نُه ماه - NINE MONTHS

سال تولید : ۱۹۹۶
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : آن فرانسوا، مارک رادکلیف، مایکل بارانتان و کریس کولامبوس
کارگردان : کولامبوس
فیلمنامه‌نویس : کولامبوس، بر مبنای فیلمی ساختهٔ پاتریک برائوده
فیلمبردار : دانلد مک‌آلپاین
آهنگساز(موسیقی متن) : هانس زیمر
هنرپیشگان : هیو گرانت، جولیان مور، تام آرنولد، جون کیوساک، جف گلدبلوم، رابین ویلیامز و میا کوته
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۳ دقیقه
صدا :


̎ساموئل فاکنر̎ (گرانت) یک روان‌پزشک کودک است که خودش بچه‌ای ندارد و علاقه‌ای هم به داشتن آن نشان نمی‌دهد و به همین علت وقتی محبوبه‌اش، ̎ربکا تیلر̎ (مور) که پنج سال است با او زندگی می‌کند به او خبر باردار بودنش را می‌دهد، وحشت می‌کند. تصورات باطل و ترس و بدگمانی دربارهٔ ازدواج و پدر شدن و تغییر کردن زندگی، او را به ستوه می‌آورد به‌خصوص این‌که دیدارهای مرتب ̎گیل دوئایر̎ (کیوساک)، دوست دائماً باردار ̎ربکا̎ و شوهرش، ̎مارتی̎ (آرنولد) هم مزید بر علت می‌شود. ̎ساموئل̎ که خودخواه‌تر از آن است که با نیاز طبیعی ̎ربکا̎ کنار بیاید، او را ترک می‌کند. اما وقتی تصویر سونوگرافی پسرش را که در آینده متولد خواهد شد می‌بیند، با خود فکر می‌کند بهتر است پیش از آن‌که خیلی دیر شود، مسئولیتش را بپذیرد...
● فیلمی دیگر از یکی از متخصصان داستان‌های خانوادگی ـ تنها در خانه (۱۹۹۰)، خانم داتفایر (۱۹۹۳) ـ که با حضور گرانت و مور ساخته شد و به توفیق مناسبی در گیشه رسید. داستان روان‌پزشک جوانی که نمی‌خواهد بچه‌دار شود و به همین دلیل میان علاقه به محبوبه‌ و سرزنش و نصیحت‌های اطرافیان گیر افتاده، دست‌مایهٔ مناسبی برای یک ملودرام خانوادگی هالیوودی با پایان خوش عبرت آموز و پیام همیشگی هالیوود برای حفظ و بقای نظام مقدس خانواده فراهم می‌کند. کولامبوس خودش فیلم‌نامه را نوشته و در اجرا هم کوشیده ظرافت‌های قصه و لحن تأثیرگذار موقعیت‌های عاطفی رمان مبنای کار را ضایع نکند؛ او اغلب در این کار به توفیق نسبی می‌رسد و یک‌بار تماشای نه ماه کسی را ناراضی نمی‌کند، البته اگر دنبال چیزهای جدی‌تر در پس و پشت فیلم نباشیم. صحنه‌هائی که ̎ساموئل̎ از طریف شنیدن صدای ضبط شدهٔ جنین می‌فهمد پسردار شده، جذاب در آمده و وحشت او از حضور ̎گیل̎ و ̎مارتی̎ همراه سه دختر فضول و بارداری فرزند چهارم از موقعیت‌های بامزهٔ فیلم است. گرانت انگ نقش است و پر وسنای آشنای خود را مثلاً در چهار عروسی و یک تشییع جنازه (مایک نیوئل، ۱۹۹۴) تکرار می‌کند.