مورد توجه ترین رشته مسابقات جهانی دوچرخه سواری

جالب ترین فرد فاتح در مسابقه های اخیر دوچرخه سواری قهرمانی جهان ۲۰۰۷در شهر اشتوتگارت آلمان پائولو بتینی ایتالیایی بود. او رشته ای را برد که همیشه مهم ترین و موردتوجه ترین ماده این پیکارها بوده و آن، دوچرخه سواری «روی جاده» است.
اما شرایط و مقدمات و چگونگی انجام این مهم بود که بیشتر از دیگر امور نظرها را جلب کرد. بتینی به این سبب که متهم به دوپینگ شده است از سوی مجریان این مسابقه ها در آلمان با برخوردی کاملاً سرد و منفی روبه رو شد و آنها نهایت تلاش خود را به کار گرفتند تا وی را حذف کرده و مانع از حضورش در میدان شوند.
در نهایت بتینی با رجوع به یک دادگاه قضایی مجوز حضورش در میدان را گرفت و در صحنه رقابت نیز با این که مسابقه به مسافت خیره کننده و بسیار دشوار و زیاد ۲۶۷ کیلومتر برگزارشد، هیچ کس جلودار او نبود و وی با زمان ۴۴‎/۴۳-۶ ساعت به رتبه نخست رسید و در این راه بر الکساندر کولوب نف از روسیه و استفان شوماخر از آلمان سبقت گرفت. به خاطر مسائلی که برشمردیم و دشواری های بتینی درراه حضور در این مسابقه، آثار خشم و برخورد تند را می شد در دقایق پس از پیروزی بتینی در اشتوتگارت، در چهره وی دید.
● یک حرکت غریزی
وقتی او ازخط پایان گذشت، چهره اش گرفته تر و جدی تر از همیشه و در عین حال سرشار از شادی شد و سپس دست هایش را طوری به حرکت درآورد که انگار در حال شلیک گلوله به سمت دیگران است.در پایان مسابقه بتینی مدعی شد که هیچ کس خاصی را نمی خواسته است هدف بگیرد(!) و گفت: «این فقط یک عکس العمل غریزی و لحظه ای و برخاسته از خشم فتح این مسابقه بود، اما من نمی خواستم به طور خاص یک نفر را هدف بگیرم. درعین حال اگر کسی می خواهد گلوله های مرا به سمت خویش بینگارد، مختار است. خودش می داند!»
شاید هم بتینی حق داشت که چنین بیندیشد و این طور حرف بزند، زیرا او در ۱۰ روز قبل از انجام مسابقه فشارهای روحی و انتقادهای زیاد افرادی را که می خواستند وی حق شرکت در رقابت اشتوتگارت رانداشته باشد، تحمل کرده و مجبور به تقابل با خیل مخالفانش شده بود. «واقعاً روزهای سخت و توأم با شکنجه ای را گذراندم و همین مسأله موجب شد خشم درونی زیادی در من انباشته شود و تنها راه پاسخگویی ام این بود که برنده شوم و این کاری بود که انجام دادم.»
● پس از ۱۵ سال
و بتینی واقعاً این مسابقه را قبضه کرد و انگیزه و قدرت درونی وی از هر کجا و هر عاملی نشأت گرفته باشد، وی را به بهترین شکل شارژ کرد. او در سربالایی ها عالی تاخت و زمانی که مرحله اسپرینت (سرعت) نهایی از راه رسید، آن جا راهم کم نقص طی کرد. او به واقع نخستین رکابزن دنیا در ۱۵ سال اخیر است که توانسته مدال طلای دوچرخه سواری روی جاده جهان را در دو سال متوالی ببرد. نفر قبلی انجام دهنده این مهم یک ایتالیایی آشنای دیگر به نام جیانی بونو بود و تاریخی که وی دو طلای متوالی این رشته را برد، سال های ۱۹۹۱ و ۹۲ بود.
دیگر مشکل بتینی در پیکارهای فوق این بودکه وقتی در هفته قبل از برگزاری رقابت در اشتوتگارت از همه رکابزنان خواستند پای یک منشور و تعهدنامه ضددوپینگ را امضا کنند، وی سر باز زد و این مسأله نیز مسئولان برگزاری مسابقات را بیش از پیش واداشت که علیه وی اقدام و تلاش برای حذفش کنند و همان طور که قبلاً آمد، بتینی فقط از طریق رجوع به یک دادگاه مدنی مجوز حضور در مسابقه را گرفت.
● با ارزش و سخت
پت مک کویید رئیس اتحادیه بین المللی دوچرخه سواری (UCI) می گفت: «بتینی به اینجا آمد. نگاهی به شرایط انداخت، کارش را جور کرد و طلا را گرفت. برخی می گویند ما از این که مجبور شده ایم طلا را به وی بدهیم، ناراحت هستیم اما این طور نیست و به هرحال رکابزنی با پیشینه و افتخارات و نام وی، کسی است که نمی توان به آسانی از صحنه خارج و برکنار کرد.
بتینی به قدری جدی و در عین حال چنان مصمم بود که وقتی به خط پایان رسید و پیروزی اش را به تصویر کشید، یکی از سرپرستان تیم ملی دوچرخه سواری ایتالیا را در آغوش گرفت و به وضوح اشک ریخت. او مدعی است که در اصل و ریشه مخالفتی با اقدام های ضددوپینگ ندارد، اما منشوری را که در این ارتباط در اشتوتگارت تهیه شده و از همه حاضران خواسته می شد پای آن را امضا کنند، افراطی و فاقد حسن و حتی دور از موضوع یافته بود.

منبع: UPI

منبع : روزنامه ایران