فناوری نانو، امیدی تازه در امنیت اطلاعات

تاریخ فن آوری اطلاعات، با وجود قدمت نه چندان طولانی خود، شاهد پیشرفت های خیره كننده ای بوده، كه روش های ذخیره، پردازش و تبادل اطلاعات را بارها و بارها دگرگون كرده اند.
● مسیری نادرست در ابتدای هزاره سوم:
اما به نظر می رسد، مسیری كه پیشرفت های فن آوری اطلاعات، برای تولید سیستم ها و دستگاه های جدید و در نتیجه نرم افزارهای متناسب با آنها طی می كند، اكنون با وجود سایر دستاوردهای تكنولوژیك مانند فن آوری نانو، روندی صحیح و منطقی نباشد.
متخصصان نرم افزار، در هنگام كار با نخستین رایانه الكترونیكی قابل برنامه ریزی، با نام ENIAC، باید كاملاً محتاط و با توجه عمل می كردند، ‌زیرا تنها یك اشتباه كوچك در برنامه نویسی، منجر به صرف كار و زمان بسیار زیادی برای مرور، بازبینی و عیب یابی كارت های پانچ حاوی اطلاعات و داده ها می شد.
علاوه بر این، برنامه های قابل نگارش توسط رایانه های ENIAC، به علت كم بودن حافظه این سیستم ها، لزوماً باید بسیار كم حجم و سبك طراحی می شدند.
به مرور، ظرفیت و سرعت رایانه ها، رو به افزایش گذاشت و اولین كامپیوتر خانگی (IBM ۵۱۵۰) قادر به ذخیره كردن ۱۶۳۸۴ رقم در حافظه ترانزیستوری خود شده بود. در آن هنگام، مایكروسافت نیز، بعنوان شركتی كوچك و نوپا، یك مبدل زبان Basic برای این رایانه های خانگی طراحی كرد كه تنها با استفاده از ۴ كیلو بایت حافظه در ROM، عملكردهای خود را انجام میداد!
پیشرفت های بیشتر، ریزپردازنده های سریعتر و ابزار مطمئن تری را برای پردازش و ذخیره اطلاعات، به كاربران رایانه معرفی كرد. در سال ۱۹۸۱و با معرفی IBM ۵۱۵۰، چه كسی گمان می كرد كه بشر، شاهد تحولی چنین عظیم در فن آوری اطلاعات و ارتباطات باشد: سیستم هایی با پردازنده های فوق پیشرفته، دارای سرعت بسیار بیشتر و هزینه ی بسیار كمتر.
● حجم و پیچیدگی زیاد نرم افزارها:
اما براستی دستاورد این همه پیشرفت و فن آوری برای بشر چه بوده است؟ آیا اكنون كاربران رایانه، می توانند یك صفحه متن را سریعتر از گذشته (مثلاً در هنگام كار با Word ۹۷) تایپ كنند؟
سیستم های رایانه ای و كاربرد آنها با ظهور فن آوری های جدید، و به نسبت پیشرفتی كه این فن آوری ها داشته اند، آن قدر كه جذاب، زیبا و پر زرق و برق شده اند، مؤثر و مفید واقع نشده اند. به جرات میتوان گفت كه اكثر كاربران فعال رایانه قادر به استفاده از ۸۰ درصد قابلیت های برنامه Word نیستند!!
اكنون برنامه ها و نرم افزارهای رایانه ای، بسیار پیچیده تر و پرحجم تر نوشته می شوند، در بیشر اوقات تنها به این دلیل كه سیستم های سخت افزاری مورد استفاده آنها، دارای ظرفیت و منابع كافی برای پردازش این نرم افزارها، می باشند. پیشرفت فن آوری در طراحی و ساخت سیستم ها و سخت افزارهای مدرن، سطح استفاده از منابع و ظرفیت آنها را نیز به طرز چشمگیری افزایش داده است.
حافظه، دیسك های سخت، پردازشگر، كارت های گرافیك و سایر سیستم های سخت افزاری تنها به اقتضای پیشرفت علم و فن آوری، ارتقا یافته و برنامه ها و نرم افزارهای رایانه ای نیز به تبع آنها و به صورت كاملاً غیر ضروری، پیچیده، سنگین و حجیم شده اند. در این شرایط، بسیاری از سیستم های قدیمی و نیز تجهیزات سخت افزاری مربوط به آنها، ناگهان به ابزاری بی مصرف و بیهوده تبدیل شده و موجب ایجاد خسارت های سنگیتی گردیدند.
برای مثال MS-DOS ۳.۳، یكی از نخستین سیستم های عامل، تنها به ظرفیتی در حدود ۷۰۰ كیلو بایت نیاز داشت یعنی چیزی در حدود نیمی از یك فلاپی دیسك معمولی. این مقدار برای MS-DOS ۶ به ۱۶ برابر افزایش یافت، یعنی ظرفیت ۴ فلاپی دیسك معمولی. برای ویندوز ۹۵ همه چیز تغییر كرد و این سیستم عامل با نیاز به ظرفیت ۱۳ فلاپی دیسك در نوعی از دیسك های سخت با فرمت و شكل جدید یعنی همان CD-ROM به بازار عرضه شد.
