نوروپاتی شنوایی: شواهد ادیولوژیک و بالینی

● هدف:
نوروپاتی شنوایی اختلال جدیدی نیست، بلکه در سال های اخیر، امکان بررسی دقیق تر و درک بهتر آن، امکان پذیر شده است. این اختلال نوعی نقص شنوایی است که در آن عملکرد حلزون گوش طبیعی است، در حالی که هدایت عصبی در مسیر شنوایی آسیب دیده است. نوروپاتی شنوایی، تقریبا در ۷% کم شنوایی های دایمی دوران کودکی و ۲/۰ تا ۴ درصد نوزادان در معرض خطر مشاهده می شود.
● معرفی بیمار:
در مطالعه حاضر، چهار کودک مشکوک به نوروپاتی شنوایی شامل سه پسر و یک دختر با سن کمتر از دو سال، معرفی می گردد. بر اساس سوابق پزشکی و شنوایی، نشانه های در معرض خطر شنوایی در دو کودک وجود داشت. در کلیه کودکان عدم ثبت پاسخ برانگیخته ساقه مغز، غیبت رفلکس های صوتی، ثبت پاسخ کوکلئار میکروفونیک و گسیل های صوتی- گوشی برانگیخته گذرا، ابتلا به نوروپاتی شنوایی را نشان می داد.
‌● نتیجه گیری:
در این بخش، مشخصات بالینی کودکان از جهات سبب شناسی (مشکلات دوران نوزادی، علل عفونی، مشکلات ژنتیکی) سن بروز علایم، شیوع، عملکرد حلزون، ادیوگرام، و رفلکس های صوتی، در ارتباط با مطالعات دیگر، مورد بحث قرار می گیرد.

زهرا جعفری
حسن عشایری
مسعود متصدی زرندی
پریچهر احمدی

منبع : پایگاه اطلاعات علمی