عشاق پون نوف - LES AMANTS DU PONT-NEUF

سال تولید : ۱۹۹۱
کشور تولیدکننده : فرانسه
محصول : کریستیان فشنر
کارگردان : لئوش کاراکس
فیلمنامه‌نویس : لئوش کاراکس
فیلمبردار : ژان ایو اسکوفیه
آهنگساز(موسیقی متن) : ژان لوئی او برتون
هنرپیشگان : ژولیت بینوش، دنی لاوان، کلاوس میکائیل گروبر، دانیل بوان، روژه برتونیه و کریکان لارسون
نوع فیلم : رنگی، ۱۲۶ دقیقه


ـ پاریس، تابستان ۱۹۸۹، ̎الکس̎ (لاوان)، جوانی آسمان جل در بولوار سباستوپل با اتوموبیلی تصادف می‌کند. او را به مأوای آدم‌های آس و پاس می‌برند و تختی در اختیارش می‌گذارند. اما وقتی به پاتوق همیشگی‌اش در پون نوف بر می‌گردد، می‌بیند پل را برای تعمیر بسته‌‌اند و فضائی را هم که او اشغال کرده بود، حالا توسط ̎میشل̎ (بینوش)، دختر نقاش ژولیده‌ای اشغال شده است. ̎میشل̎ که از بیماری حاد چشم رنج می‌برد، خانواده را ترک کرده و تصمیم گرفته تا پیش از کور شدن، مدام نقاشی کند. ̎هانس̎ (گروبر)، هم پالکی ̎الکس̎ اصرار دارد ̎میشل̎ از آنجا برود ولی ̎الکس̎ که دل‌باختهٔ دختر شده، می‌خواهد ̎میشل̎ در همان جا بماند. اگرچه ̎میشل̎ نیز به ̎الکس̎ علاقه پیدا کرده ولی معلوم است دلش پیش نوازندهٔ ویولن‌سلی است که پیش‌ترها چهره‌اش را می‌کشیده است. آن دو تابستان را به اتفاق روی پل سر می‌کنند و در این مدت پول توریست‌ها را کش می‌روند، به دریا می‌روند یا شبانه از موزهٔ لوور دیدن می‌کنند و موقع جشن‌های دویستمین سالگرد انقلاب فرانسه، جشنی به راه می‌اندازند. پس از پایان تابستان، ̎میشل̎ قصد دارد به سر زندگی معمولی‌اش برگردد ولی ̎الکس̎ اصرار دارد به همان زندگی آسمان جل خود ادامه دهند. پدر ̎میشل̎ آگهی‌هائی به در و دیوار پاریس زده که درمانی برای بیماری چشم دخترش پیدا شده و او را به خانه فرا خوانده است، اما ̎الکس̎ این موضوع را از ̎میشل̎ پنهان می‌دارد. در این فاصله ̎الکس̎ تصادفاً یک آگهی چسبان را می‌کشد و به زندان می‌افتد و ̎میشل̎ هم چشمش را عمل و با یک متخصص چشم زندگی می‌کند. ̎میشل̎ که در زندان به ملاقات ̎الکس̎ رفته، قول می‌دهد موقع آزادی او را ببیند. در شبی برفی روی پون نوف همدیگر را می‌بینند ولی ̎میشل̎ می‌گوید که هنوز آمادگی زندگی با او را ندارد. ̎الکس̎ به طرفش حمله می‌برد و هر دو به درون رودخانهٔ سن می‌افتند و قایقی آنان را نجات می‌دهد. در قایق است که تصمیم می‌گیرند تا بندر لوهاور با هم باشند.
ـ فیلم ساختن دربارهٔ پاریس، در سال‌های آخر قرن بیستم، شهامت بسیاری می‌خواهد. چون دیگر جائی در پاریس باقی نمانده که توسط عکاس، نقاش، رمان‌نویس، ترانه‌سرا، ... و فیلم‌سازی به اثری هنری تبدیل نشده باشد. حتی دربارهٔ خود ̎پون نوف̎ بزرگانی مثل رنوار (پدر)، پیسارو و مونه کار کرده‌اند. بنابراین کاراکس که با علم به این میراث، قدم در میدان گذاشته (حتی پیش از آغاز فیلم!) شایستهٔ تحسین است. فیلم در جریان تولید دچار مشکلات بسیاری شد؛ از جمله به دلیل اینکه از خود ̎پون نوف̎ نمی‌شد به مدت طولانی به عنوان لوکیشن استفاده کرد (دکورهای عظیمی به این منظور در جنوب فرانسه ساخته شد) و رابطهٔ شخصی کاراکس و بینوش بر هم خورد. با این همه، فیلم در نمایش عمومی مورد استفاده قرار نگرفت. حاصل کار، نه یک شاهکار است و نه یک شکست، بلکه اثری خوب و عاشقانه است دربارهٔ پاریس. کاراکس برای روی پرده بردن فیلم بعدی خود، پولاایکس، هشت سال صبر می‌کند.