زباله های روزمره

افراد باید سعی کنند نگرش خود را نسبت به زایدات روزمره تغییر دهند و بپذیرند این اقلام شامل نوعی از مواد اولیه هستند، پس بهتر است به هر صورت آلوده نشوند. این معنی به زباله تر هم تعمیم پیدا می کند. هر اندازه آلودگی زباله تر کمتر باشد، کیفیت خاک کمپوست به دست آمده از آن بهتر خواهد شد.
فرض کنید یک خاک انداز پلاستیکی یا فلزی شکسته شده یا چند قلم کالای خشک قابل بازیافت را همراه با زباله تر از قبیل بازمانده ناهار روزانه، چربی های اضافی گوشت، پوشک بچه و ‎.‎.‎. در یک کیسه قرار گیرد صنعتگر بازیافت موظف است اقلام خشک را جداسازی کند و عملیات بازیافت را انجام دهد. آیا گذشته از مسائل کیفیت کالا، با توجه به این که عملیات جداسازی عموماً دستی انجام می شود، وجدان ما راضی به چنین ظلمی در حق کارگر بازیافت خواهد بود. در حالت دیگر، اگر این کالاها جداسازی نشود در مراکزی دفن می شوند که حداقل ۳۰۰ سال طول می کشد تا ضعیف ترین این کالاها یعنی پلاستیک پوسیده شود، آیا می دانید با وجود تولید روزانه ۳۰۰ گرم زباله خشک سرانه شهری در صورت عدم بازیافت هر روز چه مساحتی از زمین توسط زباله ها پوشیده می شود، سرنوشت این گونه رفتار کردن با زایدات چه خواهد بود.

[کامیار فیلسوفی]

منبع : روزنامه ایران