تفاوت گواهی فوت و جواز دفن

در این قسمت به دو اصطلاح «گواهی فوت» و «جواز دفن» و وجه افتراق این دو می‌پردازیم...
در گواهی فوت، پزشک گواهی می‌کند که فرد به دلیلی فوت کرده است؛ یعنی پزشک از طریق صدور گواهی فوت، تنها فوت کردن فرد خاصی از افراد جامعه را اعلام می‌دارد، ولی این گواهی، مجوزی برای خاکسپاری متوفی نیست و تنها با اخذ جواز دفن است که می‌توان متوفی را به خاک سپرد.
به عبارت دیگر مجوز قانونی برای دفن فردی که فوت شده جواز دفن است و نه گواهی فوت. در واقع گواهی فوت تنها فوت یک فرد را اعلام می‌دارد، ولی جواز دفن مجوز خاک‌سپاری این فرد است.
وظیفه خطیر صدور جواز دفن در کشوری مانند انگلستان بالغ بر یک قرن است که بر عهده سیستم کرونر گذاشته شده است. کرونر یک قاضی یا پزشک است که در خصوص صدور جواز دفن برای افرادی که فوت کرده‌اند، اظهارنظر می‌کند.
به این ترتیب که هر فردی که در کشور انگلستان فوت کند، به وسیله پزشک معالج برای وی گواهی فوت صادر می‌شود. سپس تمامی ‌گواهی‌های فوت به دفتر کرونر آن منطقه یا شهر ارجاع شده و ضمن بررسی پرونده بالینی، سابقه مدیکال متوفی و نیز بررسی سایر جوانب، این شخصِ کرونر است که تصمیم می‌گیرد جسد برای بررسی بیشتر و تعیین دقیق علت فوت کالبدگشایی شود و یا به واسطه وجود دلایل پزشکی و قانونی قانع‌کننده بدون کالبدگشایی برای وی مجوز دفن صادر شود.
در کشور ما با توجه به نبود سیستم کرونر، این وظیفه خطیر در برگه‌های گواهی فوت بر دوش پزشکان صادر‌کننده گواهی فوت قرار داده شده است.
بنابراین براساس قوانین فعلی پزشک صادر‌کننده گواهی فوت، جواز دفن را نیز صادر خواهد کرد که هر کدام از این موارد در قسمت خاصی از گواهی‌های فوت فعلی درج شده است.
شاید بد نباشد که مسوولان محترم امر بهداشت و درمان کشور با هماهنگی و همراهی قوه محترم قضاییه و سازمان پزشکی قانونی اقدام به راه‌اندازی سیستمی شبیه به کرونر بر اساس شرایط اقلیمی و فرهنگی کشورمان نمایند.

دکتر کامران آقاخانی - متخصص پزشکی قانونی و عضو هیات علمی ‌دانشگاه

منبع : هفته نامه سپید