بنده احساس می کنم رکود عجیبی فضای دانشگاه را فرا گرفته است. به نظر حضرت عالی راهبرد مناسب برای برون رفت از این فضا چیست؟

▪ بنده احساس می کنم رکود عجیبی فضای دانشگاه را فرا گرفته است. به نظر حضرت عالی راهبرد مناسب برای برون رفت از این فضا چیست؟
ـ البته تا آن جایی که بنده از دانشگاهها اطّلاع دارم، احساس رکود نکرده ام، بلکه به عکس نشاط هست؛ هم نشاط سیاسی و هم نشاط علمی و درسی. اگر واقعاً در جایی احساس شود که رکودی وجود دارد، باید مجموعه های جوان نگذارند؛ مانع بشوند. واقعاً رکود در محیط جوان دانشجویی به هیچ وجه مصلحت نیست.
▪ حدود و خطوط قرمز ما در جنبش عدالتخواهی چیست؟ چون بعضاً در سخنرانیها و مواضعی که برخی مسؤولان رده پایین اعلام می کنند، رفتار ما را تخریبی و مغایر با منافع نظام تفسیر می کنند. نظر حضرت عالی چیست؟
ـ ای کاش می گفتند این رفتاری که به عنوان تخریبی تعریف می شود، چیست، تا بنده بگویم تخریبی است یا نه. بنده که نمی دانم چه طور رفتاری بوده که آنها آن را تخریبی دانسته اند. به هرحال، جنبش عدالتخواهی هنگامی که در جمع دانشجویان و خطاب به آنها گفته می شود، مقصود این است که این طلب و خواسته و خواهش به عنوان یک خواسته ی عمده مطرح شود. نباید بگذارید که این مطالبه ی مهم از ذهنها دور شود؛ یعنی بایستی عدالت آن چنان از طرف مردم، قشرها و بخصوص جوانها مطالبه شود که هر مسؤولی - چه بنده و چه هر کس دیگری که در هرجا مسؤول است - ناچار باشد به مقوله ی عدالت، ولو برخلاف میلش هم که هست، بپردازد. یک وقت هست که ما مثلاً به وزارت اقتصاد و دارایی می گوییم عدالت را رعایت کن؛ یا به قوه ی قضائیه می گوییم عدالت را رعایت کن، آن معنای دیگری دارد؛ هر کدام یک معنای خاصّی دارد؛ اما یک وقت به جوانها می گوییم که شما عدالت را مطالبه کنید. مطالبه ی عدالت به معنای این است که عدالت، گفتمان غالب در محیطهای جوان و دانشجویی بشود؛ عدالت را مطالبه کنند و آن را از هر مسؤولی بخواهند؛ آن چیزی که توقع هست، این است. اگر غیر از این کاری صورت بگیرد، ممکن است کار درستی باشد؛ ممکن است کار غلطی باشد، که بنده چون نمی دانم، نظری نمی دهم.
▪ چرا در مبارزه با مفاسد اقتصادی وقتی نوبت به مسؤولان نظام می رسد، این حرکت متوقّف می شود؟
ـ البته اینها این طور که تصوّر می کنید، نیست. این از همان موارد ابهام آفرینی است. این طور نیست که به مسؤولان که می رسد، کار نشود؛ نه، در مواردی نسبت به مسؤولان سختگیری بیشتری می شود. شما بدانید الآن قوه ی قضائیه از طرف یک جماعتی - که حالا نمی گویم چه کسانی - که آدمهای بد و بدنامی هم نیستند؛ مردمان خوبی هم هستند، متهم است به این که نسبت به مسؤولان دولتی و نظام زیادی سختگیری می کند. این، این طرف قضیّه است، حالا این دوستمان - برادر یا خواهرمان - می نویسند که نسبت به مسؤولان اغماض می شود؛ نخیر، به هیچ وجه این طوری نیست. جرم را باید شناخت، میزان جرم را باید فهمید، آن وقت توقّع مجازات متناسب با میزان جرم را داشت. اینها و پرونده های دیگری هم که اسم آوردید، بررسی شده است. اگر بنده با مفاسدی از نمایندگان خود در هر نقطه برخورد کنم؛ یعنی بدانم که مفاسدی وجود دارد، قطعاً برخورد می کنم و ملاحظه ی هیچ کس را نمی کنم، منتها به شایعات