گونه‌های زراوند و عوارض جانبی آن

● داده‌های آماری از طریق آزمایشات بر روی حیوانات:
Che et al متوجه گردیدند كه دوز ۴۰ میلی‌گرم بر كیلوگرم AA در موش صحرایی و دوز ۲۵ میلی‌گرم بر كیلوگرم در هامستر، به فرم خوراكی موجب مرگ می‌گردد.
Mengs آریستولوچیك اسید را در جوندگان در هر دو جنس آزمایش نمود و میزان LD۵۰ را به فرم خوراكی، چنین گزارش نمود: ۴/۲۰۳ میلی‌گرم بر كیلوگرم در موش صحرایی در ـ ۹/۱۸۳ میلی‌گرم بر كیلوگرم در موش صحرایی ماده ـ ۹/۵۵ میلی‌گرم بر كیلوگرم در موش نر ۱/۱۰۶ میلی‌گرم بر كیلوگرم در موش ماده.گزارش وی درخصوص میزان LD۵۰ به فرم داخل وریدی بدین صورت بود:
۵/۸۲ میلی‌گرم بر كیلوگرم ـ ۰/۷۴ میلی‌گرم بر كیلوگرم ـ ۴/۳۸ میلی‌گرم بر كیلوگرم و ۱/۷۰ میلی‌گرم بر كیلوگرم از جنبه هیستولوژیك، عوارض مشاهده شده عبارت بودند از: نكروز شدید لوله‌های كلیوی ـ آتروفی ارگان‌های لنفاتیك و زخم‌های سطحی و منتشر در بخش ابتدایی معده.
اجزاء جدا شده توسط كروماتوگرافی عصاره كلروفرمی ریشه A.indica را در موش مطالعه نمودند. یك قسمت آن موجب تخریب كلیه گردید، درحالی كه قسمت دیگر موجب اتساع عروقی خونی كبد و ایجاد لكه‌های هموراژیك شد.
گروه تحقیقاتی مذكور تركیبات ریشه A.indica را به طور تك‌تك در موش آزمایش نمودند و هیچ سمیت حادی در اثر تجویز یك دوز منفرد آن به فرم داخل معده‌ای مشاهده نكردند. مقادیر تجویز شده در دوز منفرد عبارت بودند از: ۱۰۰۰ میلی‌گرم بر كیلوگرم از پارا ـ كوماریك اسید، ۱۰۰ میلی‌گرم بر كیلوگرم سزكوئی‌ترپن، تركیبی كه بعداً به عنوان (s ۱۲)ـ و ۱۲ ـ سكوئیش واران ۱۲ ـ اول شناخته شد و ۶۰ میلی‌گرم بر كیلوگرم متیل آریستولات. هرچند كه تجویز مكرر متیل آریستولات با دوز ۶۰ میلی‌گرم بر كیلوگرم در روز به مدت ۴ هفته (به صورت ۵ روز در هفته) موجب افزایش فعالیت آلكالین فسفاتاز كبدی، تخلیه گیلكوژن كبدی و كاهش فعالیت آلكالین فسفاتاز كلیه می‌گردد.
در بزهای درمان شده با g/kg/day ۰/۵ـ۵/۰ از برگهای A.bracteata توسط لوله داخل معده‌ای، علائم اصلی سمیت عبارت بودند از: اسهال، ناراحتی در تنفس، التهاب پرده گوش، خمیده شدن كمر، ریختن موی پشت و معیوب شدن كمر. یافته‌های پاتولوژیك مشخص عبارت بودند از خونریزی شش‌ها، قلب و كلیه، تغییرات چربی و احتقان كبد، التهاب موكوئیدی شیردان و التهاب روده، تجمع مایع به رنگ كاه در حفره‌های سروزی.
تغییرات مشاهده شده در سرم عبارت بودند از: افزایش فعالیت آسپارتات آمینوترانسفراز، افزایش غلظت آمونیاك و اوره، كاهش سطح پروتئین تام و منیزیوم.
● واكنش‌های غدد اندوكرین:
اثر تنطور اصلی هومئوپاتیك را در شروع دوره جنسی در موشهای مونت نازا و موشهای نابالغ بررسی كردند اما هیچ فعالیت استروژنیك مشاهده ننمودند. دوز تجویز شده عبارت بود از: ml/day۰۵/۰ برای هر حیوان به طور خوراكی.
