حوادث بالینی در سرطان کودکان

تعداد جان به در بردگان از سرطان دوره‌ی کودکی که به دوره‌ی بزرگسالی می‌رسند به صورت فاحشی رو به افزایش است. برای ارزیابی پیامدهای کلی سلامتی در این جمعیت، پژوهشگران به صورت گذشته‌نگر اطلاعات مربوط به ۱۳۶۲ بیماری را مورد بررسی قرار داده‌اند که حداقل به مدت ۵ سال بعد از سرطان زنده بودند و اطلاعات بالینی، رادیولوژیک و پاتولوژیک آنها موجود بود. پس از یک دوره‌ی متوسط پیگیری ۱۷ ساله، این جان به دربردگان به طور متوسط ۲۴ ساله بودند.
بسیاری از این بیماران رادیوتراپی سر، گردن، قفسه‌ی سینه یا شکم شده بودند. در مجموع افزایش مفرط احتمال مرگ (با حذف مرگ ناشی از سرطان اولیه) پنج برابر بود. حدود ثلث این افراد دچار بیماری شدید، تهدیدکننده یا ناتوان‌کننده بودند و حدود ۲۵% دارای ۵ بیماری یا بیشتر بودند از جمله تومورهای دوم، ناباروری، و بیماری‌های ارتوپدی، نورولوژیک، آندوکرین، روانی اجتماعی و شناختی. در ۵۵% بیماران بار بالا یا شدید بیماری دیده شد که فقط رادیوتراپی شدند و ۱۵% افراد فقط شیمی درمانی شدند. رویدادهای قلب و عروق به طور قابل توجه در بیمارانی شایع‌تر بود که آنتراسیکلین دریافت داشته بودند و بیماریهای آندوکرین به طور قابل توجه در آن دسته‌ای شایع‌تر بود که پرتوتابی سر یا گردن شده بودند.

منبع : هفته نامه پزشکی سلامت