تساوی حقوق زنان و مردان

در گذشته تصوّر می شد که زن و مرد برابر نیستند، به این معنی که زن را، حتّی از لحاظ کالبد و خلقت مادونِ مرد تلقّی می کردند. زن را بالاخصّ از لحاظ هوش پست تر می دانستند و این تفکّر عمومیت داشت که زنان مجاز نبودند در میدان امور مهمّه قدم بگذارند. در برخی ممالک مردان آنقدر در این موضوع افراط کردند که این اعتقاد را ترویج و تعلیم می نمودند که زن به دنیایی پست تر از عالم انسان تعلّق دارد. امّا در این قرن که قرن انوار است و زمان ظهور اسرار، خداوند به عالم انسانی ثابت فرمود که این همه منبعث از غفلت است، ناشی از جهالت است؛ بلکه کاملاً ثابت گردید که زنان و مردان به عنوان قسمتهایی از عالم انسانی در رتبه واحد قرار دارند و بیان هیچ تفاوتی و قائل شدن ادنی اختلافی جایز نه، چه که کلّ انسان هستند... فی الحقیقه، خدا جمیع نوع بشر را آفریده است، و نزد خداوند تمایزی بین اناث و ذکور وجود ندارد. هر که قلبش پاک مقبول درگاه اوست، چه زن باشد چه مرد. خداوند سؤال نمی کند که تو زنی یا مرد. بلکه به اعمال قضاوت می فرماید. اگر اعمال در ساحت جلال مقبول، مرد و زن به یک نسبت مقبول و به مکافات اعمال نایل می شوند.
زنان در توانایی های خود نیز از مردان کمتر نیستند؛ هر گونه ضعفی که در گذشته نشان داده شده تنها در اثر فقدان تعلیم و تربیت و نیز عدم امکانات بوده است.
برخی معترضند که زن به اندازه مرد قابلیت ندارد و در خلقت ضعیف و ناقص آفریده شده است. این وهم صِرف است. تفاوت در قابلیت بین زن و مرد تماماً منبعث از فرصتها و تعلیم و تربیت است. پیشتر زن از حق و امتیاز پیشرفت مساوی محروم بود. اگر فرصت مساوی به او اعطاء می شد، شکّی نیست که هم تراز مرد می گشت.
خلاصه، مقصود این است که اگر زن کاملاً تعلیم بیند و حقوقش اعطاء گردد، استعداد موفقیت های بدیع یابد و با مرد برابر شود. زن معین مرد است، مکمّل و شریک زندگی اوست. هر دو انسانند؛ هر دو موهوب به استعداد و هوشند و مظهر فضائل عالم انسانی. در جمیع قوا و وظائف انسانی شریک و مساویند. در حال حاضر در میدان فعالیت بشری، به علّت عدم تعلیم و تربیت، و فقدان فرصت، زن امتیازات ذاتی خود را ظاهر نمی سازد. بلاتردید تربیت او را با مرد در حدّ مساوی قرار خواهد داد.
زن از بعضی لحاظ "برای نوع بشر از اهمّیت بیشتری برخوردار است. او مسئولیت سنگین تری دارد و کار بیشتری انجام می دهد... زن بیش از مرد از شهامت اخلاقی برخوردار است؛ او از مواهب خاصّی نیز بهره مند است که او را قادر می سازد در لحظات خطر و بحران بر اوضاع مسلّط شود." ،"احساسات زنها بیشتر است، رقّت قلب زنها بیشتر از مردهاست.
عالم انسانی را دو بال است، یک بال رجال و یک بال نساء. تا دو بال متساوی نگردد مرغ پرواز ننماید. اگر یک بال ضعیف باشد پرواز ممکن نیست. تا عالم نساء متساوی با عالم رجال در تحصیل فضائل و کمالات نشود فلاح و نجاح چنانکه باید و شاید ممتنع و محال.
بنابراین، "مادام که زنان از حصول امکانات عالیه خود محروم باشند، مردان هم قادر به وصول به عظمتی که ممکن است متعلّق به آنها باشد نخواهند بود.
در قدیم دنیا با زور اداره می شد و مرد چون جسماً و فکراً از زن قوی تر و زورمندتر بود بر او غالب و مسلّط بود. ولی حال وضع عوض شده و اعمال زور و عُنف تسلّطِ خود را از دست داده است و اکنون هوشیاری و فهم و فراست فطری و خصائل روحانی محبّت و خدمت که در زن قوی است تفوّق و غلبه یافته است و به این مناسبت عصر جدید بیشتر با عواطف و نوایای زنان آمیخته است تا با صلابت مردان؛ یا اگر بخواهیم روشن تر و صحیح تر بگوئیم عصری خواهد بود که در آن دو عنصر مرد و زن در ایجاد تعادل و هم آهنگی در مدنیت به طور یکسان مؤثّر خواهند بود .
اگر چه تساوی کامل با مردان برای زنان تضمین شده، امّا در وظایف اجتماعی مسلّماً مکمّل یکدیگرند. زنان مختارند هر گونه شغلی را که مایلند انتخاب کنند، امّا پیش بینی شده است که آنها اوّلین مربّیان اطفالی خواهند بود که به دنیا می آورند.

منبع : زن‌روز