گروه تحقیقاتی Pakrashi گزارش دادند كه آریستولیك اسید و یك سزگویی ترپن كه بعداً شناسایی شد. فعالیت آنتی‌استروژنیك دارند. سزگویی‌ترپن مذكور، (s۱۲)ـ۷ و ۱۲ـ سكوئیش واران ـ۱۲ ـ اول نام دارد هر دو تركیب مذكور، از اجزاء اصلی ریشه A.indica هستند.
● واكنش‌های معدی ـ روده‌ای:
بر طبق كتاب Chinese medicine، عصاره الكلی میوه‌های آریستولوچیا به خصوص گونه‌های A.debilis sieb. et zucc. یا A.contorta Bge ممكن است در بعضی از بیماران، ایجاد تهوع، ناراحتی‌های معده و یا اسهال خفیف نماید.
Jackson و همكارانش مشاهده نمودند كه بیماران سرطانی درمان شده با AA به طریق داخل وریدی، دچار تهوع می‌گردند، اما این اثر، مسئله مهم و اساسی نمی‌باشد. (به منظور درك جزئیات بیشتر قسمت «واكنش‌های كلیوی» را مطالعه نمائید.)
● واكنش‌های خونی:
Jackson و همكارانش در بیماران سرطانی درمان شده با AA به طریق داخل وریدی، شمارش كامل خون را انجام دادند، اما هیچ‌گونه سمیت قابل توجهی را مشاهده نكردند (به قسمت «واكنش‌های كلیوی» مراجعه كنید).
● واكنش‌های كبدی:
به منظور كسب اطلاع درخصوص سمیت كبدی در حیوانات به قسمت «داده‌های آماری از طریق مطالعه بر حیوانات» مراجعه نمائید. اگرچه مطالعات اولیه درخصوص سمیت AA در سگ‌ها، مسمومیت كبدی عمده و قابل توجهی را نشان داده است. اما Jackson و همكارانش چنین سمیتی را در بیماران سرطانی درمان شده با AA به طریق داخل وریدی مشاهده نكردند (به منظور درك جزئیات بیشتر به قسمت «واكنش‌های كلیوی» مراجعه نمائید.»
● واكنش‌های كلیوی:
اثبات شده است كه AA در خرگوش، موش و rat نفروتوكسیك می‌باشد هم‌چنین دوزهای بالا از AA در انسان منجر به آسیب‌های كلیوی می‌گردد.
Jackson و همكارانش در مرحله I مطالعات خود، اثر AA را به طور داخل وریدی در ۲۰ بیمار سرطانی مطالعه نمودند. ۲ بیمار تحت یك تزریق ۲۴ ساعته از AA قرار گرفتند. درحالیكه ۱۸ بیمار باقیمانده، با یك تزریق سریع طی ۱۵ـ۵ دقیقه، AA را دریافت كردند. دوز تزریقی از ۱/۰ میلی‌گرم بر كیلوگرم در روز به مدت ۵ روز تا یك دوز منفرد ۲ میلی‌گرم بر كیلوگرم متغیر می‌باشد. در ۸ نفر از ۱۰ بیمار تحت درمان با دوز mg/kg/day ۱ به مدت ۳ روز یا بیشتر، افزایش میزان نیتروژن و اوره خون مشاهده گردید، كه به محض شروع روز چهارم درمان این اثر آغاز شده و به مدت ۲ ماه بعد از پایان درمان نیز ادامه داشته است.
سرعت و میزان فیلتراسیون گلومرولی در چند نفر از بیماران اندازه‌گیری گردید و مشخص شد كه به محض شروع روز دوم كاهش می‌یابد. بروز نفروز سمی حاد در چند نفر از بیماران موجب مرگ آنها گردید. درمقابل، در ۹ نفر از ۱۰ بیماری كه دوز روزانه كمتر از ۱ میلی‌گرم بر كیلوگرم دریافت می‌كردند، هیچگونه سمیت كلیوی مشاهده نگردید. Thiele و همكاران نشان دادند كه بین مصرف AA در انسان و نكروز لوله‌های پروكسیمال و تكرار ادرار شدید مقاوم به وازوپرسین ارتباطی وجود دارد.
تظاهرات مسمومیت كلیوی با آنچه كه در خرگوش مشاهده شده است، مشابه بوده است.

منبع : موسسه اطلاع‌رسانی طعام اسرار