اکالیپتوس

درختی است بلند و همیشه سبز كه ارتفاع آن به ۶۵-۴۵ متر می رسد. پوست درخت نقره ای است كه هرساله به صورت ورقه جدا شده و قطعه قطعه می گردد ولی بعد رنگ آن زرد می شود و در قسمت یقه دائمی است. میوه آن بدون پایك یا با پایك كوتاه و خمیده كروی تا مخروطی پهن است و چهار نوار گیلدار آن كاملاً مشخص است. سطح میوه دارای شیار های كوچك است. برگ های گیاه بخش دارویی آن را تشكیل می دهد. رنگ تمام برگ های اولیه و شاخه ها سبز مایل به آبی یا كبود است ولی به تدریج سبز مایل به سفید و مومی می گردد. زمان گلدهی این گونه خرداد تا آبان ماه است. برگ ها از قسمت های پهن تر گیاه جمع آوری می شود. این گیاه بومی شرق استرالیا و تاسمانی است. در ایران در شرق بحر خزر (میانكاله)، غرب بحر خزر (هشتپر)، سراوان، خوزستان و فارس كشت شده است. برگ های گیاه واجد حداقل یك درصد اسانس و دارای دست كم ۷۰ درصد سینئول است.اكالیپتوس اثر خلط آور، ضدعفونی كننده و ضداسپاسم داشته در تسكین علائم سرماخوردگی موثر است. از ماده موثره اسانس آن در پماد های ضدتحریك و خمیردندان ها استفاده می شود. به عنوان حشره كش و دور كننده حشرات نیز به كار می رود. همچنین به صورت پماد و مخلوط با روغن های پایه در تخفیف التهاب و تسكین درد های عضلانی از طریق موضعی مصرف می شود. اسانس اكالیپتوس در دوز های بالا مانند بسیاری اسانس های دیگر به علت تحریك روده مهلك است. در طب گذشته ایران هیچ گونه اشاره ای به موارد مصرف اكالیپتوس نشده است. از فرآورده های موجود در بازار می توان به بخور اكالیپتوس (به صورت تنتور و به صورت پودر) اشاره كرد.

منبع : روزنامه شرق