مراقب بازهای دموکرات ها باشید

گمان نمی رود كسب اكثریت به وسیله دموكراتها در مجلس نمایندگان و مجلس سنا، مخالفتی جدی را در پی داشته باشد، آن هم با حمایت دولت بوش از تهاجم اسرائیل علیه همسایگان غیر نظامی و عربش و تجاوز و تخطی در حال پیشرفت آن از قوانین انسانی.
احتمال دارد سخنگویی اصلی سیاست خارجی دموكرات ها در مجلس نمایندگان به تام لانتوس محول شود و در مجلس سنا به جو بیدن. این دو مدتهای طولانی و به طور مشخص و روشنی پشتیبانان دولت های دست راستی اسرائیل بوده اند و بر خلاف ادعای برخی روزنامه های آمریكا كه نوشته اند: سخنگوی آینده مجلس نمایندگان، نانسی پلوسی، یك حامی دائمی حقوق بشر است، هرگز چنین علایق انساندوستانه ای از طرف او در مورد اعراب بروز نكرده است. او همواره مدافع وفادار و ثابت قدم ایهود اولمرت نخست وزیر راستگرا و سلفش - آریل شارون - بوده است.
وقتی جورج دبلیو بوش تابستان گذشته از حمله اسرائیل به تأسیسات زیربنایی اقتصادی در لبنان دفاع كرد و از همان ابتدا جامعه جهانی را با ممانعت خود از كوشش های سازمان ملل برای برقراری آتش بس نادیده گرفت و در برابر آن ایستاد، دموكرات ها با شتاب برای تأیید اقدام او به خاطر حمایتش از اسرائیل قطعنامه ای را تصویب كردند. در این قطعنامه كه با همكاری جمهوریخواهان نوشته شد، ادعا شده بود كه عملیات اسرائیل مشروع، طبق منشور سازمان ملل متحد و در دفاع از خود بوده است. این قطعنامه اعتبار گروه های حقوق بشری خوشنام را به چالش گرفت. این درحالی بود كه گروههایی مانند عفو بین الملل و دیده بان حقوق بشر، داستان حمله های وسیع و گسترده نیروهای اسرائیلی علیه غیر نظامیان را در مناطقی كه دور از عملیات نظامی حزب الله بود، ثبت و ضبط كرده بودند.
قطعنامه فوق، مسئولیت و تعهد دیرین اسرائیل را به حداقل رساندن تلفات غیر نظامیان ستود و از كوشش های مستمر اسرائیل برای ممانعت از كشته شدن و خسارت غیر نظامیان استقبال كرد! همه به جز ۱۵ نفر از ۲۰۱ نماینده دموكرات مجلس نمایندگان آمریكا در حمایت از این قطعنامه رأی دادند.
دموكرات ها به همین ترتیب، در سال ۲۰۰۲ نیز حمایت از اسرائیل را در تهاجم به ساحل غربی، در قطعنامه دیگری كه تام لانتوس در تدوین آن همكاری داشت، تأیید كردند و با وجود گزارش عفو بین الملل مبنی بر این كه این تهاجم های گسترده هدفش فقط فلسطینی ها بوده است، در مجموع همه به جز ۲۴ دموكرات از این تهاجم تكان دهنده و مخرب اسرائیل حمایت كردند و مدعی بودند كه هدف این تهاجم ها فقط محل ها و مؤسسات زیربنایی مربوط به تروریست ها بوده است.
در مارس ،۲۰۰۳ پلوسی و سایر رهبران دموكرات نامه ای را خطاب به جورج بوش در مخالفت با طرح معروف به «نقشه راه» برای صلح خاورمیانه كه مورد تأیید كاخ سفید بود، امضا كردند، زیرا از نظر آنها در این طرح به فلسطینی ها بسیار ارفاق شده بود! نویسندگان این نامه بر این امر پا می فشردند كه فرآیند صلح باید بیش از هر چیز بر اساس پایان گرفتن خشونت های فلسطینی ها باشد و تشكیل یك رهبری جدید فلسطینی، نه بر پایان گرفتن اشغال سرزمین های فلسطینی كه در جنگ ۱۹۶۷ به اشغال اسرائیل درآمده است. در واقع در این نامه نه به تعهدات دوطرفه ای كه لازمه اجرای «نقشه راه» بود اشاره ای شده بود و نه به پایان یافتن اشغال و تهاجم های نظامی علیه مراكز جمعیتی فلسطین و نه به توقف شهرك سازی غیر قانونی در زمین های فلسطینی ها. این نامه همچنین مخالفت با سازمان ملل و یا هر دولت دیگری به غیر از ایالات متحده را در دخالت در این زمینه ابراز می داشت.
دموكرات ها نظر مشورتی دادگاه بین المللی را در سال ۲۰۰۴ در مورد نشانه های مرزی كه مستلزم اجرای چهارمین توافقنامه ژنو بود، مورد حمله قرار دادند. این نظر مشورتی به اتفاق آرا به این نتیجه رسیده بود كه دیوار جدا كننده (حایل) كه اسرائیل مشغول ساختن آن بود، نمی تواند در آن سوی مرزهای بین المللی ساخته شود و شهرك هایی را كه به طور غیر قانونی در زمین های فلسطینی ها ساخته شده است به اسرائیل ضمیمه سازد.
