سه شنبه, ۲۸ فروردین, ۱۴۰۳ / 16 April, 2024
مجله ویستا


تولیدکنندگان‌ پوشاک‌ و ورشکستگی‌


تولیدکنندگان‌ پوشاک‌ و ورشکستگی‌
بحث‌های‌ دو هفته‌ گذشته‌ در خصوص‌ مقابله‌ با تولیدكنندگان‌ پوشاكی‌ كه‌ لباس‌های‌ مناسب‌ تولید نمی‌كنند، به‌ بروز نگرانی‌هایی‌ میان‌ تولیدكنندگان‌ پوشاك‌ تبدیل‌ شده‌ است‌.
اتفاقاتی‌ كه‌ طی‌ دو هفته‌ گذشته‌ در مجلس‌ درباره‌برخورد با پدیده‌ بدحجابی‌ رخ‌ داد كه‌ در نهایت‌ برخی‌ از نمایندگان‌ بر لزوم‌ برخورد با تولیدكنندگان‌ پوشاك‌ نامناسب‌ تاكید كردند، به‌ بروز نگرانی‌هایی‌ میان‌ تولیدكنندگان‌ پوشاك‌ منجر شده‌ است‌. این‌ برای‌ دومین‌ بار است‌ كه‌ طی‌ چند سال‌ گذشته‌ بر ضرورت‌ مبارزه‌ با تولیدكنندگان‌ پوشاك‌ كه‌ لباس‌های‌ نامناسب‌ تولید می‌كنند، تاكید می‌شود.
در تابستان‌ ۱۳۸۲ صدور دستورالعملی‌ درباره‌ ممنوع‌ بودن‌ فروش‌ لباس‌های‌ كوتاه‌ منجر به‌ حراج‌ مانتوهایی‌ شد كه‌ تولیدكنندگان‌ پوشاك‌ قصد داشتند پیش‌ از آغاز اجرای‌ این‌ دستورالعمل‌ از ضررهای‌ وارده‌ به‌ خود جلوگیری‌ كنند. اكنون‌ هم‌ وضعیت‌ مشابهی‌ پیش‌ آمده‌ و این‌ بار مجلسیان‌ اصولگرا بر لزوم‌ برخورد با پدیده‌ بدحجابی‌ در كنار برخورد با تولیدكنندگان‌ چنین‌ لباس‌هایی‌ تاكید می‌كنند.
تحولات‌ در هفته‌گذشته‌ در شرایطی‌ رخ‌ داد كه‌ چند سالی‌ است‌ بسیاری‌ از تولیدكنندگان‌ به‌ خصوص‌ صاحبان‌ صنایع‌ كوچك‌ از سیل‌ كالاهای‌ ارزان‌قیمت‌ چینی‌ به‌ بازارهای‌ ایرانی‌ ابراز نگرانی‌ كرده‌ و در مواردی‌ هشدار داده‌اند كه‌ اگر فكری‌ به‌ حال‌ تولیدكنندگان‌ ایرانی‌ نشود، باید فاتحه‌ صنایع‌ كوچك‌ ایران‌ را خواند. این‌ نگرانی‌ها در بخش‌ صنعت‌ نساجی‌، تولید پوشاك‌ و كفش‌ بیشتر محسوس‌ است‌. كمیسیون‌ صنایع‌ مجالس‌ ششم‌ و هفتم‌ به‌ این‌ مساله‌ حساسیت‌ نشان‌ داده‌اند و تاكنون‌ جلسات‌ متعددی‌ با صاحبان‌ این‌ صنایع‌ و مقامات‌ دولتی‌ برگزار كرده‌اند و بر ضرورت‌ حمایت‌ از تولیدكنندگان‌ داخلی‌ در برابر سیل‌ واردات‌ كالاهای‌ ارزان‌ قیمت‌ چینی‌ تاكید كرده‌اند. به‌ این‌ ترتیب‌ همزمان‌ با اظهارنظر تعدادی‌ از نمایندگان‌ مبنی‌ بر لزوم‌ برخورد با تولیدكنندگان‌ پوشاك‌ غیراسلامی‌، برخی‌ نیز عنوان‌ می‌كنند ممكن‌ است‌ از لابه‌لای‌ این‌ مسائل‌ مباحثی‌ بیرون‌ بیاید كه‌ لزوما به‌ نفع‌ تولیدكنندگان‌ پوشاك‌ نباشد و آنان‌ را با مشكلات‌ عدیده‌یی‌ مواجه‌ كند و به‌ پیچیدگی‌ اوضاع‌ بیفزاید.
