آموختن روی صندلی‌های ناراحت

نیمکت برای همه آنها که تحصیل‌شان در مقاطع نیمکت‌نشینی به پایان رسیده است یک خاطره نوستالژیک است. ولی دانش‌آموزان معمولا از بوی بد آهن، جای کوچک زیر میز، چوب خشن نیمکت‌ها و از اینکه مجبورند آن را با دو یا سه نفر دیگر شریک شوند، حرف می‌زنند. این در حالی است که این مشکلات فقط به نیمکت‌های چند نفره اختصاص ندارد چون در صندلی‌های تک‌نفره نیز استانداردها رعایت نشده است. چند سال قبل در تحقیقی که ازسوی سازمان نوسازی و تجهیز مدارس انجام شد قسمت اعظم مشکلات فضاهای آموزشی، بی‌توجهی و نبودن ذوق، فکر و برنامه‌ریزی‌ صحیح در به کارگیری مناسب منابع موجود عنوان شد. به گفته مرتضی خلخالی، کارشناس آموزشی، رویکردهای آموزش فعال، یادگیری از طریق همیاری، ساخت‌گرایی، پرورش روح تعاون و ایفای نقش در عملکردهای گروهی دانش‌آموزان مستلزم استفاده از میز و نیمکت‌های کوچک، سبک و انعطاف‌پذیر است که بتوان آرایش آنها را در همان سطح محدود کلاس و متناسب با نوع درس و فعالیت کلاس تغییر داد. امروزه با وجود سرمایه‌گذاری‌های کلانی که نهادهای دولتی و خیران در بخش مدرسه‌سازی انجام می‌دهند باز هم شاهد تجهیز کلاس‌های درس به وسیله نیمکت‌های سنگین و انعطاف‌ناپذیر هستیم ضمن اینکه شیب ملایم این نیمکت‌ها موجب شکست طرح‌های جدید آموزشی می‌شود.
در این راستا معاون توسعه، نوسازی و تجهیز مدارس آموزش و پرورش با بیان اینکه میز و نیمکت‌هایی که در سال گذشته ساخته شده و به مدارس تحویل داده‌ایم طبق استانداردهای کشوری نیستند در پاسخ به این سوال مهر که سازمان‌های سازنده میز و نیمکت مدارس برای سال تحصیلی جاری از چه مرکزی مجوزهای استاندارد را کسب کرده‌اند، افزود: ما موظف به کسب مجوز از سازمان‌های استاندارد نیستیم و استانداردی از هیچ سازمانی اخذ نکرده‌ایم. این در حالی است که مسلمی پیش از این عنوان کرده بود که تا سال ۸۶ استانداردی برای ساخت میز و نیمکت‌ها وجود نداشته است و از سال ۸۷ شرکت‌های طرف قرارداد با سازمان نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس باید از مراکز استاندارد صنعتی مجوز می‌گرفتند. معاون توسعه، نوسازی و تجهیز مدارس آموزش و پرورش از انعقاد قرارداد آموزش و پرورش با یکی از دانشگاه‌های کشور برای استانداردسازی تجهیزات آموزشی کشور خبر داد. همچنین کارشناس مسؤول‌ توسعه تربیت‌بدنی آموزش و پرورش شهر تهران در این باره می‌گوید: دیواره‌های پشت و کف نیمکت‌های مدارس استاندارد نیستند و در نتیجه به عضله و عروق خونی دانش‌آموزان فشار وارد شده و این امر موجب تغییر ساختار بدنی دانش‌آموزان و عادات غلط در طرز نشستن آنها می‌شود. به گفته حسین قاسمی، میز و نیمکت مدارس از ورق، چوب و آهن است که برای نشستن دانش‌آموزان راحت نیست و مسؤولان‌ نوسازی و تجهیز مدارس باید به آن رسیدگی کنند. نیمکت‌های ثابت و سنگین بر نگرش متخصصان تعلیم و تربیت نسبت به آموزش تاثیر می‌گذارد به این علت که محصلان پشت هم و روی نیمکت‌های به زمین میخکوب شده خاموش می‌نشینند و به معلمی که رو در روی آنها بر بلندای سکویی ایستاده گوش ‌می‌دهند و این در حالی است که این روند برخلاف شیوه‌های آموزشی‌ای است که تاکید به مشارکت دانش‌آموز در بحث یادگیری دارد.

فاطمه اروجلو

منبع : روزنامه وطن امروز