پرورش میگوی آب شیرین در هندوستان

در هندوستان که سهم هر فرد از منابعی چون گوشت و شیر ناچیز است ، ماهیها و میگوها نقش اساسی در توازن جیره غذایی افراد به عهده دارند . در حدود ۹ گونه از ۳۹ گونه شناخته شدهٔ میگوی آب شیرین جنس ماکرو براکیوم روزنبرگی بعنوان گونه های مهم تجاری در رودخانه های هند وجود دارند . دوگونه یکی بنام میگوی مالزی یا میگوی بزرگ آب شیرین ( ماکرو براکیوم روزنبرگی ) و میگوی رودخانه ای بنام M.Malcolmsonii در حال حاضر در کشور هند پرورش داده می شوند، گونه کوچکی بنام M.idea که باید نسل آن محافظت شود ، بوسیله ماهیگیران بطور بی رویه صید می شود .
● توسعه صنعت پرورش میگوی آب شیرین
پرورش میگوی آب شیرین در بسیاری از کشورهای جهان گسترش یافته است در حالیکه تاکنون درهند از آن غافل بوده اند . بهر جهت ، پس از تنزل کیفیت میگوهای دریایی بدلیل بروز بیماری جدید ویروسی در آنها ، پرورش میگو بسرعت ، روند در آمدی رو به رشدی پیدا نمود که با عرضه آن به بازار ، با افزایش قیمت قابل توجهی روبرو شد . هم اکنون هند در تولید ۱۰۰۰ تن از ۳۲۰۰۰ تن برآورد تولید سالیانه جهانی ،که از میگوهای آب شیرین انتظار می رود ، شرکت دارد .
پرورش میگوی آب شیرین در هند یک روند اعتدالی را دنبال می نماید ، این کشور ازسطح تولید سنتی به سوی پرورش نیمه متراکم با تولید بالا حرکت نموده و امروزه نیز تولید بصورت متراکم را پیش رو دارد . این کوششها توسط دولت هندوستان به کمک مرکزتحقیقات کشاورزی ودانشگاههای مختلف ونیزتشکلهای رسمی ماهیگیری، ‌تحقق یافته است.
در تولید به روش سنتی ، میگوهای جوان در استخرها ، مخازن ، مزارع برنج و دیگر روشهای تولیدی ، ذخیره و نگهداری می شوند و پس از رشد قابل ملاحظه ، صید آنها انجام می گیرد . در سالهای اخیر افزایش میزان میگوهای جوان در طبیعت و تأسیس هچری ها ( محلی که در آن تخمهای لقاح یافته به لارو تبدیل می شوند ) عامل محرکی جهت پرورش میگو در ایالات ساحلی هند بوده است . در برخی از ایالات هندوستان ، عدم استقبال افراداز تکنولوژیهایی که با استفاده از آبهای شور موجود می توان به تولید ماهیان مولد پرداخت ، سبب شده تا روند رو به رشد این صنعت پرسود با مشکل مواجه گردد .
● مدیریت هچری
پس از موفقیت در تولید میگوی بزرگ آب شیرین که با راه اندازی هچری های بزرگ انجام شد ، برای تولید میگوهای رودخانه ای نیز کوششهای زیادی انجام گرفت .
در کشور هندوستان سیستمهای هچری به دو شکل داخلی ( بصورت مسقف ) و یا در فضای باز با محوطه وسیع به چشم می خورد ،که در همگی آنها از آب تمیز ، آب دریا و آب شور سبزرنگ استفاده می شود . هر امکانات ویژه ای در هچریها با توجه به شرایط محلی مد نظر قرار می گیرد.
تولید میگوی بزرگ آب شیرین در مناطقی از هندوستان که میزان درجه حرارت آب ۳۲- ۲۸ درجه سانتی گراد
می باشد ، در طول سال انجام می شود .
حدوداً ۶ ماه زمان لازم است تا میگوها به بلوغ برسند .میگوها در طول عمرشان ، ۴ تا ۵ مرتبه زادو ولد می کنند . ماده های بالغ از استخرهای نواحی شرقی یا مکانهای طبیعی جمع آوری شده و در مخازن فایبر گلاس یا در استخرهای بزرگ پلاستیکی ، نگهداری می گردند . آب مورد استفاده در این سیستم معمولاً تعویض شده و هوادهی می گردد . میگوها در طول روز با نرم تنان دوکفه ای – روغن نارگیل وسبوس برنج تغذیه می شوند .
