نیروی انسانی روانپزشک در ایران: برنامه ریزی مبتنی بر شواهد

هدف از برنامه ریزی نیروی انسانی در نظام ارایه خدمات بهداشتی، داشتن تعداد کافی نیروی انسانی کارآمد در تمامی حرفه های مورد نیاز است که به طور متناسب از نظر جغرافیایی، جنسی و سازمانی توزیع شده باشند. هر گونه اشکال در برنامه ریزی، ناهماهنگی میان عرضه و تقاضا را به دنبال دارد. برنامه ریزی در زمینه نیروی انسانی روانپزشکی نیز از همین قانون پیروی می کند. تغییر شرایط اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و به دنبال آن افزایش بار اختلالهای روانی، لزوم اجرای گسترده تر برنامه های بهداشت روان و ضرورت توجه به برنامه ریزی درست نیروی انسانی را به دلیل نقش کلیدی و رهبری که در موفقیت این برنامه ها ایفا می کند، بیش از پیش توجیه می نماید. هدف این نوشتار بررسی جنبه های گوناگون برنامه ریزی نیروی انسانی در ایران می باشد. از این رو ارزیابی وضعیت موجود نیروی انسانی در ایران، نقد بررسی های انجام شده در این زمینه، بررسی شمار روانپزشکان و نسبت روانپزشک به جمعیت در سایر کشورها و عوامل موثر بر نیاز به روانپزشک مورد بحث قرار می گیرند. در پایان با توجه به عدم وجود نظام برنامه ریزی منسجم و نبود یا کمبود اطلاعات لازم برای تصمیم گیری در زمینه سیاستهای آینده نظام بهداشتی- درمانی کشور در زمینه بهداشت روان، پیشنهادهای مناسب ارایه می شوند.

علی اردلان
داوود شاه محمدی

منبع : پایگاه اطلاعات علمی