درست مانند یک خانواده

ظاهراً کسب موفقیت در مسابقه های اروپایی در ژن و بافت میلان قرار دارد و آنجا خانه کرده است، زیرا حتی وقتی این تیم شرایط بدی را در «سری A» می گذراند، در اروپا برنده می شود و استانداردهای کاری شان در صحنه مسابقات جام قهرمانی باشگاه های اروپا هیچ گاه ساقط و بی اعتبار نمی شود. نشانه صحت این ادعا این است که روسونری در ۵ سال اخیر فقط یک بار قهرمان «سری A» شده اما در همین مدت ۳ بار به فینال جام قهرمانان قاره رسیده و در ۲ نوبت قهرمان شده است.
کارلو آنچلوتی که طراح و دلیل این وضع غیرعادی و روند غیرمعمولی در نتایج میلان بوده است، می گوید: «سنت و سوابق این باشگاه شما را همیشه به این وامی دارد که بیشترین تلاش و عزم خود را صرف شرکت در مسابقه های جام قهرمانان اروپا کنید و تمرکزتان روی این جام، بیشتر از دیگر رقابت ها باشد، نگاه ما به این پیکارها، ویژه و متفاوت است.»
فصل پیش نمونه روشنی در این ارتباط بوده است. این تیم در آن فصل با ۳۶ امتیاز عقب افتادگی نسبت به رقیب قدیمی و همشهری نامدارش اینتر تنها در جای چهارم «سری A» قرار گرفت، ولی در اروپا و در جام قهرمانان این قاره قصه ای کاملاً متفاوت را خلق و ترسیم کرد و آنجا فوتبال هایی سحرآمیز را در برابر بایرن مونیخ، منچستریونایتد و لیورپول ارائه داد و بخصوص در برابر منچستری ها در نیمه نهایی فوق العاده بود تا هفتمین قهرمانی اش را در این سری پیکارها دشت کند که فقط رئال مادرید اسپانیا با ۹ بار قهرمانی از این رقم فراتر رفته است.
● روحیه پیروزی خواه
فیلیپو گالی که سابقه ۳ بار قهرمان شدن با میلان در اروپا در هیأت یک بازیگر را دارد و اینک مربی تیم جوانان باشگاه است، می گوید: حضور سیلیو برلوسکنی مالک مشهور باشگاه و روحیه پیروزی خواه و جدی اوست که قرمز و سیاه های شهر میلان را به نقطه کنونی رسانده است. «وقتی برلوسکنی در سال ۱۹۸۶ میلان را در دست گرفت، بلافاصله تصریح کرد که هدفش رساندن میلان به جمع بزرگان اروپاست و حتی اول شدن را در جهان می خواهد و در همین راستا حرکت کرده است. این لزوماً بدان معنا نیست که او کالچو را دست کم گرفته باشد اما این به یک عادت نزد ما بدل شده است که افتخارات اروپایی و جهانی را جدی تر بگیریم و در این خصوص کوشاتر باشیم و هر موقع بحث حضور در جام قهرمانی باشگاه های اروپا به میان می آید، جدیت بیشتری را به خرج بدهیم.»
● وفاداری
دلیل دیگری که می توان بر موفقیت های میلان در صحنه های اروپایی و استمرار آن برشمرد، وفاداری و علاقه بازیگران این باشگاه به تیم شان و پایداری آنها در این زمینه است. به طوری که برخی از آنها حاضر نیستند، حتی با رسیدن پیشنهادات خوب و چشمگیر سر از باشگاه های دیگر درآورند و تا آخر عمر بازیگری شان در سن سیرو می مانند.
پائولو مالدینی معروف و محبوب و آله ساندرو کاستاکورتا مثال هایی جدی در این زمینه اند. اولی در ۴۰ سالگی هنوز برای میلان بازی می کند و کاپیتانی است با سابقه ۲۷ سال عضویت در میلان، ۲۳ سال بازی فیکس در این باشگاه و قریب به ۱۰ سال کاپیتانی، کاستاکورتا نیز تا پایان فصل پیش یعنی ۴۱ سالگی برای روسونری به میدان می آمد و نمونه های دیگری هم در این ارتباط به ذهن می آیند که شاید با ۲ نفر فوق و یا فرانکو باره سی برابری نکنند، اما سابقه ای دیرین دارند و حدود ۱۰ سال در آن تیم توپ زده اند.
● ثبات در تیم داری
کارلو که سابقه فتح جام قهرمانی باشگاه های اروپا با میلان به عنوان یک بازیگر را هم دارد و قهرمانی فصل پیش در اروپا جایگاه سست او را در میلان دوباره محکم کرد، می گوید: «یکی از سبب های اصلی موفقیت های دیرپای ما، ثبات در امر هدایت باشگاه و روش های مدیریتی سیلویو برلوسکنی است. او در عین جدیت و سختگیری کاری کرده که اعضا و بازیگران میلان، اینجا را مانند خانه خود بدانند و نه فقط یک باشگاه و محل کارشان و به همین خاطر دلسوزی بیشتری را هم برای تیم به خرج بدهند. آنها واقعاً یک خانواده نزدیک به یکدیگر هستند و از یاران خود حمایت می کنند و خبری از روابط خشک کاری در اینجا نیست.»
