ترانه هند - India Song

سال تولید : ۱۹۷۵
کشور تولیدکننده : فرانسه
محصول : استفان چالگادژیف
کارگردان : مارگریت دوراس
فیلمنامه‌نویس : مارگریت دوراس
فیلمبردار : برونو نویتن
آهنگساز(موسیقی متن) : کارلوس دالسیو و لودویگ وان بتهوون
هنرپیشگان : دلفین سیریگ، میشل لونسدال، مایتو کاری‌یر، کلود مان، ورنون دوبچف، دیدیه فلامان و کلود ژوآن.
نوع فیلم : رنگی، ۱۲۰ دقیقه.


سپتامبر سال 1973. «مایکل ریچاردسن» (مان) و محبوبه‌اش، «آن ماری استرتر» (سیریگ)، همسر سفیر فرانسه در هند، در اتاقی در سفارت فرانسه در کلکته مشغول رقص‌اند، صدای ضجه زن گدای دیوانه‌ای به گوش می‌رسد. آن دو همراه مرد دیگری، «مهمانِ» بی‌نام (فلامان) بیرون می‌روند و یک نایب کنسول سابق (لونسدال) را می‌بینند که در اطراف گنگ پرسه می‌زند؛ او به خاطر شلیک به جذامیانی که در باغ محل اقامتش در لاهور بودند، مورد بی‌مهری و غضب قرار گرفته است. آن شب، نایب کنسول در حالی که اشک چهره‌اش را پوشانده، «آن ماری»، «مقصود آرزوهایش» را نظاره می‌کند که برروی فرش کنار «ریچاردسن» و «مهمان» دراز کشیده است. بعدتر در مراسم استقبال رسمی در سفارت، «آن ماری» با «ریچاردسن»، «مهمان» و وابسته نظامی آلمانی (کاری‌یر) می‌رقصد. فریادهای زن گدا هر از چندگاهی شنیده می‌شود. نایب کنسول که از دست شوهر «آن ماری» می‌گریزد. بالاخره با «آن ماری» می‌رقصد. عشقش را به او ابراز می‌کند و به نظر می‌رسد که «آن ماری» نیز تأکید او را بر اینکه آن دو از نظر روحی جداناپذیرند قبول دارد. اما «آن ماری» همچنان دل باخته «ریچاردسن» است و رابطه جسمانی با نایب کنسول را غیر ممکن می‌داند. وقتی نایب کنسول درخواستش را برای رفتاری برابر با دیگر عشاق «آن ماری» فریاد می‌زند، از باغ سفارت اخراج می‌شود. روز بعد، «آن ماری» و مهمانان، از جمله «ژرژ کراون» (دوبچف)، دوست قدیمی‌اش که تازه وارد شده، به یک هتل بین‌المللی در نزدیکی ویلای سفارت می‌روند. نایب کنسول با فاصله آنان را تعقیب می‌کند. آن شب «ریچاردسن»، «مهمان» را که دل‌باخته میزبان خود شده، وادار می‌کند تا «آن ماری» را در ویلا تنها بگذارد. اما گفته می‌شود که «مهمان» چندی بعد باز می‌گردد و او را خفته در باغ ویلا می‌یابد؛ در حالی که در کنارش نایب کنسول، ساکت ایستاده است. صبح روز بعد لباس حمام «آن ماری» در ساحل پیدا می‌شود.
* فیلمی پیچیده از نظر روائی، با شخصیت‌هائی سایه‌سان، بدون گذشته - و حتماً بدون آینده - که صداهای ناشناس زمینه - از جمله صدای خود دوراس - به ابهامات آن دامن می‌زند. از بسیاری جهات فیلم به مودراتو کانتابیله (ساخته پیتر بروک با فیلم‌نامه‌ای از دوراس، 1963) شباهت‌های داستانی دارد. ترانه «بلوز ترانه هند» با اجرای رائول وِرِز با فضای مرموز فیلم هم‌خوانی کامل دارد.