌ارزیابی پیامدهای واقعی اجرا یا انجام تصمیم‌: ‌فرد به بررسی و ارزیابی تصمیمی می‌پردازد که یا ناموفق بوده یا آن موفقیت لازمی را‌ ‌که فکر می‌کرده نداشته است. در اینجا فرد مراحلی را که از سر گذرانده، مورد بررسی‌ ‌قرار می‌دهد تا برای برنامه آینده اش، شروع به برنامه ریزی کند‌‌.‌

فاطمه مشهدی رستم‌

منبع : وزارت آموزش و پرورش ایران