● میگوها به نسبت یک
نر به ۲ تا۴ ماده نگهداری شده و با ایجاد جایگاه های مصنوعی
از همجنس خواری آنان جلوگیری می گردد.جفت گیری در میگوها ،
ساعات کمی پس از پوست اندازی انجام می شود . ۲۴ ساعت پس از باروری تخمها ، پاهای شنا در آنها ظاهر می گردد. انکوباسیون تخمها، ۲۴-۲۲ روز بطول می انجامد . از زمان تخم ریزی ماده های رسیده تا رسیدن به مرحله لاروی ۲۴- ۲۲ روز زمان لازم است .
● مدیریت پرورش لارو
اخیراً انجمن مرکزی پرورش میگوی آب شیرین برای تولید مولدین از یک سیستم صحرایی که ساده و کم هزینه می باشد استفاده نموده است.
در این سیستم آب دریا با شوری ۱۳-۱۱ ( ppt ) مورد استفاده قرار می گیرد . جهت جیره غذایی لارواز حیواناتی مانند کرمهای chopped و نرم تنان دو کفه ای استفاده می شود .
در مقایسه با سیستم تولید لارو رایج درکشورهند ، در این سیستم جدید ، مقدار تعویض آب ، استفاده از نیروی الکتریسیته، هزینه های غذا و مدت پرورش تا میزان ۲۰ % کاهش می یابد .
در سیستم جدید آب شور سیستم ، بطور نسبی و بتدریج درمدت زمان ۲۴ ساعت با آب شیرین فیلتر شده ، تعویض می گردد . اگر در اجرای فرایند و انجام کار تاخیری رخ دهد ، بیشترین تلفات درزمان همجنس خواری دیده خواهد شد . میگوهای جوان جهت پرورش در مناطق دیگر، به تعداد ۵۰ قطعه در هر لیتر بسته بندی شده و برای حمل ونقل آماده می گردند .
● تغذیه و فرمول غذادهی
سطح مناسب پروتئین برای رشد ماکرو براکیوم روزنبرگی درحدود۳۵-۲۷ درصد می باشد ، این در حالیست که نیازهای پروتئینی در میگوهای جوان در سطح بالاتری قرار دارد. برخی محققین براین باورند که اگر پروتئین در غذای میگو بیش از ۴۰ درصد باشد ،در میگوها رشد منفی مشاهده می شود . ماکرو براکیوم روزنبرگی از نظر نیازهای کیفی به ۱۰ نوع اسید آمینه ضروری بجز اسید آمینه لیزین ، همانند میگوهای خانواده پنائیده می باشد.
در یک آزمایش بعمل آمده ، نیاز ماکرو براکیوم روزنبرگی به اسید آمینه لیزین در جیره غذایی، مقدار ۴/۱ درصد لیزین به اثبات رسیده است . در هندوستان ، از پلی ساکاریدها به میزان ۴۰- ۳۰ درصد در جیره غذایی خشک ماکروبراکیوم روزنبرگی استفاده می شود . تحقیقات بیشتری لازم است تا نیازهای ماکرو براکیوم روزنبرگی و میگوهای رودخانه ای را نسبت به کربو هیدراتها در مراحل مختلف رشد مشخص نماید تا از این طریق امکان توسعه در شرایط مختلف پرورشی ، ایجاد گردد .
اسیدهای چرب ضروری از جمله مجموعه اسیدهای لینولنیک برای سخت پوستان دریایی دارای اهمیت زیادی هستند در حالیکه ماکرو براکیوم ها نیاز بیشتری به مجموعه اسیدهای لینولنیک دارند تا اینکه ترکیبی از آنها را مور داستفاده قرار دهند .در نیازهای غذایی میگوی آب شیرین باید از اسیدهای لینو لنیک به میزان ۱۰-۲ درصد استفاده شود ، این در حالیست که نیاز قطعی ماکروبراکیوم روزنبرگی و M.Malcolmsonii به کلسترول تأیید نشده است .اطلاعات کمی در مورد نیازهای ویتامینی و مواد معدنی میگوهای آب شیرین در دسترس قرار دارد.بهرجهت ، این شناخت وجود دارد که اگر سطوح ویتامین در جیره غذایی میگوی آب شیرین ، کافی نباشد ، این روند سبب توقف یا تأخیر در دگردیسی گردیده و در نتیجه تلفات زیادی را در طول دوره لاروی شاهد خواهیم بود .
کمبود یا عدم وجود اسید اسکوربیک در جیره غذایی میگو سبب سیاهی رنگ مری ، پوست ، دیواره معده ، دیواره روده پسین و آبششها می گردد.
