ابوالحسین احمد بن یحیی بن اسحاق ابن راوندی

جنسیت: مرد
تولد و وفات: ( ... - ۲۴۵) قمری
محل تولد: مشخص نیست.
شهرت علمی و فرهنگی: متکلم و فیلسوف
برخی منابع وی را اهل راوند ، میان اصفهان و کاشان ، و برخی اهل مرورود می‌دانند. از زندگی شخصی وی اطلاعاتی در دست نیست. گویا نخست معتزلی بوده و پس از مدتی به شدت با معتزلیان در افتاده است. ایشان نیز ردٌیه‌های شدیدی بر ضد وی نوشته‌اند. پیروی ابن‌راوندی از تشیع نیز ناپایدار بود. گفته‌اند که استقرار به مذهبی نداشته. برخی معتقدند که پدر وی از یهودیان بوده ، ولی ، خودش اسلام‌ آورده است. از نظر علماء عامه ابن راوندی ملحد و زندیق است. و به گفتهٔ آنان شهرت بی‌دینی وی از جهان اسلام فراتر رفت و یرخی از یهودیان نیز وی را از مذمت کردند. به هر حال وی یکی از شخصیت‌های پیچیده و ناشناختهٔ کلام اسلامی است. ابن راوندی در ادبیات استادی کم‌نظیر بود. ابن خلکان آثار وی را بالغ بر ۱۱۴ اثر دانسته ، و حمد‌الله مستوفی گوید که وی ۱۲۴ کتاب تصنیف کرده است. تنها بخشی از آنها در ردیه‌های مخالفانش باقی مانده است. از جملهٔ آثار وی: "فضیحهٔ‌المعتزله"؛ "التاج"؛ رد قدم عالم؛ "نعمت‌الحکمهٔ"؛ "قضیب‌الذهب". دروازه کتاب به او نسبت داده‌اند که در طعن اصول شریعت است گروهی از علما در رد آنها کتاب‌های بسیاری نوشته‌اند. ابن راوندی خود گاه در رد کتب خود نیز ردیهٔ نوشته است. از آن جمله: "کتاب نقض کتاب الزمرد علی نفسه"؛ "کتاب نقض‌المرجان". برخی از کتاب‌های او در تأیید دین است: "کتاب‌الامامهٔ"؛ "کتاب الاسماء و الاحکام"؛ "کتاب‌الابتداء و الاعادهٔ". در تاریخ وفات ابن راوندی اکثریت بر نظر ابن خلکان در "وفیات‌الاعیان" و مسعودی در "مروج‌الذهب" هستند ولی ، صاحب "البدایهٔ والنهایهٔ نظر ابن خلکان و مسعودی را اشتباه و نظر ابن جوزی (۲۹۸ق) را صحیح می‌داند.

منبع : مطالب ارسالی