به حرف های فیلیپو گالی بازمی گردیم. او می گوید: «هیأت مدیره باشگاه بدون شک به بازیگرانی که برای تیم به میدان آمده و زحمت کشیده و مسئول توفیق های آن بوده اند، احترام می گذارد و توجهی فراوان را به آنها مبذول می دارد. میلان حتی حاضر نیست به بازیگران سابق خود نیز بی اعتنایی کند و برای آنها هم موقعیت های شغلی فراهم می آورد و به کمک آنان می شتابد و سعی در تأمین نیازهای آنان دارد. به واقع قصد و هدف میلان همیشه این بوده است که از تمامی توان و ذخایر موجود در باشگاه سود جوید و یا به گونه ای باشد که بخش های فنی و پرسنل انسانی اش تضعیف نشود. در همین راستا وقتی کار ما با میلان به عنوان یک بازیگر به پایان رسید، ما را رها نکردند و از ما خواستند که در باشگاه بمانیم و در کارها و وظایف تعیین شده، یاور تیم باشیم. وقتی میلان از حدود ۲۵ سال پیش این رسم را بنیان گذاشت، هنوز در دیگر باشگاه ها جایی نداشت و اعمال نمی شد اما بعداً دیدیم که دیگر تیم ها نیز وارد همین مسیر شده اند. میلان بواقع خط کاری جالبی را ایجاد کرده و نتایج خوبی را هم به بار آورده است و امیدواریم که این روند مثبت در آینده هم ادامه یابد.»
● شباهت ها
مالدینی که از ۱۷ سالگی مدافع چپ ثابت میلان شد و در سال های اخیر در دفاع وسط این تیم نیز خوب عمل کرده و بتازگی با رهایی از مصدومیت مزمن، بازی برای روسونری را از سر گرفته است، نیز می گوید: «تداوم و استمرار در اجرای برنامه ها هم از دلایل توفیق ما بوده است. چه در زمان مربیگری آریگو ساکی و چه وقتی فابیو کاپه لو و کارلو آنچلوتی آمدند، فلسفه و روال کاری تیم فرق چندانی نکرده است و تشابه ها میان ترکیب های مختلف میلان در ۲ دهه اخیر زیاد و چشمگیر است. بواقع ساختار و روال اصلی کار همانی مانده که قبلاً بوده است. همه چیز با میلان در دوره ساکی شروع شد و با این که کاپه لو و آنچلوتی براساس باورهای خود در ترکیب تیم و نوع بازی آن تغییراتی را ایجاد کردند، اما ساختار و روال کار در این تیم محفوظ مانده است و سازماندهی امور کلی و کلان به شکل سابق است.
در موفقیت کاپه لو و آنچلوتی در کارشان تردیدی وجود ندارد، اما معتقدم پایه کار را برای ما در میلان ساکی گذاشت و جانشینان او کار وی را فقط تثبیت کرده و استمرار بخشیده اند.»
● شکست تلخ مفید!
یکی از تلخ ترین وقایع در تاریخ حیات میلان، بدون شک شکست در برابر لیورپول در فینال مسابقات جام قهرمانان ۲۰۰۵ بوده است. روسونری در شرایطی آن بازی را واگذار کرد که ابتدا ۰-۳ از حریف انگلیسی پیش افتاده بود، اما قصورهای فراوان و سهل انگاری کار دستش داد و لیورپول نخست بازی را ۳-۳ مساوی کرد و سپس در ضربات پنالتی به پیروزی و قهرمانی رسید.
اما کاستاکورتا که مانند مالدینی و باره سی بیش از ۲ دهه برای میلان بازی کرد و همچون آنها عنصر بارز و عضو شاخص خط دفاعی بود، بر این باور است که اثر چنان اتفاق هایی فقط ایجاد قدرت و عزم بیشتر و بهتر در تیم بوده است. او که با میلان در ۵ نوبت (از ۱۹۸۹ تا ۲۰۰۷) فاتح جام نخست باشگاهی اروپا و جهان شده است، می گوید: «همان شکست و نظایر آن موجب شده است مصمم تر شویم و میل و اشتیاق بیشتری به کسب پیروزی و ماندن در اوج داشته باشیم. تلخی این شکست ها به ما خاطرنشان می کند که چقدر پرهیز از آنها الزامی و پیروز ماندن، ضروری است و این خود یک انگیزه قوی برای ماست.» کاستاکورتا که حالا مانند مائورو تاسوتی مدافع راست پیشین باشگاه به عنوان یکی از دستیاران کارلتو و کمک مربیان باشگاه کار می کند، می افزاید: «مشارکتم در ۵ قهرمانی میلان در اروپا واقعاً غرورانگیز است و احساسی عالی را به من بخشیده است و اضافه بر آن در مدت طولانی حضورم در تیم، ما ۲ بار هم فینالیست قاره شده ایم. خوش اقبالی من در این بود که عضویت دیرپای چنین باشگاهی را داشته ام.»

وصال روحانی‎
منبع: Mirror

منبع : روزنامه ایران