باور "ما می توانیم" پاسخ به یاوه "ایرانی نمی تواند"

دیدن ابداعات و اختراعات و نمونه های ارائه شده در نمایشگاه بزرگ اختراعات و نوآوری های ایران (اسلامی) که بدست توانمند دانشمندان ، مخترعین، مهندسان و متخصصان ایرانی به منصه ظهور رسیده است، شور و شوق و شعف زایدالوصفی در هر بیننده ای بوجود می آورد.
از نانو تکنولوژی و بهره گیری در رشته های مختلف و کاربردهای متنوع، پزشکی، صنعت کشاورزی، تله کنترل، روباتهای کاوشگر، موشک، هواپیما، موتورهای ستاره ای توربو موتور، موتور رادیالی تا ماشین شش کاره کشاورزی و شان پلاستیکی زنبور عسل و ... در نمایشگاه به چشم می خورد.
با بوسیدن دست دانشمندان و مخترعین توانمند، اینهمه موفقیت را در کسب علم و دانش به ملت شریف ایران تبریک می گویم.
جهش های علمی (کمی و کیفی) از پیشرفت در فنون هسته ای، نانو تکنولوژی، پزشکی، سلولهای بنیادی، ماهواره، و موشک و ... که باعث فخر و مباهات هر ایرانی و ثمره انقلاب اسلامی است همه و همه از تاکیدات آن عزیز سفر کرده خمینی کبیر (ره) و تجلی روح «ما می توانیم» حاصل شده است.
در لحظات بازدید که اشک شوق در گوشه چشم ظاهر شد با مرور ذهنی دقایقی به عقب برگشتم و یادآوری دوران زبونی گذشته را که چطور علم و دانش ملعبه سردمداران قرار گرفته بود و ابتکار و خلاقیت و پیشرفت در نطفه خفه می شد را از نظر گذراندم.
به خاطر آوردم که سپهبد رزم آرا نخست وزیر وقت با تحقیر و سرکوب خواستهای به حق ملت در ملی کردن صنعت نفت با ذلت و خواری در مجلس شورای ملی گفت: «ایرانی لو لهنگ نمی تواند به سازد»؟!! (۱)
یادم آمد؛ در دهه ۴۰ وقتی گروهبان رفیعی در تیپ فنی (لجستیکی نیروی هوایی) از اختراع دستگاه کنترل ترافیک صحبت کرد و مشورت خواست، توصیه نمودم که آن را تامراحل ثبت در مرکز اختراعات از دست برد اشخاص سودجو حفاظت کند، ولی متاسفانه موفق نشد؟!!
بیاد آوردم؛ حاجی آقا فیروزی از اهالی بندر ترکمن (بندر شاه سابق) با معرفی شخصی از اختراع دستگاه شخم زن در زمین های با شیب تند (۲) مدارکی ارائه داد و مشورت خواست ضمن راهنمایی همان سفارش و تاکید را در حفظ اختراع تا خاتمه ثبت یادآور شدم.
در سال ۵۹ (چهارده سال بعد) آقای شریف زاده از کارمندان فرمانداری گنبد کاووس شخصی را معرفی کرد تا راهنمایی بگیرد، همان مخترع بود با نقشه و کاغذهای مربوطه و درخواست ۵۰۰ هزار تومان وام برای خرید ماشین آلات برای تولید را داشت، که اقدام شد.
یادم آمد؛ در دهه ۴۰ پس از ساختن یک دستگاه منبع تغذیه برای رادیوگرام خود، به فکر افتادم که از آن تولید کرده و به بازار عرضه کنم، در مشورت با اشخاص از مدیر فروشگاه هوشنگ در پشت شهرداری (میدان امام «ره») نیز راهنمایی خواستم. ایشان پس از سوال از میزان سرمایه گذاری قیمت تمام شده، سود مورد انتظار (مجموعاً ۱۰۰۰ ریال برای هر دستگاه) توصیه کرد که از اینکار خودداری کنم و یادآور شد، به محض اینکه دستگاه به بازار عرضه شود، دستگاه مشابه ژاپنی با قیمت نازلتر بازار را اشباع می کند، و تولید داخلی پس می خورد. چون پشتیبانی کننده ای ندارد؟!!
فراموش نکرده ام پس از تعمیر و تنظیم دستگاه آزمایش موتور جت در تیپ فنی (سفت کردن یک پیچ ساعتی در روی یک موتور به اندازه دینام دوچرخه)، دستگاهی که قرار بود با دو فروند هواپیما جهت رفع عیب به پایگاه امریکایی در فرانسه و یا کارخانه سازه در امریکا برده شود (مشروح وقایع در کیهان ۲۳ مرداد ۱۳۷۹ آمده است)، این خارج شدن از حریم یعنی سفت کردن پیچ ساعتی در ایران خوش آمد فرماندهان واقع نشد و دستور محاکمه دادند.؟!!
آرزو کردم که ای کاش سپهبد رزم آرا تعصب وزیر سر از خاک برمی داشت و با دیدن اینهمه شکوه و عظمت «ایرانی می تواند» عرق شرم از جبین خود پاک می کرد. با سپاس بدرگاه ایزد متعال و به امید موفقیتهای بیشتر و توانایی های درخشانتر به پیش ای ایران.

مهندس حیدر جم
پی نوشت:
(۱) لولهنگ ظرف سفالی شبیه آفتابه است.
(۲) در زمین های با شیب تند تراکتور در سرازیری می تواند شخم بزند و در سر بالایی باید بدون شخم زدن گاو آهن را بلند کند (۵۰ درصد کارآیی)، اما با دستگاه اختراعی تراکتور قادر بود در هر دو جهت زمین را شخم بزند (بهره گیری ۱۰۰%).

منبع : روزنامه کیهان