ابرهای بهاری - Clouds of may

سال تولید : ۱۹۹۹
کشور تولیدکننده : ترکیه
محصول : نوری بیلگه جیلان
کارگردان : نوری بیلگه جیلان
فیلمنامه‌نویس : نوری بیلگه جیلان
فیلمبردار : نوری بیلگه جیلان
هنرپیشگان : امین جیلان، مظفراوزدمیر، فاطمه جیلان، امین توپارک، محمدزیمبااوغلو و صدیق اینسسو.
نوع فیلم : رنگی، ۱۳۵ دقیقه.


̎مظفر̎ (اوزدمیر) از استانبول به شهر کوچکش در آناتولی باز می‌گردد. جائی که در آن بزرگ شده و پدر (امین جیلان) و مادر (فاطمه جیلان) و اقوامش هنوز آن‌جا زندگی می‌کنند. او که با خود یک دوربین ویدئوئی آورده است، می‌خواهد از آنان در فیلم تازه‌اش استفاده کند و با آن، توانائی‌های بازیگری پدر پیرش را می‌آزماید. اما پدر به کار پسرش چندان علاقه‌ای ندارد، چرا که خود را برای یک دعوای حقوقی آماده می‌کند تا نگذارد دولت زمین سرسبزی را مصادره و درخت‌هایش را قطع کند. ̎مظفر̎ به سراغ پسر عمویش، ̎صفت̎ (توپارک) می‌رود که به تازگی در امتحان ورودی دانشکده رد شده، و از او برای ساختن فیلم کمک می‌خواهد. ̎صفت̎ آن‌قدر ذوق زده می‌شود که کارش را در کارخانه که خیلی هم به سختی به دست آورده، رها می‌کند برادرزادهٔ ̎مظفر̎، ̎علی̎ (زیمبااوغلو)، هم برای همکاری دعوت می‌شود. به پسرک قول می‌ٔهند که اگر بتواند تخم‌مرغی را چهل روز در جیبش سالم نگه دارد، ساعت جیبی آهنگ‌داری را به او خواهند داد. اما هرچند ̎مظفر̎ مدعی است که می‌خواهد زندگی مردم دهکده را در فیلمش ثبت کند، آن‌قدر درگیر خود فیلم می‌شود که وقایع روزمره‌ای را که برای ساکنان آن‌جا اهمیت دارند، نمی‌بیند...
● ابرهای بهاری به نوعی، دنبالهٔ ساختهٔ قبلی جیلان، قصبه (۱۹۹۸)، است و ماجراهای پشت صحنهٔ آن را پی می‌گیرد. فیلم به آنتون چخوف تقدیم شده و همین پیشاپیش حال و هوای آرام و سادهٔ آن را نوید می‌دهد. این‌جا نیز (مثل قصبه) خانوادهٔ خود جیلان حضور فعالی در پشت و جلوی دوربین دارند (روبر بروسون که گاه جیلان را پیرو روش‌های فیلم‌سازی او دانسته‌اند، هیچ‌گاه جرأت یا اجازهٔ استفاده از اعضاء خانواده‌اش را به‌عنوان بازیگر پیدا نکرد!) فیلم ظاهراً از طرفی دربارهٔ واقعیت‌هائی از زندگی مردم ترکیه است که همه به آن‌ها وقوف دارند، اما به‌خاطرشان نمی‌آورند. و از طرف دیگر، روایت، شخصیت‌ها،... و حتی مناظر طبیعی آن یادآور فیلم‌های عباس کیارستمی هستند.