عظمت مصیبت حسینی

واقعه کربلا یکی از سنگین‌ترین و بزرگترین وقایعی است که از زمان حضرت آدم ابوالبشر علیه‌السلام تا به امروز همه در این مصیبت عظمی سوگوار و عزادارند، چرا که ظالمان و فاجران بنی‌امیه و غاصبان حکومت علوی چنان جور و ستمی بر خاندان نبوت وامامت روا داشتند که هیچ ظالمی در هیچ زمانه‌ای نمی‌تواند این اعمال خبیث و خبیثه را به راحتی مرتکب شود و اگر تاریخ واقعه کربلا را مطالعه کنیم، می‌بینیم طینت آن وحشیانی را که با فرزند زهرا سلام‌الله علیها حسین بن علی علیه‌السلام به جنگ برخاستند، چگونه بوده است که حتی به طفل شش ماهه و شیرخواره آن امام همام نیز رحم نکردند...
● حضرت آدم علیه‌السلام در کربلا
هنگامی که حضرت آدم علیه‌السلام در اطراف زمین سیر می‌نمود به سرزمین کربلا رسید. پایش به جایی اصابت نمود و بر زمین افتاد و خون از پایش جاری گشت، آن‌گاه سر به آسمان بلند کرد و گفت: خداوندا، آیا مرتکب گناهی شدم که این‌گونه مرا عقاب فرمودی، وحی رسید: نه این به خاطر آن است که فرزندت حسین علیه‌السلام در این مکان به شهادت می‌رسد، پس خون تو موافق خون او جاری شد. عرض کرد: چه کسی قاتل اوست؟ وحی آمد که یزید ملعون، پس او را لعن فرما. پس از آنکه آدم ابوالبشر علیه‌السلام او را لعن نمود به سوی جبل عرفات روانه شد.
● ابراهیم علیه‌السلام در کربلا
هنگامی که حضرت ابراهیم علیه‌السلام سوار بر اسب از سرزمین کربلا عبور می‌نمود، اسبش بر زمین خورد و ابراهیم علیه‌السلام نیز از اسب بر زمین افتاد و سرش شکست و خون از آن جاری گشت، آن‌گاه عرضه داشت: پروردگارا، چه خطایی از من سر زد؟ ندا آمد یا خلیل‌الله! بدان که در این زمین فرزند خاتم‌الانبیا، امام حسین علیه‌السلام به دست ظالمان به شهادت می‌رسد از این رو خون تو جاری شد تا موافق خون آن حضرت گردد.
‌● اسماعیل علیه السلام در کنار شط فرات
هنگامی که حضرت اسماعیل علیه السلام گوسفندان خود را به شریعه فرات فرستاد، چوپان برای آن حضرت خبر آورد که چند روز است که گوسفندان آب نمی‌نوشند، آن‌گاه اسماعیل علیه السلام سبب آن را از خداوند پرسش نمود، وحی رسید که (ای اسماعیل) از گوسفندانت بپرس، آن‌گاه اسماعیل علیه السلام از گوسفندان پرسید که چرا آب نمی‌نوشید؟ گوسفندان با زبان فصیح گفتند: حسین (علیه السلام) فرزند محمد مصطفی (صلی الله علیه و آله خاتم الانبیا) در اینجا با لب تشنه کشته می‌شود و ما به خاطر حزن و اندوه بر او آب نمی‌نوشیم.
● گریه خضر نبی و موسی کلیم الله بر حسین علیه السلام
آمده است که در مجمع البحرین حضرت موسی (علیه السلام) با خضر نبی (علیه السلام) ملاقات نمود، آن‌گاه از آل محمد (صلی الله علیه و آله) و مصائب و شدائد ایشان صحبت نمودند تا اینکه به قضیه شهادت امام حسین علیه السلام رسیدند و صدای آن دو به ناله و گریه بلند شد.
● گریه و ناله حضرت زکریا بر امام حسین علیه السلام
از حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه روایت شده که: زکریا از حضرت باری‌تعالی درخواست نمود که اسماء خمسه طاهره را به او تعلیم دهد، پس جبرئیل بر او نازل گردید و او را تعلیم داد و هرگاه زکریا علیه السلام اسم محمد، علی، فاطمه و حسن علیهم السلام را ذکر می‌نمود غم و اندوهش برطرف می‌شد، اما همانا که اسم حسین علیه السلام را ذکر می‌کرد بغض در گلویش می‌آمد و دلش به تپش می‌افتد، پس عرضه داشت؛ پروردگارا چه می‌شود وقتی که نام آن چهار بزرگوار را ذکر می‌نمایم از غم و اندوه رها می‌شوم و چون حسین علیه السلام را یاد می‌کنم اشکم سرازیر می‌شود و دلم می‌سوزد؟
آن‌گاه خداوند کیفیت شهادت امام حسین علیه السلام را برای زکریا بیان فرمود. چون زکریا این واقعه را شنید سه روز از مسجد بیرون نیامد و از مردم دوری نمود و پیوسته گریه و ناله می‌کرد، پس عرض کرد: خدایا، فرزندی به من عنایت فرما که چشم من به او روشن گردد و محبت او را در دلم زیاد کرده و آن‌گاه مرا به مصیبت او مبتلا گردان.

علیرضا احمدی

منبع : روزنامه رسالت