● پرورش ماکرو براکیوم روزنبرگی
میگوهای آب شیرین از جمله گونه های بسیار خوب جهت پرورش می باشند ، برای اینکه آنها می توانند هم در آب شیرین و هم در آب شور و هم در آبهای باشوری کم رشد نمایند . آنها همه چیز خوار بوده و پتانسیل رشد حداکثر را در میان میگوهای پرورشی دارا هستند . در مورد میگوهای آب شیرین ، بازاریابی داخلی و خارجی نیاز می باشد . در جدول شماره یک داده های مربوط به تولید آبزی پروری در گونه های مختلف ماکرو براکیوم دردسترس قرار می گیرد.
● پرورش در سطوح پایین
در حالیکه زمینهای ساحلی پوشیده از آب ، جهت کشت شلتوک ( برنج ) در نظر گرفته می شود ، می توان از این زمینها جهت پرورش میگوهای جوان ماکرو براکیوم استفاده نمود .بخشی از این زمینها جهت پرورش میگو بصورت محدود مورد استفاده قرار گرفته است .در غرب بنگال ، مولدین از دریاهای اطراف جمع آوری شده و به پرورش دهندگان فروخته می شوند . این در حالیست که اخیراً پرورش ماکروبراکیوم روزنبرگی و M.Malcolmsonii بصورت سازمان یافته و تجاری در هندوستان آغاز شده است .
● ماکروبراکیوم روزنبرگی
در هندوستان ، یک کار آزمایشی مقدماتی در زمینه پرورش میگوی آب شیرین (ماکروبراکیوم روزنبرگی) در کانال ، در نهالستان نارگیل ایستگاه تحقیقات Kumarakom ، انجام شد که از این روش ، مقدار ۸۰۵ کیلوگرم میگو در یک هکتار در طول ۲۴۶ روز پرورش تولید گردید .
آزمایش دیگری نیزدر مزرعه ای در ناحیه pokkali انجام گرفت که درآن مقدار ۵۰۶ کیلوگرم میگو در یک هکتار
در طول ۱۱۵ روز پرورش تولیدشد .در برخی مطالعات که برروی پرورش میگو در سیستم گسترده با غذادهی مناسب ، کوددهی و کنترل کیفیت آب انجام شد، تولیدی بیش از ۳۰۰/۳ کیلوگرم میگو در یک هکتار در طول سال حاصل گردید .میگوی ماکروبراکیوم روزنبرگی به میزان ۹۸۴-۲۸۰ کیلوگرم دریک هکتاردر شرایط پرورشی گسترده با ظرفیت رهاسازی ۵-۳ قطعه میگوی جوان در هرمتر مربع در یک دوره پرورشی ۲۱۰-۱۸۰ روزه تولید شده است .
این در حالیست که میزان بازماندگی در این روش ۴/۶۲-۵/۵۸ درصد بوده است. پرورش میگو در شرایط نیمه متراکم در گونه های مشابه با تولیدی معادل ۲۸۰/۲-۶۶۲/۱ کیلوگرم در هکتار در طول ۱۸۰ روز پرورش با استفاده از مکمل های غذایی و ظرفیت ذخیره سازی ۱۰ قطعه میگو در هر متر مربع ، به ثبت رسیده است .
● میگوی M.Malcolmsonii
درAndhra Pradesh هندوستان ، میگوی M.Malcolmsonii در نواحی پست جلگه ای در کنار رودخانه Godavari پرورش داده می شود .میگوها با کمترین اعمال مدیریت به اندازه قابل فروش ( سایز بازاری ) خواهند رسید که این روند ، بیانگر پتانسیل بالای این موجود ونیز اتخاذ شرایط پرورشی مناسب و علمی می باشد .
در آزمایشاتی که برروی پرورش تک گونه ای و توأم میگوهای جوان M.Malcolmsonii در تولیدات Madandhi هندوستان صورت پذیرفت ، این نتیجه حاصل شد که مقداری کمتر از ۳۸۰ کیلوگرم میگو در هر هکتار در طول سال تولید گردید .
برخی مطالعات ، تولید به میزان ۶۴۰/۱ -۲۸۴ کیلوگرم میگو در هکتار در طول ۱۳۴-۱۲۰ روز پرورش به روش تک گونه ای را در میگوی M.Malcolmsonii گزارش نموده اند. این در حالیست که فقط مقدار ۷۰۹-۸۵ کیلوگرم میگو (M.Malcolmsonii) در هکتار در طول ۱۰۰ روز پرورش به روش توأم ، تولیدگردیده است .
