پنجشنبه, ۹ فروردین, ۱۴۰۳ / 28 March, 2024
مجله ویستا
خوشبختی - HAPPINESS
سال تولید : ۱۹۹۸
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : تد هوپ و کریستین ویچن
کارگردان : تاد سولوندز
فیلمنامهنویس : تاد سولوندز
فیلمبردار : ماریز آلبرتی
آهنگساز(موسیقی متن) : رابی کوندور
هنرپیشگان : جین آدامز، جان لوویتس، فیلیپ سیمور هافمن، دیلن بیکر، لارا فلین بویل، جاستین الوین، بن گازارا، لوئیز لاسر و سینتیا استیونسن
نوع فیلم : رنگی، ۱۳۸ دقیقه
سه خواهر خانوادهٔ مرفه ̎جوردان̎، کماکان در پی سعادت و خوشبختی خویش هستند: ̎جوی̎ (آدامز) در سیسالگی هنوز مرد مناسب زندگیاش را نیافته و ̎تریش̎ (استیونسن)، خواهر ازدواجکردهاش، در پنهان، غم ̎جوی̎ را میخورد که ̎خواهرم̎ اینطوری نمیتواند کسی را در زندگیاش بهدست آورد.̎ و در همان حال، ̎هلن̎ (فلین بویل)، دچار نگرانی و اضطراب وحشتناکی شده است. در این بین، پدر و مادرشان نیز به این نتیجه رسیدهاند که ̎سالهای طلائی̎ موعود، آن سالهائی نیستند که فکرش را میکردهاند: ̎مونا̎ (لاسر) دارد از شوهرش، ̎لنی̎ (گازار) جدا میشود و او از خدا مرگ میطلبد. تا اینکه یک زنگ تلفن ناغافل و نامنتظر همه چیز را تغییر میدهد...
● فیلمی دربارهٔ درماندگی، تنهائی و سنگدلی در جامعهٔ معاصر که از نظر روایتی، نشویل رابرت آلتمن (۱۹۷۵) را به یاد میآورد. اینجا تماشاگر با شخصیتهائی احساس همدلی میکند (قاتل، شاهد باز،...) که در هیچ سطحی قرار نیست با آنها همذات پنداری کند. در فیلمهای دیگر، این شخصیتها، خبیث هستند و اینجا، انسان. خوشبختی، فیلم سخت و برآشوبندهای است و با اینکه جوایزی در کن و تورنتو برنده شده، در پخش دچار مشکل میشود. چون جریان اصلی سینمای هالیوود به هیچ ترتیبی با اینگونه آثار ̎مزاحم̎ کنار نیامده و نمیآید (برادران فارلی، کارگردان خنگ و خنگتر جیمکاری، ۱۹۹۴، خوشبختی را ̎مریض̎ خواندهاند.) بهجزء این، نکتهٔ مثبت کار، بازیهاست؛ بهخصوص بیکر در نقشی پتر لوره گونه (در M، فریتس لانگ، ۱۹۳۱) که تماشاگر را هم خشمگین و هم دچار دلسوزی میکند.
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : تد هوپ و کریستین ویچن
کارگردان : تاد سولوندز
فیلمنامهنویس : تاد سولوندز
فیلمبردار : ماریز آلبرتی
آهنگساز(موسیقی متن) : رابی کوندور
هنرپیشگان : جین آدامز، جان لوویتس، فیلیپ سیمور هافمن، دیلن بیکر، لارا فلین بویل، جاستین الوین، بن گازارا، لوئیز لاسر و سینتیا استیونسن
نوع فیلم : رنگی، ۱۳۸ دقیقه
سه خواهر خانوادهٔ مرفه ̎جوردان̎، کماکان در پی سعادت و خوشبختی خویش هستند: ̎جوی̎ (آدامز) در سیسالگی هنوز مرد مناسب زندگیاش را نیافته و ̎تریش̎ (استیونسن)، خواهر ازدواجکردهاش، در پنهان، غم ̎جوی̎ را میخورد که ̎خواهرم̎ اینطوری نمیتواند کسی را در زندگیاش بهدست آورد.̎ و در همان حال، ̎هلن̎ (فلین بویل)، دچار نگرانی و اضطراب وحشتناکی شده است. در این بین، پدر و مادرشان نیز به این نتیجه رسیدهاند که ̎سالهای طلائی̎ موعود، آن سالهائی نیستند که فکرش را میکردهاند: ̎مونا̎ (لاسر) دارد از شوهرش، ̎لنی̎ (گازار) جدا میشود و او از خدا مرگ میطلبد. تا اینکه یک زنگ تلفن ناغافل و نامنتظر همه چیز را تغییر میدهد...
● فیلمی دربارهٔ درماندگی، تنهائی و سنگدلی در جامعهٔ معاصر که از نظر روایتی، نشویل رابرت آلتمن (۱۹۷۵) را به یاد میآورد. اینجا تماشاگر با شخصیتهائی احساس همدلی میکند (قاتل، شاهد باز،...) که در هیچ سطحی قرار نیست با آنها همذات پنداری کند. در فیلمهای دیگر، این شخصیتها، خبیث هستند و اینجا، انسان. خوشبختی، فیلم سخت و برآشوبندهای است و با اینکه جوایزی در کن و تورنتو برنده شده، در پخش دچار مشکل میشود. چون جریان اصلی سینمای هالیوود به هیچ ترتیبی با اینگونه آثار ̎مزاحم̎ کنار نیامده و نمیآید (برادران فارلی، کارگردان خنگ و خنگتر جیمکاری، ۱۹۹۴، خوشبختی را ̎مریض̎ خواندهاند.) بهجزء این، نکتهٔ مثبت کار، بازیهاست؛ بهخصوص بیکر در نقشی پتر لوره گونه (در M، فریتس لانگ، ۱۹۳۱) که تماشاگر را هم خشمگین و هم دچار دلسوزی میکند.
همچنین مشاهده کنید