مشكل‌ از آن‌جا بروز پیدا كرده‌ است‌ كه‌ تولیدكنندگان‌ پوشاك‌ با حضور در كمیسیون‌های‌ فرهنگی‌ و صنایع‌ عنوان‌ كرده‌اند به‌ نفع‌ آنان‌ نیست‌ تا به‌ دنبال‌ تولید یك‌ مد خاص‌ بروند زیرا استقبال‌ از آن‌ كم‌ است‌ و اكثریت‌ مردم‌ ترجیح‌ می‌دهند از همین‌ لباس‌هایی‌ استفاده‌ كنند كه‌ مد روز محسوب‌ می‌شوند.
یكی‌ از مهمترین‌ مباحثی‌ كه‌ در كمیسیون‌ فرهنگی‌ مجلس‌ درباره‌ طرح‌ ساماندهی‌ مد و لباس‌ به‌ عمل‌ آمده‌، همین‌ ویژگی‌های‌ اقتصادی‌ طرح‌ است‌. عماد افروغ‌، رییس‌ كمیسیون‌ فرهنگی‌ مجلس‌ در این‌ زمینه‌ گفت‌: «وقتی‌ ما به‌ طراحان‌ مد و لباس‌ می‌گوییم‌ به‌ دنبال‌ الگوی‌ ایرانی‌ و اسلامی‌ آن‌ باشید تولیدكنندگان‌ و طراحان‌ می‌گویند، این‌ كار مقرون‌ به‌ صرفه‌ نیست‌ و صرفه‌ اقتصادی‌ ما در تولید انبوه‌ همین‌ مدها و طرح‌هایی‌ است‌ كه‌ امروزه‌ به‌ بازار عرضه‌ می‌شود.»در نهایت‌ كمیسیون‌ فرهنگی‌ مجلس‌ با اذغان‌ به‌ این‌ مشكل‌، طرح‌ ساماندهی‌ مد و لباس‌ را هم‌ به‌ كمیسیون‌ صنایع‌ مجلس‌ فرستاد تا درباره‌ جنبه‌های‌ اقتصاد و صنعتی‌ آن‌ هم‌ بحث‌ شود. در واقع‌ بر مبنای‌ این‌ طرح‌ قرار است‌ از الگوهای‌ لباس‌ و پوشاك‌ متناسب‌ با فرهنگ‌ ایرانی‌ اسلامی‌ حمایت‌ به‌ عمل‌ بیاید و كمیته‌یی‌ متشكل‌ از ۹ عضو در وزارت‌ فرهنگ‌ و ارشاد اسلامی‌ این‌ مسئولیت‌ را برعهده‌ بگیرند. عماد افروغ‌ معتقد است‌: «تولیدات‌ انبوهی‌ كه‌ امروزه‌ در بازار پوشاك‌ ایران‌ عرضه‌ می‌شود، بیشتر مبتنی‌ بر الگوی‌ برگرفته‌ از كشورهای‌ اروپایی‌، امریكا، پاكستان‌ و برخی‌ كشورهای‌ عربی‌ است‌.» به‌ اعتقاد افروغ‌ عدم‌ حمایت‌ از تولیدكنندگان‌ مد و طرح‌ لباس‌ ایرانی‌ باعث‌ شده‌ تا تولید پوشاك‌ متناسب‌ با فرهنگ‌ ایرانی‌ اسلامی‌ مقرون‌ به‌ صرفه‌ نباشد و در نتیجه‌ تولیدكنندگان‌ ترجیح‌ می‌دهند به‌ سمت‌ تولید همان‌ مدهای‌ غربی‌ بروند و از این‌راه‌ به‌ سود اقتصادی‌ برسند كه‌ البته‌ آثار و عوارض‌ آن‌ هم‌ بر پوشش‌ جوانان‌ ایرانی‌ همین‌ وضعیتی‌ است‌ كه‌ امروزه‌ در سطح‌ شهرهای‌ ایران‌ می‌بینیم‌.
● قدرت‌ رقابت‌ تا چه‌ حد؟
اما سوالی‌ كه‌ در این‌ زمینه‌ مطرح‌ است‌ بر فرض‌ اینكه‌ مد و لباس‌ ایرانی‌ به‌ بازار عرضه‌ شد اما قدرت‌ رقابت‌ این‌ لباس‌ها با نمونه‌های‌ مشابه‌ غربی‌، پاكستانی‌ و عربی‌ تا چه‌ حد است‌؟ به‌خصوص‌ كه‌ در این‌ زمینه‌ تجربه‌های‌ چندان‌ موفقی‌ را هم‌ نداریم‌. چند سال‌ پیش‌ برخی‌ طراحان‌ و تولیدكنندگان‌ عروسك‌ ایرانی‌ به‌ فكر افتادند به‌ منظور جلوگیری‌ از اشاعه‌ فرهنگ‌ غربی‌ بین‌ كودكان‌ به‌ طراحی‌ عروسك‌های‌ ایرانی‌ به‌ جای‌ عروسك‌های‌ غربی‌ كه‌ به‌ باربی‌ مشهور هستند، بپردازند. در همین‌ زمینه‌ عروسك‌های‌ ایرانی‌ به‌ نام‌ دارا و سارا طراحی‌، تولید و به‌ بازار عرضه‌ شد. اكنون‌ چند سال‌ از این‌ اقدام‌ می‌گذرد اما نتیجه‌ این‌ اقدام‌ نشان‌ می‌دهد دارا و سارا نتوانسته‌اند به‌ رقابت‌ با باربی‌ها بپردازند، در واقع‌ در این‌ راه‌ شكست‌ سنگینی‌ را متحمل‌ شده‌اند و مردم‌ همچنان‌ ترجیح‌ می‌دهند باربی‌های‌ چشم‌ آبی‌ و موبور را برای‌ فرزندان‌ خود بخرند.