میگوی M.Malcolmsonii در استخرهای کوچکتر از ۲۵۰ متر مربع در یک دوره ۱۸۰ روزه با ظرفیت ذخیره سازی ۵ قطعه میگوی جوان در هرمتر مربع ، پرورش داده شد که از این طریق مقدار ۹۹۹-۴۴۰ کیلوگرم میگو در یک هکتار تولید گردید ، میزان باز ماندگی در این روش ۲/۷۵-۲/۴۴ در صد بوده است .
● سیستم پرورش توأم
برخی از گزارشات حاکی از رشد و درصد بازماندگی بسیار خوب میگوی M.Malcolmsonii در پرورش توأم با ماهی کپور در سیستم پرورش گسترده ، می باشد. در این روش ماهی کپور به تعداد ۱۰۰۰۰ ( ده هزار ) قطعه در هکتار بهمراه
میگوهای نر با میانگین وزن ۴۴ گرم در استخرهای به مساحت ۵/۰ هکتار ذخیره می شوند ، میگوهای ماده نیز با همان وزن ( ۴۴ گرم ) به همراه ماهی کپور در استخرهای ۴/۰ هکتاری دیگر ذخیره می گردند . میگوهای نر در این روش پرورشی به میانگین وزن ۱/۲۹۵ گرم رسیده و میزان بازماندگی آنها ۸۸-۵۶ درصد بوده است . میگوهای ماده نیز به میانگین وزن ۲۳۰ گرم رسیده و میزان بازماندگی آنها ۱۰۰ درصد بوده است .
زمانیکه میگوها با کپور هندی در روش توأم پرورش داده می شوند ، مقدار ۵۰۰-۳۰۰ کیلوگرم میگو و ۴-۳ تن ماهی تولید می گردد،که این حالت بیانگر آن است که گونه M.Malcolmsonii پتانسیل پرورشی را دارا می باشد وگونه ای است که می تواند درعرصه تولید ، با گونه های دیگر رقابت نموده و در بیش از ۲۰ درصد تولیدات آبزی پروری مشارکت داشته باشد . آزمایش دیگری بر روی پرورش میگو به روش توأم در مرکزBadampudi ( که طرحهای تحقیقاتی را در راستای الگوهای تولیدی کشور هند ارئه می نماید ) انجام شد که در این روش مقدار ۸۰۷-۳۱۴ کیلوگرم میگو و در حدود ۳ تن ماهی در یک هکتار تولید گردید ، در این روش از جیره غذایی سبوس برنج،
روغن نارگیل و پودر ماهی استفاده شد . اخیراً ، از تولید به روش تک گونه ای میگوی M.Malcolmsonii مقدار
۴/۶۹۰ -۲/۵۳۴ کیلوگرم میگو در یک هکتار در طول ۳۹۰ روز پرورش حاصل گردید ، در این روش از ظرفیت ذخیره سازی بالا به میزان ۶۰۰۰۰ ( شصت هزار ) قطعه رهاسازی در هکتار استفاده گردید. در طول دوره نیز میگوها توسط پرورش دهندگان نگهداری گردیده و پرورش یافتند .
● بیماریها
بیماریهای متعددی در هچریها ومحیطهای پرورشی میگوی آب شیرین وجود دارد که از آن جمله می توان بیماریهای قارچی ، انگلهای مختلف تک یاخته ، ترماتودهای تک جنسی و دو جنسی و تعدادی از باکتریها را نام برد .
● توسعه پایدار
مولفین با توجه به تحقیقات انجام شده ، براین باورند که باید شرایط نگهداری مولدین ( ماکروبراکیوم ) در استخرهای ذخیره مولدین ، وضعیت مناسبی را دارا باشد تا بتوان تخم را در طول سال تولید نمود و رهاسازی لازم را انجام داد .
این در حالیست که توجه به تکنیکهای رهاسازی در سیستم پرورش متراکم جهت تبدیل پست لارو به میگوهای جوان ، نیاز ضروری خواهد بود .
در پی گسترش و تعمیم پرورش تک گونه ای و توأم میگوی آب شیرین در کشور هندوستان ، باید محافظت از این گونه ، جهت تولید در سطوح مختلف انجام شود . و نیز باید پتانسیل پرورش گونه های دیگر میگو نیز در هندوستان مورد ارزیابی و بررسی قرار گیرد .

http://www.fisheryandfish.blogfa.com/

منبع : پایگاه اطلاع رسانی شیلات ایران