با لاک خالی نمی شود

یكی از چیزهایی كه چارلز داروین جوان به هنگام بررسی گیاهان و جانوران مجمع الجزایر گالاپاگوس در سال ۱۸۳۵ از دیدنش تعجب كرده بود، تغییرات شكل لاك پشت غول پیكر (Geochelone nigra) از جزیره ای به جزیره دیگر بود. لاك این خزندگان شاخص ترین ویژگی آنها است و به همین خاطر به عنوان مبنایی اصلی برای رده بندی اولیه آنها به پانزده تاكسون مختلف به كار رفته كه از این تعداد امروزه یازده تاكسون باقی مانده است.
اكنون متخصصان رده بندی و زیست شناسان تكاملی بار دیگر به سراغ این لاك پشت ها رفته اند و هدفشان بازنگری در رده بندی آنها است اما این بار از طریق DNA. آنها كشف كرده اند كه لاك پشت های یكی از بزرگترین جزایر گالاپاگوس به نام سانتاكروز حتی از آنچه لاك هایشان به تنهایی نشان می دهد هم متنوع ترند.
مایكل روسلو (M.Russello)، زیست شناس تكاملی دانشگاه ییل و همكارانش دریافتند سه جمعیت از لاك پشت های غول آسایی كه در جزیره سانتاكروز زندگی می كنند چنانكه پیش از این تصور می شد یك تاكسون منفرد تشكیل نمی دهند. این جمعیت ها به قدری از هم متمایزند كه دست كم می توان آنها را در دو تاكسون جای داد. این یافته در تعیین وضعیت حفاظتی آنها عاملی كلیدی است.

Natural History, Nov. ۲۰۰۵

منبع : روزنامه شرق