به‌ این‌ ترتیب‌ سوالی‌ كه‌ مطرح‌ است‌ این‌ است‌ كه‌ آیا با طراحی‌ و تولید مد و لباس‌ ایرانی‌ این‌ اقدام‌ هم‌ به‌ سرنوشت‌ دارا و سارا دچار نخواهد شد؟ به‌ خصوص‌ این‌كه‌ طراحان‌ پوشاك‌ حاضر نیستند در این‌ زمینه‌ ریسك‌ كرده‌ و تولیدات‌ خود را به‌ سمت‌ مد و لباس‌ ایرانی‌ سوق‌ بدهند. آنان‌ ترجیح‌ می‌دهند ریسك‌ نكرده‌ و همان‌ لباسی‌ را تولید كنند كه‌ در بازار مشتری‌ دارد و مصرف‌ كنندگان‌ بدون‌ تامل‌ آن‌ را خریداری‌ و استفاده‌ می‌كنند.
در جلسات‌ كمیسیون‌ فرهنگی‌ و كمیسیون‌ صنایع‌ هم‌ بر روی‌ این‌ مساله‌ مباحثی‌ صورت‌ گرفت‌. عماد افروغ‌ می‌گوید: «اگر می‌بینیم‌ دارا و سارا قدرت‌ رقابت‌ با باربی‌ها را ندارند به‌خاطر این‌ است‌ كه‌ حمایت‌ نمی‌شوند و بسیار گران‌تر هستند.» به‌ اعتقاد افروغ‌ اگر از طراحان‌ دارا و سارا حمایت‌ دولتی‌ می‌شد شاید وضعیت‌ الان‌ به‌ این‌ صورت‌ نبود و دارا و سارا هم‌ جای‌ خود را میان‌ خانواده‌ها بازمی‌كردند.
افروغ‌ با اعتراف‌ به‌ چنین‌ مشكلی‌ می‌گوید: «دقیقا به‌ همین‌ دلیل‌ است‌ ما می‌گوییم‌ باید از طراحان‌ مد و لباس‌ ایرانی‌ حمایت‌ كرد، زیرا آنان‌ بضاعت‌ مالی‌ لازم‌ را ندارند و در نتیجه‌ قادر به‌ عملی‌ كردن‌ ایده‌هایشان‌ نیستند.» افروغ‌ می‌گوید: «در دانشگاه‌ الزهرا و سایر مراكز فرهنگی‌ كشور طراحانی‌ وجود دارند كه‌ بهترین‌ لباس‌های‌ ایرانی‌ اسلامی‌ را طراحی‌ كرده‌اند و از تنوع‌ در مد هم‌ برخوردارند اما بخاطر اینكه‌ از آنها حمایت‌ نمی‌شود قادر به‌ تولید لباس‌ ایرانی‌ نیستند. افروغ‌ معتقد است‌: «اگر از طراحان‌ و تولیدكنندگان‌ لباس‌ ایرانی‌ اسلامی‌ به‌ اندازه‌یی‌ حمایت‌ شود تا بتوانند قد علم‌ كرده‌ و به‌ حیات‌ خود ادامه‌ بدهند نه‌ تنها تولیدات‌ آنها در بازارهای‌ ایرانی‌ فروش‌انبوه‌ خواهد داشت‌ بلكه‌ حتی‌ به‌ بازارهای‌ جهانی‌ هم‌ راه‌ پیدا خواهد كرد و با فروش‌ اقتصادی‌ و مقرون‌ به‌ صرفه‌ مواجه‌ خواهد شد.»
