کروکلین - CROOKLYN

سال تولید : ۱۹۹۴
کشور تولیدکننده : امریکا
محصول : اسپایک لی
کارگردان : اسپایک لی
فیلمنامه‌نویس : جوئی سوزانا لی، سینکوئه لی و اسپایک لی
فیلمبردار : آرتور جافا
آهنگساز(موسیقی متن) : ترنس بلانچارد و دانی هاتاوی
هنرپیشگان : آلفره وودارد، دلروی لیندو، دیوید پاتریک کلی، زلدا هریس، کارلتن ویلیامز و شریف راشد
نوع فیلم : رنگی، ۱۳۲ دقیقه


ـ بروکلین نیویورک، سال‌های میانی دههٔ ۱۹۷۰. ̎خانوادهٔ کارل مایکل̎ جدا از پدر ومادر، شامل پنج پسر و یک دخترند. ساختمان چهار طبقهٔ محل اقامت‌شان به تمامی داده‌اند. پدر خانواده، ̎وودی̎ (لیندو)، یک نوازنده و آهنگساز جاز است که روزهای خوب و موفقش سپری شده و مادر، ̎کارولین̎ (وودارد)، ناگزیر دوباره به شغل معلمی بازگشته است. تمام طول روز مادر به دعوا با بچه‌ها و تعلیم آداب غذاخوردن، به آنان می‌گذرد. روزی مادر به دخترش، ̎تروی̎ (هریس) می‌گوید که او را برای سه چهار هفته‌ای نزد اقوامشان در ایالات جنوبی خواهد گذاشت. وقتی در انتهای تعطیلات ̎تروی̎ بر می‌گردد، در فرودگاه دو تن از اقوام، او را به بیمارستان و بر بالین مادر می‌برند. ̎کارولین̎ از او قول می‌گیرد که مراقب خانه و نظافت و برادرانش باشد. دو سه روز بعد، پدر خبر مرگ مادر را می‌دهد. در بیرون و در خیابان، بچه‌ها همچنان به بازی و تفریج و ورزش مشغولند و زندگی جریان عادی‌اش را دارد.
ـ کروکلین را یک اثر اپرائی، یک قطعهٔ موسیقی با توانائی‌های یک اپرا و بسیار تغزلی خوانده‌اند. واقعیت این است که کروکلین، میان کارهای لی، یک استثناست. اثری شخصی و زندگی‌نامه‌ای است؛ یک تغزل دربارهٔ مادر و پدر و دوران کودکی‌اش در بروکلین. فیلمی که در آن لی، سخاوتمندانه می‌کوشد تا حقایق زندگی خصوصی گذشته‌اش را ـ با کمک خواهر و برادرش ـ نمایشی کند. از همین رو، به رغم رعایت همهٔ تمهیدات و قواعد خاص خودش، و کاربردهای همیشگی دوربین و آدم‌‌ها و میزانسن‌ها و حتی موسیقی، و حتی همان ترکیب و همان زبان و گفت‌وگو، نگاه او به جهان، به سیاه‌پوستان و به شهرها ـ حتی به زن و مرد سیاه‌پوست ـ با بقیهٔ فیلم‌هایش متفاوت است. کروکلین، بی‌شک یک حدیث نفس است. تماشاگر درست در نمی‌یابد کدام یک از فرزندان خانوادهٔ ̎کارمایکل̎، خود لی است. حتی درست نمی‌فهمد که آیا دختر کوچک خانوادهٔ ̎کارمایکل̎، همان ̎جوئی̎، خواهر کوچک و تنها خواهر اسپایک، نویسندهٔ قصه و فیلمنامه است یا ماجرا اندکی تفاوت کرده؛ اما نگاه لی، به این خانوادهٔ کوچک و پر مسئله، به قدری گرم و عاشقانه و دلپذیر است که حتی نوع احساسات‌گرائی فیلم، که گهگاه به سانتی مانتالیزم پهلو می‌زند، در کارهای لی منحصر به فرد است. کروکلین، فیلمی امیدوارانه و بسیار شیرین است. تلخی‌های فیلم‌های اول و دوم ... و نگاه خشمگینانه مالکوم ایکس (ساختهٔ خود لی، ۱۹۹۲) با این نگاه جذاب و شیرین و محبت‌آمیز و ملاحظه کار به گذشته به شهر (موقعیت) و به شرایط اجتماعی و فردی، روحیه‌ای صلح‌طلب را نوید می‌دهد.