جوزی ویلز یاغی - The Outlaw Josey Wales

سال تولید : ۱۹۷۶
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : رابرت دیلی
کارگردان : کلینت ایست‌وود
فیلمنامه‌نویس : فیل کافمن و سونیا چرنوس، برمبنای رمانی نوشته فارست کارتر.
فیلمبردار : بروس سورتیس.
آهنگساز(موسیقی متن) : جری فیلدینگ
هنرپیشگان : ایست‌وود، رئیس دان جرج، ساندرا لاک، بیل مکینی، جان ورنن و پالا ترومن.
نوع فیلم : رنگی، ۱۳۵ دقیقه.


«جوزی ویلز» (ایست وود)، مزرعه‌دار اهل میزوری برای گرفتن انتقامِ از بین رفتن خانه و خانواده‌اش به دست سربازان شمالی طی جنگ‌های داخلی آمریکا، به نیروهای جنوبی ملحق می‌شود و پس از سال‌ها نبرد حاضر نمی‌شود به «تریل» (مکینی)، مردی که مسبب نابودی خانواده‌اش شده بود، تسلیم شود. او حتی «جیمی» (باتمز)، جوانِ عصیانگر زخمی را نجات می‌دهد و «تریل» و «فلچر» (ورنن) از سوی شمالی‌ها سر در پی آنان می‌گذارند. «جوزی» و «جیمی» سر راه دو سرخ‌پوست چروکی و یک سک بی‌صاحب را نیز با خود همراه می‌کنند و مادربزرگ و نوه‌ای را از دست سرخ‌پوستان کومانچی نجات می‌دهند. زن پیر برای قدردانی از «جوزی» و دارودسته ناهمگونش دعوت می‌کند تا در مزرعه‌ای که پسرش بنا کرده زندگی کنند...
* یکی از بهترین فیلم‌های ایست‌وود در مقام کارگردان. برعکس وسترن قبلی او، ولگرد دشت‌های مرتفع (1972) که ادای دینی به سرجو لئونه و از این رو پوچ‌گرایانه و خالی از کورسوی امید بود، جوزی ویلز یاغی سرشار از حس زندگی است و در آن ایست‌وود با بازبینی شخصیت «مرد بدون نام» خود در وسترن‌های لئونه می‌پردازد. این بار شخصیت او به درستی انگیزه‌های مقبولی دارد و در تلاش برای بازیابی زندگی، پس از تجربه‌های دردبار است و علاوه بر این مثل آدم‌های عادی - و نه ابرانسان‌های لئونه - آسیب‌پذیر است. این حماسه به شدت بومی و اغلب خوش‌بینانه که به ساختار روایت‌های پیکارسک نزدیک می‌شود؛ با خلق جامعه دل‌نشین کوچکی دور از جامعه پُر دوز و کلک‌نوین پایان می‌گیرد. رنگ‌های درخشان فیلم‌برداری سورتیس، موسیقی زیبای فیلدینگ و بازی بازیگران نقش‌های فرعی، به‌ویژه جرج با طنز «سرد» معرکه‌اش، از امتیازهای فیلم است. ده سال بعد دنباله‌ای بر فیلم، بدون حضور ایست‌وود، با نام بازگشت جوزی ویلز به کارگردانی مایکل پارکس ساخته می‌شود.