پنجشنبه, ۹ فروردین, ۱۴۰۳ / 28 March, 2024
مجله ویستا

روزهای دور از دارو


روزهای دور از دارو
ناصر خسرو دیگر داروخانه ای بزرگ در پیاده رو یا مركز فسادی كه مسئولان از آن یاد كرده اند، نیست اما نگرانی مردم سرجای خود است. پاكسازی ناصرخسرو انجام شد، اما ادامه این روند نیاز به همكاری همه دستگاه ها دارد.
ناصرخسرو یكی از خیابان های قدیمی تهران است كه از نخستین سال های جنگ و همزمان با آغاز تحریم های همه جانبه علیه ایران، به تدریج به پاتوق فروشندگان داروهای نایاب تبدیل شد؛ كوچه پس كوچه هایی تنگ كه هر گوشه آن پر بود از فروشندگان معجون زندگی. اغلب كسانی كه در دو دهه گذشته با داروهای نایاب و كمیاب سروكار داشته اند، خیابان ناصرخسرو را به عنوان تنها مركز تهیه چنین داروهایی می شناسند. در واقع اغلب داروهای خاص، پس از ورود به كشور از چرخه توزیع داروخانه ای خارج و در خیابان ناصرخسرو عرضه می شدند. این در حالی است كه هنوز هم بیماران برای تهیه دارو های نایاب خود مجبورند با مراجعه به داروخانه های ۱۳آبان و هلال احمر در تهران، نیاز خود را تامین كنند. با این همه، واقعیت آن است كه بسیاری از مراجعه كنندگان به این مراكز، هرگز به داروی خود دست نمی یابند. ناصرخسرو اما داروخانه بزرگی بود كه همه جور دارویی در آن یافت می شد. این دارو ها كه از سوی باندهای بزرگ و پر قدرت با سوءاستفاده از سهمیه های نهادها و سازمان ها وارد كشور می شد، از سوی دلالان خرده پا خریداری و در نهایت از طریق فروشندگان خرده پا در خیابان ناصرخسرو عرضه می شد.
به رغم اینكه فرمانده نیروی انتظامی و وزیر بهداشت تاكید كرده اند كه با پاكسازی خیابان ناصرخسرو قصد دارند تا به توزیع داروها سروسامانی بدهند، اما به نظر نمی رسد تا هنگام ساماندهی عرضه داروهای نایاب در كشور، برخورد با فروشندگان دارو در ناصرخسرو بتواند مشكلی را حل كند.در این میان هرچند كه تاكنون هیچ آمار رسمی درباره تعداد جان باختگان حاصل از نبود دارو بر اثر تحریم و موارد مشابه آن ارائه نشده، اما با یك حساب سر انگشتی می توان حدس زد تعداد جان باختگان كم نبوده است و هیچ كس هم البته مسئولیت آن را برعهده نمی گیرد. به هر حال باید پذیرفت كه چنانچه جغرافیای جرم محدود نشود بسیاری از خیابان های شهر استعداد تبدیل شدن به ناصرخسرویی دیگر را دارند.درواقع مبارزه با توزیع داروهای قاچاق از طریق اشغال مكان هایی نظیر ناصرخسرو و تنبیه قاچاقچیان دارو به تنهایی به جایی نخواهد رسید و مسئله مبارزه با قاچاق فقط با تكیه به این شیوه شكست خواهد خورد. مشكل توزیع داروهای قاچاق را باید به شیوه های مختلف نظیر توجه به ضرورت ورود برخی از داروهای مورد نیاز بیماران به كشور و به شیوه قانونی حل كرد.پزشكان نیز نباید بیماران را به تهیه داروهایی كه در فهرست داروهای مجاز كشور قرار ندارد، ترغیب كنند كه این امر نیز نیاز به فرهنگ سازی دارد.
زمانی كه پزشكان از داروهایی كه در فهرست دارویی كشور وجود ندارد برای بیماران تجویز می كنند، بیماران به هر طریقی كه شده آن را تهیه می كنند، چرا كه این داروها برای بیمارستان لازم است و زمانی كه داروخانه ها نتوانند آن را در اختیار بیماران قرار دهند آنان نیز به تهیه آن از مكان غیرمجاز اقدام می كنند.
منبع : روزنامه همشهری


همچنین مشاهده کنید