افروغ‌ می‌گوید: «در حال‌ حاضر تولیدات‌ انبوه‌ پوشاك‌های‌ غربی‌، پاكستانی‌ و عربی‌ به‌ بازارهای‌ جهانی‌ عرضه‌ می‌شود و بخاطر اینكه‌ این‌ لباس‌ها با تولید انبوه‌ و قیمت‌ پایین‌ به‌ بازار عرضه‌ می‌شوند، در نتیجه‌ تولیدكننده‌ ایرانی‌ نمی‌تواند به‌ رقابت‌ با این‌ مدها بپردازد و از همین‌ رو آنان‌ نیز ترجیح‌ می‌دهند به‌ تولید انبوه‌ مدهای‌ موجود در بازار روی‌ بیاورند. افروغ‌ می‌گوید: «الان‌ كه‌ به‌ بازار می‌رویم‌ تنوع‌ در مد نیست‌ و فقط‌ حق‌ انتخاب‌ یك‌ نوع‌ لباس‌ بویژه‌ لباس‌های‌ زنانه‌ را داریم‌ و این‌ لباس‌ها هم‌ غالبا برگرفته‌ از مدهای‌ غربی‌ تولید شده‌اند. سخنان‌ افروغ‌ نشان‌ می‌دهد او بر این‌ اعتقاد است‌ كه‌ وضعیت‌ پوشش‌ كنونی‌ جوانان‌ ایران‌ نتیجه‌ عدم‌ حمایت‌ دولت‌ از تولیدكنندگان‌ طرح‌ و مد ایرانی‌ است‌ و اگر دولت‌ از طراحان‌ ایرانی‌ حمایت‌ كند آنان‌ بتدریج‌ می‌توانند با عرضه‌ لباس‌ ایرانی‌ به‌ مقابله‌ با مدهای‌ غربی‌ و غیراسلامی‌ بپردازند و حتی‌ بخش‌هایی‌ از بازارهای‌ جهانی‌ بخصوص‌ بازارهای‌ شرقی‌ را در اختیار بگیرند.
استدلال‌ افروغ‌ برای‌ نفوذ لباس‌های‌ ایرانی‌ به‌ بازارهای‌ شرقی‌ این‌ است‌ كه‌ فرهنگ‌ شرق‌ به‌ مقوله‌ پوشش‌ حداقلی‌ توجه‌ بیشتری‌ دارد و عریانی‌ كه‌ در غرب‌ هست‌ در شرق‌ نیست‌. وی‌ می‌گوید: «لباس‌ ایرانی‌ پوشیده‌تر از لباس‌ غربی‌ است‌ و همین‌ مساله‌ هم‌ باعث‌ جلب‌ توجه‌ مردمان‌ مشرق‌ زمین‌ می‌شود زیرا مشرق‌زمینیان‌ به‌ پوشش‌ توجه‌ بیشتری‌ نشان‌ می‌دهند و اگر می‌بینید در شرایط‌ فعلی‌ به‌ این‌ وضعیت‌ گرفتار شده‌ایم‌ بخاطر این‌ است‌ كه‌ در بازار الگوی‌ دیگری‌ غیر از الگوهای‌ غربی‌ نیست‌.
افروغ‌ از همین‌ رو بشدت‌ از اینكه‌ به‌ این‌ مقوله‌ با رویكرد اقتصادی‌ نگاه‌ می‌شود انتقاد می‌كند و معتقد است‌: «یك‌ اقتصادزدگی‌ غالب‌ وجود دارد كه‌ می‌خواهند همه‌ چیز را از منظر اقتصاد ببینند و برای‌ یكسری‌ توجیهات‌ و پندارهای‌ غلطی‌ هم‌ كه‌ در این‌ خصوص‌ به‌ كار می‌گیرند، هیچ‌ توجیهی‌ ندارند.» وی‌ می‌گوید: «مدتی‌ است‌ كه‌ شاهد غلبه‌ یك‌ نگاه‌ اقتصاد زده‌ بر كشور هستیم‌ كه‌ تلاش‌ می‌كنند فرهنگ‌ و سیاست‌ را هم‌ از زاویه‌ اقتصاد ببینند.» افروغ‌ می‌گوید: «شخص می‌خواهد برود یك‌ لباس‌ معمولی‌ تهیه‌ كند اما قیمت‌ آن‌ هنگفت‌ است‌ ولی‌ یك‌ مانتوی‌ جلف‌ را می‌شود با قیمت‌ سه‌ یا چهار هزار تومان‌ خرید. به‌ همین‌ دلیل‌ از روز اولی‌ كه‌ به‌ مجلس‌ هفتم‌ آمدیم‌، طرحی‌ را دادیم‌ تحت‌ عنوان‌ ساماندهی‌ مد و لباس‌ و هدفمان‌ این‌ بود تا از طراحان‌ ایرانی‌ حمایت‌ كنیم‌ و در واقع‌ وقتی‌ به‌ خانمی‌ می‌گوییم‌ حجابت‌ را رعایت‌ كن‌، همزمان‌ به‌ او هم‌ الگو داده‌ باشیم‌.»
منبع : روزنامه اعتماد


همچنین مشاهده کنید