و اكنون مایكروسافت، ‌برای عرضه ویندوز ویستا كه اخرین نسل از سیستم های عامل پركاربرد در جهان محسوب می شود، چاره ای جز انتخاب DVD (با حجم ۴.۷ گیگابایت!) ندارد. این یعنی ظرفیتی معادل ۱۳۰۰۰ فلاپی دیسك كه زمانی نیمی از آن برای نصب MS-DOS ۳.۳ كفایت می كرد.
باید پرسید كه دستاورد این همه پیشرفت چه خواهد بود و عاقبت كار به كجا خواهد انجامید؟
ابزار و تجهیزات غیر ضروری در سیستم های عامل و برنامه های كاربردی، محیط های گرافیكی سه بعدی، تصویرهای دارای وضوح بالا و كیفیت حقیقی، برنامه های پیچیده و حجیم كه كاربرد مؤثری را ارائه نمی دهتد، همگی موجب استفاده بی رویه، بی منطق و لجام گسیخنه از منابع و ظرفیت های انرژی موجود در جهان می گردند؛ گویا فردایی برای نسل های بعدی وجود نخواهد داشت.
به مدد همین پیشرفت كاذب، ویروس هایی چون Friday ۱۳th با حجمی در حدود ۲ كیلو بایت و آلودگی به میزان ۱۸۱۳ بایت، به بدافزارهای غول پیكری چون Brontok.FT بدل شده اند كه حجم آنها دست كم به ۱۲ مگابایت می رسد!
● راهكار:
در دنیایIT همه چیز دیوانه وار در حال پیشرفت است. دیسك های سخت، حافظه های سیستم، عملكردهای سیستم های عامل و ... . اما آیا واقعاً نمی توان به موازات این پیشرفت، برنامه هایی را طراحی كرد كه ساده تر و سبك تر و در عین حال مؤثر و كاربردی باشند؟
استفاده از فن آوری نانو اما، در این یورش بیرحمانه انسان به منابع و ظرفیت های مهم طبیعت، می تواند گره گشا و نجات بخش باشد. این نوع فن آوری با استفاده اندك از انرژی و منابع آن، اثرات و كاربردهای بسیار مفید و مؤثرتری در زندگی بشر خواهد داشت.
دنیای فن آوری اطلاعات و جنبه های مختلف آن نیز بی شك از تأثیرات مثبت نانوتكنولوژی بی بهره نخواهد ماند. هم اكنون از این فن آوری می توان برای كاربردهای بسیار ساده اما در عین حال سریع، دقیق و مؤثر استفاده كرد.
NanoScan، فن آوری جدیدی ست كه با توجهی خاص به نانو تكنولوژی پا به دنیای IT و امنیت آن نهاده و قادر است صدها و هزاران كد مخرب فعال در سیستم های رایانه ای را بدون اشغال بخش زیادی از حافظه و ظرفیت سیستم ردیابی و كشف كند. با ظهور این فن آوری، دنیای امنیت IT، ناچار است كه دیر یا زود استفاده از روش های سنتی و نرم افزارهای پیچیده و حجیم را فراموش كرده و روند ایجاد پیچیدگی های غیر ضروری و فربه كردن نرم افزارهای امنیتی را متوقف سازد.
متاسفانه، نرم افزارهای معمول به گونه ای طراحی و تولید میشوند كه در سیستمی پر از برنامه،‌ عملكرد و محیطهای اجرایی مختلف به كار گرفته شده؛‌ عملكردهای متنوع و فراوانی را به كاربران خود ارائه داده و در عین حال كاربردی و مؤثر نیز واقع شوند؛ فارغ ازاین كه، برای كلیه این فعالیت ها، منابع و ظرفیت های قابل توجهی از سیستم و انرژی مورد نیاز است كه افزایش استفاده از آنها مطمئناً به سود انسان نخواهد بود.
با ورود فن آوری نانو به دنیای IT، برگی جدید از تاریخ این دانش ورق خواهد خورد و كاربران قادر خواهند بود درست مانند لحظه های آغازین تولد رایانه ها، یك برنامه كاربردی مفید را با استفاده از ظرفیت یك فلاپی دیسك روی رایانه های خود نصب كنند و یا با استفاده از یك برنامه امنیتی ۴۰۰ كیلوبایتی، تمام كدهای مخرب موجود در كلیه قسمت های رایانه خود را تنها در عرض ۶۰ ثانیه، ردیابی و كشف نمایند.

نویسنده : اسماعیل ذبیحی

منبع : گروه علمی نابغه های ایران