تلفن - Telefon

سال تولید : ۱۹۷۷
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : جیمز ب. هریس.
کارگردان : دان سیگل.
فیلمنامه‌نویس : پیتر هیمز و استرلینگ سیلی‌فانت، بر مبنای رمانی نوشته والتر ویجر
فیلمبردار : مایکل باتلر.
آهنگساز(موسیقی متن) : لالو شیفرین.
هنرپیشگان : چارلز برانسن، لی رمیک، دانلد پلیزنس، تاین دیلی، آلن بیدل، پاتریک مگی، شری نورث، ایگی ولفینگتن و روی جنسن.
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۳ دقیقه.


پس از یک سری عملیات انتحاری خرابکارانه علیه هدف‌های نظامی در خاک آمریکا، بدون هیچ انگیزه مشخصی - «گریگوری بورزوف» (برانسن) مأمور کا.گ.ب. برای شرکت در جلسه‌ای محرمانه به مسکو فراخوانده می‌شود و به او می‌گویند که باید «نیکولای دالچیمسکی» (پلیزنس)، یکی از متعصبان دو آتشه مخالف با برنامه تنش‌زدائی با غرب را پیدا کند. «دالچیمسکی» که اکنون در آمریکاست، شبکه‌ای از مأموران مخفی را فعال می‌کند. او با پیغام مخصوصی که از طریق تلفن می‌گوید آنان را هیپنوتیسم می‌کند تا عملیات را آغاز کنند. این شبکه که به «تلفن» مشهور است، در طول جنگ سرد تأسیس شده بوده اما به‌دلیل هراس از اقرار به وجود چنین شبکه‌ای در دوران تنش‌زدائی هرگز برچیده نشده است. حالا «بورزوف» رابط آمریکائی‌اش، «باربارا» (رمیک) را ملاقات می‌کند. سپس آن دو به بیمارستانی می‌روند تا یکی از مأموران «تلفن»، «پدر استوارت دیلر» (ولفینگتن) را که در حین انجام عملیات به شدت مجروح شده، پیش از این که بتواند چیزی درباره «تلفن» بگوید، خلاص کنند. «بورزوف» از حمله‌های اتفاقی «دالچیمسکی» گیج شده، تا اینکه متوجه می‌شود او با حروف اول اسم خود، هدف‌های مورد نظرش را مشخص می‌کند. مقامات سیا نیز با کمک متخصص کامپیوترشان، «دوروتی پوترمن» (دیلی) و اطلاعاتی که «باربارا» در اختیارشان گذاشته به این رابطه پی می‌برند؛ «باربارا» جاسوسی دوجانبه است و در این جا دستور می‌گیرد که پس از پایان عملیات «بورزوف» را بکشد. کوشش «دالچیمسکی» برای فعال کردن مأموری در شهر هیوستن ناموفق می‌ماند، «بورزوف» و «باربارا» نیز به تنها شهری که با حرف «H» شروع می‌شود، می‌روند. در کافه‌ای کنار جاده، «دالچیمسکی» و مأمورش را می‌کشند و تصمیم می‌گیرند هر دو با هم از آنجا بروند و به مقامات سیا و کا. گ. ب. بگویند که اگر در کارهای آنان مداخله کنند، بقیه مأموران را فعال خواهند کرد.
* تلاشی ناموفق برای ایجاد تحول در ژانر جاسوسی، فرض اساسی و ظاهراً بدیع فیلم، یک مأمور کا. گ.ب. که می‌خواهد رابطه خوب شرق و غرب را حفظ کند، مستعمل می‌نماید. طرح داستانی نیم‌بند و شخصیت‌های نصفه هم این وضع را تشدید می‌کنند. طوری که در همان صحنه کوتاه اولیه، اعتماد تماشاگر از طرح داستانی و شخصیت‌ها سلب می‌شود. حتی عملکرد «دالچیمسکی» هم غیر منطقی به‌نظر می‌رسد زیرا خیلی راحت و بی‌دلیل خودش را به دردسر می‌اندازد.