جنگل‌ها و بیشه‌ها ، استان سیستان وبلوچستان

جنگل‌های استان سیستان و بلوچستان، مانند جنگل‌های ناحیه شمال یا غرب ایران، به صورت انبوه و متراكم نیست و اغلب به طور پراكنده و باصطلاح لكه‌ای است. در مناطقی از چابهار به طرف كنارك، در مسیر جاده و در مسیر روستای حوتك و كهیرك به طرف ناحیه زرآباد (غرب بلوچستان) نشانه‌هایی از جنگل‌‌های كهور و گز دیده می‌شود كه متأسفانه به علت كمی بارندگی، فرسایش خاك،‌ جریان سیلاب‌ها و قطع بی‌رویه درختان،‌ تا حدی تُنك و پراكنده و رو به كاهش است. هم‌چنین در ناحیه‌ معروف سرحد كه سلسله كوه‌های تفتان و پنج انگشت و مورپیچ كشیده شده، شرایط طبیعی برای نشو و نمو درختان جنگلی بسیار مساعد است و درختانی به وجود آمده كه اگرچه به انبوهی و شكوه جنگل‌های مازندران نیستند، ولی در عوض دارای گونه‌های بسیار نادر و كم‌یاب است. از گونه‌های مزبور می‌توان از پسته كوهی و بادام كوهی نام برد كه به طور فراوان به چشم می‌خورند. هم‌چنین درختان كهور، كنار، چش، گلیر، پیش یا نخل خزنده، گز، تاگز، خرزهره، پیر، چگرد، انواع نی‌ها، زهر عقرب كه اغلب جنگل‌های تُنُك دامنه‌ها و دره‌ها و اراضی ساحلی را فرا گرفته‌اند. علاوه بر درختان مزبور درخت انجیر هندی تمبر (از نوع تمبركجرات) نیز به شكل جنگل‌های كم‌پشت یافت می‌شود. در دره‌ها و دامنه‌های رود سرباز درختانی موسوم به چش و نخل شیطان فراوان است. درخت دیگری در جنگل‌های بلوچستان وجود دارد كه شاخه‌های آن مانند درخت یاس است و در حدود 5 الی 8 متر ارتفاع دارد. چوب آن از نوع خیلی سخت و هم‌چنین شكننده است و میوه‌ای به شكل گیلاس و آلبالو دارد كه اهالی بومی از میوه آن در رنگرزی استفاده می‌كنند. وسعت كل جنگل‌های این استان حدود 1/5 میلیون هكتار برآورد شده است.