پنجشنبه, ۹ فروردین, ۱۴۰۳ / 28 March, 2024
مجله ویستا

افسردگی در زنان (Depression)


افسردگی در زنان (Depression)
افسردگی یک حالت روانی (احساسی ) است که همگان در لحظاتی به آن دچارمی شوند. برای مثال وقتی که عزیزی را ازدست می دهید، دچار افسردگی شده، شدیداً گریه و عزاداری می کنید و حتی ممکن است خواب و اشتها خود را هم از دست بدهید.
اگر دانش آموز یا دانشجو هستید و دردرسی نمره مورد نظر را نیاورده اید ممکن است دچارافسردگی و یأس شوید. یا اگر جویای کار هستید و به هر دری می زنید و نتیجه ای نمی گیرید، افسردگی و حرمان ممکن است دامان شما را بگیرد.
ولی افسردگی تا زمانی یک حال طبیعی تلقی می شود که اولا کوتاه مدت بوده، ثانیا شدت زیادی مثلا فکر خودکشی نداشته باشید و ثالثاً علایم همراهی چون بیخوابی و بی اشتهایی شدید، ناتوانی درلذت بردن ازفعالیتهای تفریحی و احساس گناه شدید، نداشته باشد . در غیراینصورت افسردگی یک بیماری تلقی می شود.
ما در زبان روزمره، از کلمه افسردگی جهت توصیف ترکیبی از احساسات غمگینی[i][۱]، ناکامی[ii][۲]، نا امیدی[iii][۳]، و شاید رخوت و بی حالی[iv][۴] استفاده کنیم اما زمانی که درمی یابیم پزشکان، روان پزشکان و روان شناسان بالینی این کلمه را به شیوه ای متفاوت به کار می برند، سردرگم می شویم. ازدید آنان، افسردگی یا بیماری افسردگی، حالتی است که به درمان ویژه نیاز دارد. به علت این درهم شدن واژه ها افراد عادی و درمانگرانی که بیماری افسردگی مبتلا نشده اند، احتمالا همدردی و مساعدتی کمتر از آنچه جدی بودن موضوع افسردگی می طلبند، ازخودظاهر می سازند.آنان ممکن است چنین تصور کنند که افراد افسرده تن پرور، خودخواه، یا اهل تمارضند[v][۵] و آنان را با چنین عباراتی نصیحت می کنند : «سعی کن خودت را جمع و جور کنی» یا «خودت را از این حالت خارج کن، به آن بدی هم که فکر می کنی نیست»
افراد مبتلا به خوبی این مسئله را احساس می کنند که دوستان، همکاران و خانواده های آنها نمی توانند مشکل آنها را درک کنند و با آنان همدلی[vi][۶] نشان دهند وبا نگرانی از اینکه دیگران آنها را به عنوان فردی متمارض تلقی کنند، ناراحتی شان را دو چندان می سازد.
● هورمون ها وافسردگی
هر چقدر که بعضی از زنان سعی درانکار دارند، ولی این طور به نظر می رسدکه تفاوت های هورمونی که در جنس زنانه وجود دارد تمایل به بروز افسردگی در ایشان را افزایش می دهد. درحقیقت، افسردگی و اختلالات هورمونی ارتباطی تنگاتنگ با یکدیگر دارند. از آنجایی که میزان جریان هورمون ها در زنان بیشتر است، می تواند یک دلیل دیگر برای ریسک بالای ابتلای آنها به افسردگی باشد و به همین دلیل است که دختران پس از بلوغ جنسی یعنی زمانی که هورمون های زنانه شروع به ترشح می کنند، حساس تر از پسران هستند.
درحقیقت زنان، به ویژه دردوران مربوط به تولید مثل(قاعدگی، تخمک گذاری، بارداری و یائسگی) نسبت به افسردگی آسیب پذیرتر هستند. تغییرات هورمونی دراین دوران برانتقالات عصبی که کنترل روحیات را بر عهده دارند، اثر می گذارند. هورمون استروژن هم با واکنش در برابر استرس، دربروز افسردگی اثر دارد و در مواقع بروز استرس، در بروز افسردگی اثردارد. درمواقع بروز استرس غده آدرنال به میزان زیادی هورمون کورتیزول ترشح می کند که فعالیت سیستم دفاعی و سوخت و ساز بدن را افزایش می دهد و می توان به راحتی گفت ترشح اضافه استروژن هم سبب افزایش ترشح هورمون کورتیزول و هم باعث کاهش فعالیت آن می شود تا دوباره به میزان طبیعی بازگردد. در طول دهه های اخیر مطالعات بسیاری نشان داده است که بیش از نیمی ازافرادی که دچار افسردگی های عمیق بوده اند، دارای میزان زیادی از کورتیزول بوده اند اگر هورمون استروژن میزان کورتیزول را پس از استرس افزایش می دهد، پس این هورمون زنان را بیشتر به سوی افسردگی می کشاند، به ویژه پس از یک تنش عصبی.
● افسردگی پس از زایمان
رابطه ای که بین هورمون ها و افسردگی وجود دارد، در نوع افسردگی پس از زایمان به اوج خود می رسد. اکثر زنان طیف وسیعی از حالات روحی را هم در دوران بارداری و هم در دوران زایمان تجربه می کنند. بدون در نظرگرفتن این که یک مادر تا چه حد و چگونه خود را برای زایمان آماد می کند، دچار سرگیجه و اضطراب می شود.
سه یا چهار روز پس از تولد نوزاد، مادر «افسردگی نوزادی» را تحربه می کند، این حالت غم واندوه یک عکس العمل معمولی است که برای یک سوم از نومادران اتفاق می افتد. درواقع یک حالت افت احساسی پس از تولد نوزاد به وجود می آید. احساس می کنید که بدون هیچ دلیلی دوست دارید گریه کنید، نا آرام هستید و احساس رنجیدگی خستگی و اضطراب می کنید.
این نوع از غم و اندوه به همان سرعتی که ظاهر می شود، خود به خود ناپدید می شود. با این حال این احساس در بین بعضی از نومادران تبدیل به افسردگی عمیق می شود دلیل این که چرا مادران متوجه این افسردگی خود نمی شوند، این است که این نوع افسردگی تا قبل از یک سال و حتی بعد از آن خود را ظاهر نمی کند و اغلب به تدریج بدتر می شود. علایم این نوع افسردگی عبارتند از :
▪ بی توجهی و یا عدم تمایل به نوزاد
▪ ترس از آسیب رساندن به نوزاد یا خود
▪ احساس بی حوصلگی و غم زدگی و ناامیدی
▪ اختلال در اشتها و خواب
▪ عدم وجود تمرکز
▪ رنجیدگی و گریه کردن های بی دلیل
▪ احساس گناه کردن
▪ احساس پوچی و بی ارزش بودن
▪ تغییر حالت های ناگهانی
بروز عدم علاقه به آنچه که قبلاً از آن لذت می برده اید اگر احساس می کنید که بیشتر این علائم (چه قوی و چه ضعیف) در شما وجود دارد، باید بدانید که دچار افسردگی پس از زایمان شده اید.
هادی قوامی پور
http://oloum۸۴.blogfa.com


همچنین مشاهده کنید