نا امیدی از ظهور

نا امیدی از ظهور حضرت بر چند گونه متصور است :
۱) یأس و نا امیدی از اصل ظهور حضرت قائم (ع) به طورکلی و بدون شبهه، همگی در حرام بودن آن اتفاق نظر دارند، زیراکه ظهور و قیام حضرت قائم (ع) از ضروریات مذهب امامیه است، بلکه احتمال می رود که از ضروریات دین اسلا م باشد؟ چون احادیث در این باره از حضرت رسول اکرم (ص) در حد تواتر از طرق شیعه و سنی رسیده است .
۲) نا امیدی از ظهور حضرت قائم (ع) در مدت معینی بر حسب پندارها و حدس ها به این که مثلاکفته شود: حضرت تا پنجاه سال دیگر ظهور نخواهد کرد. لازمه این پندار آن است که در آن مدت، منتظر نباشد، و حال آن که از بررسی احادیثی که امر می کند در هر صبح و شام منتظر باشیم، ظاهر می شودکه این گونه نا امیدی هم حرام باشد.
۳) نا امید بودن از نزدیکی زمان فرج و ظهور آن حضرت؟ یعنی این که احتمال نزدیک بودن آن را نفی نماید .
ظاهر از دلایل، حرام بودن این گونه نا امیدی نیز می باشد، زیرا که از اخبار روایت شده از امامان (ع) چنین استفاده می شود که بدین جهت وقت ظهور بر مؤمنان مخفی مانده، تا در تمامی زمان ها منتظرش باشند؟ هر چند که حکمت های دیگری نیز برای آن هست (۱)



۱- مکیال المکارم، ج ۴ ص۲۴۳ )ترجمه سید مهدی حائری قزوینی(.

منبع : مرکز اطلاع‌رسانی آل بیت