ربایندگان جسم - BODY SNATCHERS

سال تولید : ۱۹۹۴
کشور تولیدکننده : امریکا
محصول : رابرت هـ . سولو
کارگردان : آبل فرارا
فیلمنامه‌نویس : استوارت گوردون، دنیس پائولی و نیکلاس سینت جان، بر مبنای داستان ریموند سیستری و لاری کوئن از رمانی نوشتهٔ جک فینی
فیلمبردار : بوجان بیزلی
آهنگساز(موسیقی متن) : جو دیلیا
هنرپیشگان : گابریل انور، تری کینی، بیلی ورت، مگ تیلی، کریستین الیز، رولی ارمی، رایلی مورفی، کاتلین دویل و فارست ویتاکر
نوع فیلم : رنگی، ۹۰ دقیقه


ـ دختر نوجوانی به نام ̎مارتی̎ (انور) همراه پدر (کینی)، نامادری (تیلی) و نابرادری کوچکش (موری) راهی محل تازهٔ خدمت پدر در یک پایگاهی نظامی می‌شوند. در بین راه نظامی سیاه‌پوستی به او خبر از ̎هجوم̎ می‌دهد. در پایگاه ̎مارتی̎ دل‌زده از خانواده، آرام‌آرام دوستانی می‌یابد و با پسری رابطه‌‌ای صمیمانه پیدا می‌کند. تا اینکه متوجه وضع غیرعادی حاکم بر پایگاه و تسخیر تدریجی جسم ساکنان آن (از جمله نامادری‌اش) توسط بیگانه‌های انسان نمای آمده از فضا می‌شود. پس از درگیری‌های فراوان موفق می‌شود از پایگاه فرار کند. هرچند خطر ̎هجوم̎ هنوز کاملاً برطرف نشده است.
ـ سومین اقتباس سینمائی داستان فینی ( با حفظ عنوان اصلی داستان) هرچند به توفیق دو فیلم قبلی (ساختهٔ دان سیگل، ۱۹۵۶ و فیلیپ کافمن، ۱۹۷۸) نمی‌رسد، اما نشان‌دهندهٔ تلاش‌هائی موفق در ̎روزآمد کردن̎ مضمون اصلی است: شخصیت اصلی که در نسخه‌های قبلی مردی جوان بود، جای خود را به دختری نوجوان می‌دهد که در برقراری رابطهٔ عاطفی با خانواده‌اش دچار مشکل است. فیلم با تعمیم این مشکل به وضعیت خانوادگی دیگر دوستان دختر، بیگانگی اعضاء خانواده را به عنوان تمثیلی از بیگانگی فراگیر بعدی مورد استفاده قرار می‌دهد (و البته این ایدهٔ ̎جدا افتادگی نوجوانان از خانواده̎ را تا حد زیادی وامدار کابوسی در خیابان الم وس کریون، ۱۹۸۴ است). همچنین باید به فکر استفاده از محیط پایگاهی نظامی به عنوان زمینهٔ ماجراها، اشاره کرد، که به تأکید مداوم و فیلم بر جزئیات ̎زندگی نظامی̎ به آن شمایل انتقادی بر روحیهٔ نظامی‌گری (به عنوان وسیله‌ای برای مسخ انسان‌ها، دور ساختن تدریجی آنان از ماهیت انسانی‌شان و در یک کلام معادلی برای تسخیر جسم آنان توسط بیگانگان) را می‌بخشد. و در این میان البته سهم هنرمندانی مثل کوئن و گوردون در افزودن این ایده‌ها به فیلم‌نامه را نمی‌توان نادیده انگاشت.