انواع جشن پس از گلزنی در فوتبال

یکی از ویژگی‌های مسابقات فوتبال این است که احساسات بسیاری را برمی‌انگیزاند، اما هیچ یک هیجان‌انگیزتر از لحظه به ثمر رسیدن گل نیست. وقتی یک گل نتیجه مسابقه را تغییر می‌دهد، برنده را مشخص کرده و شادی هزاران تماشاگر را در پی دارد؛ در این بین گلزن به‌سختی می‌تواند احساسات خود را پنهان کند.
برخی آرامش خود را حفظ می‌کنند، در حالی‌که برخی دیگر کاملاً دیوانه می‌شوند و در زمین می‌دوند یا می‌رقصند. تماشاگران این حرکات را دوست دارند و کودکان روز بعد در زمین بازی از قهرمانان خود تقلید می‌کنند.
سایت رسمی ”فیفا ورلد کاپ“ در گزارشی به برخی از مشهورترین جشن‌های گلزنی در تاریخ مسابقات فوتبال پرداخته است.
● جشن‌های مخصوص بازیکنان
پشتک و برخی حرکات آکروباتیک به مشخصه بسیاری از گلزنان تبدیل شده است. ”هوگو سانچز“ مهاجم افسانه‌ای مکزیک، مبتکر این حرکت است. وی پس از به ثمر رساندن تمامی گل‌هایش پشتک می‌زد، با وجود این فقط یک بار در جام جهانی در دیدار مکزیک با بلژیک در مسابقات ۱۹۸۶ موفق به گلزنی شد.
سانچز در اسپانیا موفقیت بسیاری کسب کرد و ۴ بار به‌عنوان بهترین گلزن این کشور انتخاب شد.
پشتک مشخصه دیگر مهاجمان سرشناس دنیا نیز هست و جام جهانی ۲۰۰۲ شاهد بسیاری از این حرکات بود.
”روبی کین“ از جمهوری ایرلند ۳ گل خود را به همین شیوه جشن گرفت، در حالی‌که ”میروسلاو کلوزه“ پس از ۲ گل خود به هوا پرید.
”جولیوس آگاهوآ“ از نیجریه از نظر حرکات نمایشی در جشن پس از گلزنی پیشتاز است. وی پس از به ثمر رساندن تنها گل تیمش در این مسابقات مقابل سوئد، ۸ پشتک باورنکردنی انجام داد و بعد از آن پشتک وارد زد.
”مارچلو سالاس“ از شیلی، گاوبازی را به ژیمناستیک ترجیح می‌دهد. او پس از هر ۴ گل خود در جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه، یک زانو را روی زمین می‌گذاشت، با سر تعظیم می‌کرد و با یک انگشت به آسمان اشاره می‌کرد. حرکتی که پسربچه‌های آمریکای‌جنوبی از آن تقلید می‌کنند.
بنابراین تعجبی ندارد که سالاس به ”ماتادور“ (گاوباز اسپانیائی) معروف شده است.
برخی حرکات نیز معنای دوگانه دارند. ”رائول“ برترین گلزن اسپانیا گل‌های ملی و باشگاهی خود را با بوسیدن حلقه ازدواجش به همسرش تقدیم می‌کند.
۱۲ سال قبل در جام جهانی ۱۹۹۴، ”به‌به‌تو“ برزیلی به تمامی دنیا نشان داد که چقدر از پدر شدنش خوشحال است. او پس از گلزنی مقابل هلند، گهواره کودک فرضی خود را تکان داد و از ”روماریو“ و ”مازینیو“ هم خواست تا امروز در خاطر هواداران مانده است.
به‌به‌تو در این‌باره گفت: ”می‌خواستم کار خاصی برای نشان دادن تولد فرزندم ۲ روز پیش از آن انجام دهم، اما تکان دادن گهواره در برنامه‌ام نبود. سپس دیدم که روماریو و مازینیو در کنار من دارند همین‌کار را انجام می‌دهند و بسیار احساساتی شدم“.
در سال ۲۰۰۲ این سنگال بود که شگفتی‌ آفرید. این تیم با پیروزی مقابل فرانسه پا جای پای کامرونی گذاشت که آرژانتین مدعی را در اولین مسابقه جام جهانی ۱۹۹۰ ایتالیا شکست داده بود.
”پاپا برآبا دیوپ“ بعد از به ثمر رساندن تنها گل این مسابقه مقابل مدافع قهرمانی، پیراهن خود را درآورد و آن را روی پرچم کرنر آویزان کرد.
پس از جند ثانیه تمامی هم‌تیمی‌هایش دور پرچم می‌رقصیدند.
این مسابقه خاطره بازی برای ”لیلیان تورام“ بود که ۴ سال پیش همه نگاه‌ها را به‌سوی خود جلب کرده بود.
فرانسه در نیمه‌نهائی جام جهانی ۱۹۹۸ مقابل کرواسی یک بر صفر عقب بود که تورام نه یکبار، بلکه ۲ بار گلزنی کرد تا تیمش در خانه به قهرمانی برسد. توصیف احساسات آن لحظه دشوار است چون تورام انگشت به دهان و نگاهی خیره به دوردست‌ها با زانو روی زمین نشست.
این مدافع یوونتوس، اخیراً آن لحظات را به ”چیزی که کنترلی رویش وجود نداشت“ توصیف کرده است.
”برایان لادروپ“ پس از به ثمر رساندن گل تساوی دانمارک مقابل برزیل در یک‌چهارم نهائی همین مسابقات راحت روی زمین دراز کشید.
”سالواتوره اسکیلاچی“ از ایتالیا با آرامش کمتری، پس از هر ۶ گل خود در جام جهانی ۱۹۹۰ با چشمانی کاملاً باز و حیرت‌زده نگاه می‌کرد.
”مارکو تاردلی“ نیز که به همراه این تیم به قهرمانی در جام جهانی ۱۹۸۲ رسید پس از به ثمر رساندن گل برتری ۲ بر یک ایتالیا مقابل آلمان غربی در مسابقه فینال به‌نظر می‌رسید که هذیان می‌گوید.
”آلن ژیرس“ بازیکن دیگری بود که در جریان دیدار ایتالیا مقابل آلمان‌غربی در نیمه‌نهائی جام جهانی ۱۹۸۲ پس از گلزنی با مشتانی گره‌کرده در حالی‌که بدون کنترل فریاد می‌زد، دور زمین می‌دوید.
اما در حالی‌که به‌نظر می‌رسید در سیاره دیگری سیر می‌کند، گل‌های ”کارل هاینز رومنیگه“ و ”مکلاوس فیشر“ خیلی زود او را دوباره به زمین برگرداندند.

منبع : روزنامه ابرار ورزشی