یاد بگیرید که از سکوت لذت ببرید

برای آگاهی از عالم درون باید تا حد امکان سر و صداهای بیرونی را کاهش داد. توجه کنید که تا چه اندازه هر روز خودتان را در معرض صداهای بیرونی قرار می‌دهید.
معمولاً با زنگ اعصاب خردکن ساعت آغاز می‌شود، آنگاه با وزوز مسواک برقی یا صدای مو خشک‌کن، و آن‌وقت با گزارش آخرین اخبار صبحگاهی. سپس صدای موتورهای اتوموبیل، و بوق‌های بی‌وقفه ساعات پرترافیک.
روزهایمان اغلب از ساعت نه صبح تا پنج بعد‌ازظهر، پر شده از صدای تلفن و تجهیزات دفتری و صحبت‌های غیرضروری همکاران و مشتریان و رئیسان. حتی اگر در خانه کار کنید، باز هم چه‌بسا صدای مداوم و گریز ناپذیری وجود داشته باشد.
تعطیلات آخر هفته هم که صدای تلویزیون و دستگاه‌های صوتی، رخصت نمی‌دهد که صدای اندیشه‌هایمان را بشنویم.
بی‌آن‌که دریابیم، از صداهای زندگی روزانه‌مان در فشاریم. اگرچه چنان به این صداها عادت کرده‌ایم که نمی‌‌توانیم تصور کنیم بدون آنها چگونه می‌توانیم سر کنیم.
به‌‌هنگام آغاز سفر درونی خود، طبیعتاً می‌خواهید تا حد امکان از اغتشاش و هیاهوی بیرون بکاهید تا بتوانید ندای درونتان را بشنوید.
شاید بعضی از صداها ـ مانند رفت و آمد اتومبیل یا مهمانی همسایه‌ها ـ غیر قابل کنترل باشد. اما می‌توانید در محدوده و فضای خودتان تا حد امکان آرامش بیافرینید.
یاد بگیرید بدون زنگ ساعت بیدار می‌شوید. پیش از این‌که به‌ خواب روید، مجسم کنید که در ساعت دلخواهتان بیدار می‌شوید.
بکوشید گهگاه از تلویزیون و رادیو و پخش صوت و سایر دستگاه‌های صوتی برحذر بمانید. حتی وقتی به پیاده‌روی می‌روید یا ورزش می‌کنید، دست از سر واکمن خود برداریدو مخصوصاً به‌هنگام رانندگی حتماً رادیو و پخش صوت را خاموش کنید. بگذارید در سکوت احاطه شوید، و از آن مدت زمان برای حضور در لحظه سود جوئید، به‌جای این‌که بگذارید آن اصوات یا تفریحات شما را از حیات و عالم درونتان دور گردانند.
به تلفن جواب ندهید. بگذارید دستگاه پیام‌گیر پیام‌ها را بگیرد تا بعداً سر فرصت به آنها گوش کنید.
تعمداً خلوت بگزینید: یک گوشه‌نشینی برنامه‌ریزی شده، آخر هفته‌ای را تنها در خانه بمانید، تا بتوانید با شادمانی ناشی از سکوت و سکون همنوا شوید.
اگر به سکوت عادت نداشته باشید، شاید نخست به‌ نظرتان عجیب بنماید. اما تدریجاً آن را ارج خواهید نهاد. و عاقبت آن را برای رشد درونتان ناگزیر خواهید یافت.

منبع : مطالب ارسال شده