جمعه, ۱۰ آذر, ۱۴۰۲ / 1 December, 2023
مجله ویستا
شیخ اسماعیل معتمد خراسانی
جنسیت: مرد
نام پدر: شیخ حسن واعظ پائین خیابانی
تولد و وفات: (۱۲۹۶ -۱۳۷۹) شمسی
محل تولد: ایران
شهرت علمی و فرهنگی: عالم دینی، فقیه اصولی، نویسنده و واعظ
در محلهٔ پائین خیابان مشهد به دنیا آمد. در کودکی پدر و مارد خود را از دست داد. ادبیات را از محضر محقق نوغانی و میرزا عبدالجواد ادیب نیشابوری و سطح فقه را از آیتالله شیخ کاظم دامغانی و آیتالله شیخ هاشم قزوینی و آیتالله شیخ مجتبی تنکابنی و آیتالله شیخ حسن طبرسی و آیتالله میرزا علی اکبر نوغانی و خارج اصول را در حوزهٔ درس آیتالله محمد آقازادهٔ کفائی گذراند و در درس معارف از محضر آیتالله میرزا مهدی اصفهانی استفاده نمود و معقول را نزد آقا بزرگ حکیم و فرزندش میرزا مهدی فرا گرفت. آن‌گاه به نجف رفت و از درس ایت‌الله آقا سیدابوالحسن اصفهانی و آیت آلله آقا ضیاء الدین عراقی استفاده نمود و از آنان به دریافت اجازه نایل آمد. سپس به ترهان بازگشت و در مدرسهٔ مروی سکنی گزید و از طرف آیتالله میرزا احمد آشتیانی عهدهٔ دار رسیدگی به امور کتابخانهٔ مدرسه گردید. او از این زمان به تألیف رسالات پرداخت و هم‌‌زمان به وعظ و خطابه نیز مشغول شد. وی در تهران درگذشت و در قم به خاک سپرده شد. از آثارش: "خورشید تابان در نبوت قرآن"؛ درعلم و ادب و تاریخ و اجتماع؛ "اسلام‌شناسی"؛ "تاریخ ادوار اسلام" ، شامل سه دوره: "از بعثت تا آخر تشریع قوانین"؛ "عهد خلفا و اجرای قوانین"؛ و "عهد بنی امیه و انحراف از دین تا قیام امام حسین (ع)"؛ "حکومت عباسیان در پیشگاه تاریخ"؛ "فلسفه و غیبت امام زمان (عج)"؛ شرح دعای "ابوحمزه ثُمالی"؛ مبدأ و معاد"؛ "اخلاق در مکتب اهل بیت (ع)".
نام پدر: شیخ حسن واعظ پائین خیابانی
تولد و وفات: (۱۲۹۶ -۱۳۷۹) شمسی
محل تولد: ایران
شهرت علمی و فرهنگی: عالم دینی، فقیه اصولی، نویسنده و واعظ
در محلهٔ پائین خیابان مشهد به دنیا آمد. در کودکی پدر و مارد خود را از دست داد. ادبیات را از محضر محقق نوغانی و میرزا عبدالجواد ادیب نیشابوری و سطح فقه را از آیتالله شیخ کاظم دامغانی و آیتالله شیخ هاشم قزوینی و آیتالله شیخ مجتبی تنکابنی و آیتالله شیخ حسن طبرسی و آیتالله میرزا علی اکبر نوغانی و خارج اصول را در حوزهٔ درس آیتالله محمد آقازادهٔ کفائی گذراند و در درس معارف از محضر آیتالله میرزا مهدی اصفهانی استفاده نمود و معقول را نزد آقا بزرگ حکیم و فرزندش میرزا مهدی فرا گرفت. آن‌گاه به نجف رفت و از درس ایت‌الله آقا سیدابوالحسن اصفهانی و آیت آلله آقا ضیاء الدین عراقی استفاده نمود و از آنان به دریافت اجازه نایل آمد. سپس به ترهان بازگشت و در مدرسهٔ مروی سکنی گزید و از طرف آیتالله میرزا احمد آشتیانی عهدهٔ دار رسیدگی به امور کتابخانهٔ مدرسه گردید. او از این زمان به تألیف رسالات پرداخت و هم‌‌زمان به وعظ و خطابه نیز مشغول شد. وی در تهران درگذشت و در قم به خاک سپرده شد. از آثارش: "خورشید تابان در نبوت قرآن"؛ درعلم و ادب و تاریخ و اجتماع؛ "اسلام‌شناسی"؛ "تاریخ ادوار اسلام" ، شامل سه دوره: "از بعثت تا آخر تشریع قوانین"؛ "عهد خلفا و اجرای قوانین"؛ و "عهد بنی امیه و انحراف از دین تا قیام امام حسین (ع)"؛ "حکومت عباسیان در پیشگاه تاریخ"؛ "فلسفه و غیبت امام زمان (عج)"؛ شرح دعای "ابوحمزه ثُمالی"؛ مبدأ و معاد"؛ "اخلاق در مکتب اهل بیت (ع)".
منبع : مطالب ارسالی
همچنین مشاهده کنید