نمی توانید اعتماد کنید؛ شایعه درست کنند که فلانی بخوربخور دارد، فلانی فاسد است؛ نخیر، این طور نیست؛ ما اطّلاعاتی داریم؛ می دانیم؛ کانالهای ارتباطی بنده خیلی وسیع است و برخلاف آنچه که بعضیها تبلیغ می کنند، به هیچ وجه کانالهای ارتباطی بنده منحصر به یک یا دو کانال نیست؛ من از راههای مختلف ارتباط برقرار می کنم و خیلی چیزها را می دانم. این طور نیست که این مواردی که این جا ذکر شده، واقعاً جرم و فسادی اتّفاق افتاده باشد که با آن اغماض شده باشد؛ نه، بنده با مفاسد میانه یی ندارم و نسبت به آن اغماض نمی کنم.
▪ راه حلّ عملی و کارگشا در مورد مقوله ی تهاجم فرهنگی را بیان بفرمایید.
ـ تهاجم فرهنگی یک مسأله بسیط نیست، بلکه طراحیها و برنامه ریزیهایی که دشمن برای هدف قرار دادن اعتقاد، اخلاق و فضیلت در قشرهای مختلف می کند، هرکدام به نحوی و با وسایل و ابزارهای فرهنگی است و طبعاً مقابله با آنها نیز متنوّع است. نمی شود یک نسخه ی واحد برای همه جا نوشت. به نظر من در محیط دانشگاه، همین مجموعه ها؛ تشکلهایی که نامه یی هم به نام آنها خطاب به بنده خوانده شد، خوب است. این کارها، کارهای خوبی است که در دانشگاهها انجام می گیرد. آن طور که من در ذهنم است، در بعضی از دانشگاهها کارهای بسیار خوب فرهنگی از طرف خود جوانها انجام می گیرد. این را هم عرض بکنم که در خیلی از این زمینه ها اصلاً شما نباید از بنده بپرسید که چه کار کنیم. شما خودتان جوانید، با فکر و دانشجو هستید، بگردید ببینید چه کار باید بکنید. خیلی تلاش و مجاهدت در زمینه های فرهنگی خوب می شود کرد؛ البته مواظب باشید عمیق و پر عمق باشد؛ کار سطحی فرهنگی مفید نیست، گاهی هم مض ر است.
▪ تبلیغات منفی در مورد نظام - چه در داخل و چه در خارج از کشور - بسیار زیاد شده است و تأثیرات منفی این تبلیغات را بشدت در جامعه مشاهده می کنیم. آیا فکر نمی کنید چهره اسلام و مسلمانان در نزد جوانان و نوجوانان کشور بشدت تضعیف شده است؟ برای مبارزه با این تبلیغات چه راهنماییهایی برای دانشجویان دارید؟
ـ بنده فکر می کنم که چهره اسلام و مسلمانان را می خواهند در نزد جوانها تضعیف کنند؛ این همان بحثی است که کردم. بله، واقعاً می خواهند تضعیف کنند و باید هم با آن مقابله کرد. در خلال صحبت راههای این مبارزه تا حدودی مطرح شد.
▪ چند وقتی است که در دانشگاه ما مشکل بی حجابی و ارائه ی فرهنگهای غلط در دانشگاه، دغدغه ی بسیج این دانشگاه شده است. اگر قاطعیّت را ملازمه ی کارمان کنیم، مطرود خواهیم شد. پیشنهاد حضرت عالی چه می باشد؟
ـ قاطعیّت یعنی چه؟ یعنی برخورد فیزیکی و جسمانی، که مصلحت نیست؛ درست نیست؛ اصلاً این را توصیه نمی کنیم که بگویید این قاطعیّت است؛ اما گفتن، تذکّر دادن؛ نه، خوب است، چه اشکال دارد تذکّر بدهند؛ با اخلاق خوب. دیروز حدیثی را برای جمعی می خواندیم که آمر به معروف و ناهی از منکر باید خودش به آنچه که دارد امر و نهی می کند، هم عالم باشد و هم عامل. «رفیق لمن یأمر و رفیق لمن ینهی»؛ امر و نهی را با رفق و مدارا بکند. امر و نهی، یعنی دستور دادن؛ بکن، نکن؛ غیر از تمنّا کردن است، امّا همین را با رفق، با مدارا، با محبت؛ نه با خشونت، انجام دهد. به نظرم این طوری باید عمل شود.

منبع : سایت پرسمان

منبع : روزنامه کیهان