دیوار تَرک خورده!

برای چندمین‌بار در دو سال گذشته، یك مقام نزدیك به رئیس جمهور با استفاده از صنعت ادبی <ذم شبیه مدح> به توصیف جایگاه رسانه‌ها پرداخت و این بار نیز مطابق معمول، همه گناهها به گردن مطبوعات افتاد كه به جای خبررسانی، نقش خاله‌زنك‌ها را ایفا می‌كنند! البته ظاهراً این بار، شانس با مسئولا‌ن دولتی همراهی كرده است و سوژه‌ای پیدا كرده‌اند تا بتوانند تحلیل‌های خود در مورد مطبوعات را، مستند جلوه دهند.
قصه <ترك> در دیوار اعتماد میان دولت و رسانه‌ها، از یك سال و چند ماه قبل آشكار شد. در آن زمان، رئیس جمهور در یك مصاحبه مطبوعاتی، با تـكـذیـب انتساب شعار <آوردن پول نفت بر سر سفره‌های مردم> به خود، آن را ساخته و پرداخته یك روزنامه اصلا‌ح‌طلب دانست. در حالی كه این شعار، سه روز قبل از برگزاری دور دوم انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۴، زینت‌بخش صفحه اول قوی‌ترین حامی رسانه‌ای آقای احمدی نژاد بود.
البته پس از آن كه رئیس جمهور، روزنامه اصلا‌ح‌طلب را به جعل این شعار و انتساب آن به خود متهم كرد، روزنامه حامی دولت - كه انتشار دهنده اصلی آن شعار بود - حاضر نشد از خبر خود حمایت و یا شجاعانه، مسئولیت تحریف سخن احمدی نژاد را بپذیرد و به این طریق به اصلا‌ح رابطه رئیس جمهور با رسانه‌ها، كمك كند. تنها چند روز پس از این مصاحبه، موضوع گرانی‌های بـی‌سـابـقـه، بـه سـوژه اصـلـی روزنامه‌ها - عمدتاً روزنامه‌های اصلا‌ح‌طلب - تبدیل گردید و همین امر نیز تقویت كننده روندی شد كه اكنون موجب گلا‌یه ودلخوری همكاران رسانه‌ای رئیس جمهور شده است.
زیرا رئیس جمهور با صراحت كامل رسانه‌ها را متهم كرد كه <به جو كاذب گرانی‌ها، دامن می‌زنند.> البته در سال‌های قبل نیز، گاه و بیگاه رسانه‌ها با اتهام افكنی برخی مقامات دولتی مواجه بودنداما در یك دهه اخیر، اكثر رسانه‌ها عادت كرده بودند كه از زبان رئیس دولت، سخنی علیه رسانه‌ها نشنوند و شاید همین امر، آنها را در برابر حملا‌ت دولتمردان به ویژه رئیس جمهور، دل نازك و كم تحمل كرد كه نتیجه این مسأله، افزایش فاصله میان بعضی از رسانه‌ها با دولت بود. پس از آن نیز كم و بیش اظهاراتی توسط مقامات عالیرتبه دولت نهم مطرح گردید كه شاه بیت آن، وابستگی برخی رسانه‌ها به عناصر ناسالم داخلی و خارجی بود. از جمله رئیس جمهور، در برابر انتقادهای مربوط به كاهش نرخ سود بانكی، از وجود رسانه‌های متعددی خبر داد كه همه آنها به عناصر پشت پرده بانك‌های خصوصی وصل هستند.
برخی همكاران او نیز تلا‌ش می كردند رد پایی از عناصر خودفروخته در رسانه‌های مجاز داخلی بیابند.در آخرین موضع‌گیری، مشاور رئیس جمهور عباراتی را در مورد رسانه‌ها به كار برده است كه اگر نیك بنگریم بیش از هر چیز وصف حال بعضی از دولتمردان است، از جمله او از رسانه‌ها انتقاد كرده است كه <چرا علیرغم گذشت ۲ سال از انتخابات، هنوز در روزنامه‌ها، صحبت از انتخابات است؟>
این توصیف در خصوص مطبوعات در حالی بیان می‌شود كه هنوز بسیاری از انتقادات به دولت، با نوعی پاسخ انتخاباتی مواجه می‌شود كه <اقدامات دولت، خواسته مردم در انتخابات سوم تیر بوده است> و یا اینكه <چون عده‌ای دستشان از مراكز قدرت و رانت‌خواری‌ها كوتاه شده است، دولت نهم را به ناكارآمدی متهم می‌كنند> تریبونداران حامی دولت هم اصرار دارند كه هنوز از عوامل آسمانی سخن بگویند كه به ادعای آنها در انتخابات سوم تیر ماه ۸۴ منجر به پیروزی احمدی نژاد شد و حتی از داستان خواب مادر یك راننده ناشناس تاكسی نیز در این زمینه، بهره می‌گیرند.
مشاور رسانه‌ای رئیس جمهور، همچنین به نـقد رسانه‌هایی پرداخته است كه به ادعای او خصلت <خاله زنكی> دارند و <دنبال این هستند كه این چی گفت و آن یكی چه جواب داد؟> راستی اگر رسـانـه‌هـا را بـه خـاطر انعكاس اظهارنظرهای نسنجیده برخی از سیاستمداران، <خاله زنك> بنامیم، مسئولا‌نی كه بلا‌فاصله در برابر بعضی از انتقادات بر می آشوبند و به جای پاسخگویی<اتهام افكنی> می‌كنند، شایسته چه نامی هستند؟
نگارنده به دنبال دفاع مطلق از مندرجات و شیوه خبررسانی همه رسانه‌ها نیست و حتی بسیاری از آنها را نمی‌پسندد، اما آیا فقط رسانه‌ها هستند كه ممكن است در انعكاس اخبار بی‌دقتی یا حتی بی‌انصافی به خرج دهند؟ آیا هیچ یك از داوری‌های مسئولا‌ن نسبت به رسانه‌ها، حاوی بی انصافی و حتی اتهام افكنی نبوده است؟
آیا دروغ پنداشتن اخبار منتشره توسط رسانه‌ها در مورد <واقعیت غیرقابل انكار گرانی> و یا حـمـلـه بـه رسـانـه‌هـا بـه خـاطـر انـعـكـاس بـعضی گزارش‌های رسمی در مورد نرخ ۲۲ درصدی تورم، عین انصاف است، اما برداشت نه چندان دقیق برخی رسانه‌ها از یك اظهارنظر رئیس جمهور را می‌توان دروغ پردازی و تحریف نامید و به این طریق برخی اقدامات ضد رسانه‌ای را توجیه كرد؟مشاور رسانه‌ای رئیس جمهور، در ماههای اولیه كار دولت، روش‌های جدیدی در پیش گرفته بود و حتی با بعضی كانال‌های ماهواره‌ای ایرانی، مصاحبه كرد تا ثابت كند به <جایگاه رسانه> فارغ از گـرایش سیاسی آن، واقف است.
او اكنون نیز می‌تواند برای كاهش فاصله میان دولت و رسانه‌ها، نقش موثرتری ایفا نماید؛ به شرط آن كه نه حق رئیس جمهور را در پای رسانه‌ها قربانی كند و نه از رسانه‌ها انتظار داشته باشد كه به خاطر به كرسی نشستن سخن دولت و رئیس جمهور، قربانی شدن خود را تحمل نمایند.

منبع : روزنامه آفتاب یزد