روزهای بهشتی - Days Of Heaven

سال تولید : ۱۹۷۸
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : برت آشنایدر و هارولد اشنایدر
کارگردان : ترنس مالیک
فیلمنامه‌نویس : ترنس مالیک
فیلمبردار : نستور آلمندروس
آهنگساز(موسیقی متن) : انیو موریکونه
هنرپیشگان : ریچارد گیر، بروک آدامز، سام شپارد، لیندا مانز، رابرت ویلک، جکی شولتیس، استوارت مارگولین و تیم اسکات.
نوع فیلم : رنگی، ۹۵ دقیقه.


شیکاگو، در سال 1916. «بیل» (گیر) از دوزخ شهرهای صنعتی می‌گریزد و همراه خواهر کوچکش، «لیندا» (مانر) و محبوبه‌اش، «آبی» (آدامز)، که او را هم برای «امنیت» بیشتر خواهر خود معرفی می‌کند، با قطار به سمت جنوب حرکت می‌کنند. به‌زودی نیز در تکزاس در کنار عده دیگری برای درو اجیر می‌شوند و «بیل» در می‌یابد که مزرعه‌داری ثروتمند، جوان و مجرد (شپارد) که قوم و خویشی هم ندارد، مجذوب «آبی» شده است. «بیل» با آگاهی از اینکه مزرعه‌دار یکسال دیگر بیشتر زنده نیست، «آبی» را وا می‌دارد با او ازدواج کند تا بعداً بتواند ارثیه‌اش را به دست آورد. «آبی» و مزعه‌دار ازدواج می‌کنند و همراه «بیل» و «لیندا» اوقات خوشی دارند. مزرعه‌دار به رابطه «بیل» و «آبی» پی می‌برد و قصد کشتن «بیل» را می‌کند اما سربزنگاه نمی‌تواند ماشه را بکشد. «بیل» که اوضاع را نامساعد می‌بیند و حس می‌کند «آبی» نیز دل‌باخته مزرعه‌دار شده، از آنجا می‌رود. اما برای دروی بعدی باز می‌گردد و دوباره خشم و بدگمانی مزرعه‌دار را برمی‌انگیزد. ملخ‌ها به محصول حمله می‌کنند. «بیل» و مزرعه‌دار رودررو می‌شوند و «بیل» تقریباً غیرعمد او را می‌کشد. «بیل»، «آبی» و «لیندا» می‌گریزند. مزرعه‌داران دنبال‌شان می‌کنند و «بیل» را می‌کشند. «آبی»، «لیندا» را به مدرسه‌ای شبانه‌روزی می‌سپارد و عازم اروپا می‌شود، ولی «لیندا» و دوستش از مدرسه می‌گریزند و راهی جاده‌ها می‌شوند...
* پس از آنکه برهوت (1973) در حد یک شاهکار مورد ستایش واقع شد، مالیک در روزهای بهشتی دوباره سراغ حکایت جوانان گریزان از جامعه شهری رفت اما این بار در ابعاد گسترده و شاعرانه‌ای (از جمله به لطف راوی) که در نهایت فیلم را به تصویری از رابطه متقابل انسان با طبیعت و خاک بدل می‌کنند. قهرمانان او از شهر صنعتی به سوی طبیعتی می‌گریزند که ابتدا مثل باغ عدن به‌نظر می‌رسد ولی آرام‌آرام آشکار می‌شود که قراردادهای اجتماعی بر آن نیز سایه افکنده‌اند و فیلم از هم‌پائی با روحیه‌ای ستیزنده و انقلابی به سوی مثلثی عشقی می‌گراید که برخوردهای متعاقبش سرنوشت شخصیت‌ها را دگرگون می‌کند. فیلم‌برداری خارق‌العاده آلمندروس از سوی برخی زیباترین نمونه در تاریخ سینما لقب گرفت و به راستی تصاویر سحرانگیز و گاه تابلووار فیلم - مثل حمله ملخ‌ها - ازیاد نرفتنی است.