در زمان های نزدیك تر، پلوسی و سایر رهبران دموكرات ها، كتاب تازه منتشر شده جیمی كارتر را به خاطر انتقاد آن از تجاوز اسرائیل به قوانین انسان گرایانه بین المللی در ساحل غربی، محكوم كردند. استفاده كارتر از واژه آپارتاید (تبعیض نژادی) در اشاره به سیاست های خانه سازی های ویژه یهودی ها و بزرگراه هایی كه در زمین های مصادره شده فلسطینی ها ساخته شده اند و آنها تنها به عنوان كارگرانی با ورقه عبور اجازه ورود به آنجا را دارند، مورد مخالفت آنها قرار گرفته بود. این اظهارات جیمی كارتر از نظر این اعضای حزب دموكرات و اعضای مجلس آمریكا تحریك آمیز دانسته شده بود. در عین حال، اینها از انتقاد نسبت به این سیاست اسرائیل به هر نامی امتناع كرده اند و اصرار دارند كه پست های دیده بانی استعماری اسرائیل كه در مناطق اشغالی ساخته شده است و توافقنامه چهارم ژنو را نقض می كند و همچنین ناقض قطعنامه های شورای امنیت است، غیر قانونی نیست.
گفت وگو های جاری بین الفتح و حماس در باره یك دولت ائتلافی، بر این اساس قرار دارد كه ریاست كابینه فلسطین به زودی به شخصی محول می شود كه عضو جنبش حماس نباشد و افراد كابینه هم از افرادی تكنوكرات غیر پارتیزان انتخاب شوند. اما دموكرات ها از سیاست بوش در مورد امتناع از برقرار كردن روابط عادی با دولت فلسطین حمایت می كنند مگر این كه كابینه فلسطین همه كسانی را كه از جنبش حماس هستند و یا هر حزبی كه موجودیت اسرائیل را به عنوان یك دولت یهودی به رسمیت نمی شناسد، كنار بگذارد. برعكس هیچ دموكرات سرشناسی توجه به اتحاد اولمرت با اویگدور لیبرمن نشان نداده است كه خواهان پاك كردن قومی فلسطینی ها از اسرائیل و بیشتر كرانه باختری است.
دموكرات ها همچنین برافزایش كمك های نظامی آمریكا به اسرائیل اصرار دارند حتی این ایده را كه این كمك ها منوط به بهبود پرونده حقوق بشر اسرائیل است در نظر نگرفته اند. دموكرات ها همچنین بر افزایش كمك های اقتصادی به كابینه راستگرای اسرائیل اصرار ورزیده اند. اسرائیل تاكنون دریافت كننده تقریباً یك سوم كل كمك های خارجی آمریكا بوده است، به رغم رفاه و ثروت نسبی اسرائیل و این واقعیت كه اسرائیل تنها یك دهم درصد جمعیت جهان را دارد.
تصمیم اعضای دموكرات كنگره برای در پیش گرفتن چنین موضع سختی علیه قوانین بین المللی حقوق بشری از آنجا ناشی نمی شود كه آنها خوفی از دوباره انتخاب نشدن داشته باشند. نظر پرسی ها نشان می دهد كه اكثریت قابل توجهی از آمریكایی ها بر این باورند كه سیاست خارجی آمریكا باید اصولی را رعایت كند، بویژه در مورد اسرائیل و فلسطین، اكثریت مردم آمریكا از بی طرفی سیاست واشنگتن در باره برخورد های فلسطین و اسرائیل حمایت می كنند و با چك سفید دادن آمریكا به اسرائیل، تاهر چه می خواهد بكند، مخالفند. موضوع این هم نیست كه قانونگذاران دموكرات به نحوی از سوی رأی دهندگان یهودی و اعانه دهندگان مبارزات انتخاباتی خود تحت فشارند كه از سیاست های ضد فلسطینی بوش پشتیبانی كنند. در واقع، آرای جامعه یهودی بین عقل و اخلاق سرگردان است. آنها در این دودلی عمیق غوطه ورند كه آیا ممكن است سیاست های دموكرات ها برای منافع امنیتی اسرائیل در طولانی مدت زیان بار باشد. علاوه بر این، اكثریت وسیعی از دموكرات ها كه سیاست های بوش را درخاورمیانه تأیید می كنند، از مناطقی می آیند كه كاهش در كمك مالی برای مبارزات انتخاباتی آنها تأثیری منفی در انتخاب مجدد شان دارد.
این در حالی است كه افكار عمومی آمریكا نشان دادند كه بر خلاف این عقیده كه محكوم كردن سیاست های دولت اسرائیل یك خودكشی سیاسی است، هر فرد دموكراتی كه با قطعنامه حمایت از تهاجم اسرائیل به لبنان مخالفت ورزید، با آرای بیشتری انتخاب شد نباید از نظر دور داشت كه در شبكه رجال دموكرات نیز چهره های متعصب و تندرو حضور دارند كه از عقاید سیاسی خود در همراهی با اسرائیل كوتاه نمی آیند لذا برای مهار این عده شاید نبودن فشار از طرف محافل مستقل كه با سیاست های اسرائیل مخالفند، زیانبارتر از فشار راستگراهای سیاسی فعال بوده است. تا وقتی نیروهای پیشرو جامعه آمریكا به طور جدی با این شاخه افراطیون و باز های دموكرات به مبارزه بر نخیزد، امید كمی هست كه بتوان از اكثریت جدید دموكرات ها انتظار داشت كه به هر چیزی كه به صلح و عدالت در خاورمیانه بینجامد، كمك كنند.

نوشته: استیفن رونر منبع: سایت كانتر پانچ
برگردان: پوراندخت مجلسی

منبع : روزنامه ایران