دوشنبه, ۷ فروردین, ۱۴۰۲ / 27 March, 2023
مجله ویستا
جغد خاکستری - GREY OWL
سال تولید : ۲۰۰۰
کشور تولیدکننده : کانادا، انگلستان و آمریکا
محصول : جیک ابرتس و ریچارد آتن‌بارو
کارگردان : آتن بارو
فیلمنامه‌نویس : ویلیام نیکلسن
فیلمبردار : راجر پرات
آهنگساز(موسیقی متن) : جرج فنتن
هنرپیشگان : پی‌یرس برازنان، آنی گالیپیو، ناتانیل آرکان، ولاستا ورانا، دیوید فاکس، چارلز پوئل و استفانی کول
نوع فیلم : رنگی، ۱۲۰ دقیقه
̎آرچی بلینی̎ (برازنان) معروف به ̎جغد خاکستری̎ یک شخصیت واقعی است، مردی انگلیسی که تمام عمر با رویای دوران کودکی‌اش زندگی کرده است: این‌که سرخ‌پوست باشد و در طبیعت وحشی زندگی کند. ̎بلینی̎ به اونتاریو سفر می‌کند تا دام‌گذار و راهنمای شکارچیان شود، و آن‌جا با موهیکانی به نام ̎پونی̎ (گالیپیو) آشنا می‌شود که به‌عنوان پیش‌خدمت در مسافرخانه‌ای در آن نزدیکی کار می‌کند. ̎پونی̎ با چند کیف زیبا از پوست سگ آبی، کمک می‌کند تا ̎آرچی̎ موقعیت واقعی‌اش را بازیابد و با طرفداران محیط زیست ارتباط برقرار کند. خیلی زود ̎آرچی̎ به شهرت می‌رسد، و مردم را تشویق به حفظ طبیعت می‌کند...
● این‌که آتن‌بارو هنوز در سال ۲۰۰۰ می‌تواند فیلم‌های ̎بزرگ̎ بسازد، قابل تحسین است چراکه تقریباً عمدهٔ کارهای او نه توفیق هنری و نه توفیق تجاری داشته‌اند. با کارنامهٔ او از آثار موفقش گرفته ـ مثل گاندی (۱۹۸۲) که حتی اسکار را هم به‌دست آورده ـ تا کارهای ناموفقش ـ مثل پلی در دوردست (۱۹۷۷) که با یک لشکر ستاره تنها فاجعه‌ای غیرقابل تکرار بود ـ همواره گروه بسیاری مخالف بوده‌اند و اصولاً او را فیلم‌سازی دانسته‌اند که با تکیه بر روابطش می‌توان چراغ سبز کمپانی‌ها را به‌دست آورد. نمونهٔ این موضوع، همین فیلم جغذ خاکستری است؛ فیلمی دربارهٔ سرخ‌پوستان با یک برازنان نپذیرفتنی که هیچ‌گاه این‌قدر بد نبوده و یک گروه بازیگری نه‌چندان باتجربه که حضورشان هم در صحنه آزاردهنده است. جغد خاکستری یک روایت کُند، بی‌رمق و کشدار از چیزی است که چند سال قبل‌تر مضمونش را کوین کاستنر در با گرگ‌ها می‌رقصد (۱۹۹۰) منتقل کرده بود. حتی نوع انتخاب راوی در این دو فیلم نشان می‌دهد که کار آتن‌بارو تا چه حد دم‌دستی و بدون خلاقیت است.
کشور تولیدکننده : کانادا، انگلستان و آمریکا
محصول : جیک ابرتس و ریچارد آتن‌بارو
کارگردان : آتن بارو
فیلمنامه‌نویس : ویلیام نیکلسن
فیلمبردار : راجر پرات
آهنگساز(موسیقی متن) : جرج فنتن
هنرپیشگان : پی‌یرس برازنان، آنی گالیپیو، ناتانیل آرکان، ولاستا ورانا، دیوید فاکس، چارلز پوئل و استفانی کول
نوع فیلم : رنگی، ۱۲۰ دقیقه
̎آرچی بلینی̎ (برازنان) معروف به ̎جغد خاکستری̎ یک شخصیت واقعی است، مردی انگلیسی که تمام عمر با رویای دوران کودکی‌اش زندگی کرده است: این‌که سرخ‌پوست باشد و در طبیعت وحشی زندگی کند. ̎بلینی̎ به اونتاریو سفر می‌کند تا دام‌گذار و راهنمای شکارچیان شود، و آن‌جا با موهیکانی به نام ̎پونی̎ (گالیپیو) آشنا می‌شود که به‌عنوان پیش‌خدمت در مسافرخانه‌ای در آن نزدیکی کار می‌کند. ̎پونی̎ با چند کیف زیبا از پوست سگ آبی، کمک می‌کند تا ̎آرچی̎ موقعیت واقعی‌اش را بازیابد و با طرفداران محیط زیست ارتباط برقرار کند. خیلی زود ̎آرچی̎ به شهرت می‌رسد، و مردم را تشویق به حفظ طبیعت می‌کند...
● این‌که آتن‌بارو هنوز در سال ۲۰۰۰ می‌تواند فیلم‌های ̎بزرگ̎ بسازد، قابل تحسین است چراکه تقریباً عمدهٔ کارهای او نه توفیق هنری و نه توفیق تجاری داشته‌اند. با کارنامهٔ او از آثار موفقش گرفته ـ مثل گاندی (۱۹۸۲) که حتی اسکار را هم به‌دست آورده ـ تا کارهای ناموفقش ـ مثل پلی در دوردست (۱۹۷۷) که با یک لشکر ستاره تنها فاجعه‌ای غیرقابل تکرار بود ـ همواره گروه بسیاری مخالف بوده‌اند و اصولاً او را فیلم‌سازی دانسته‌اند که با تکیه بر روابطش می‌توان چراغ سبز کمپانی‌ها را به‌دست آورد. نمونهٔ این موضوع، همین فیلم جغذ خاکستری است؛ فیلمی دربارهٔ سرخ‌پوستان با یک برازنان نپذیرفتنی که هیچ‌گاه این‌قدر بد نبوده و یک گروه بازیگری نه‌چندان باتجربه که حضورشان هم در صحنه آزاردهنده است. جغد خاکستری یک روایت کُند، بی‌رمق و کشدار از چیزی است که چند سال قبل‌تر مضمونش را کوین کاستنر در با گرگ‌ها می‌رقصد (۱۹۹۰) منتقل کرده بود. حتی نوع انتخاب راوی در این دو فیلم نشان می‌دهد که کار آتن‌بارو تا چه حد دم‌دستی و بدون خلاقیت است.
همچنین مشاهده کنید
